Alle inzendingen over slagveld

de oorverdovende stilte van de vrede plooit zich als luizige rafelige dekens over de verwoeste en verkrachte landen heel laat in het nieuwe voorjaar wagen de eerste bloemen zich toch uit de bedorven en bebloede aarde in die zomer bloeit een golvend tapijt van papavers bloedrood onder de zon bloemen voor miljoenen doden een slagveld vol…

De tuin lijkt op een slagveld, Stomme leguaan.…

ik bloem onuitgesproken woorden aan elkaar en geef haar dit boeket dat nog geurt naar het korenveld waarin we vrijen met de zomer de papaver houdt nog zijn rode blaadjes en bewaart net voor de oogst mijn jeugdliefde mijn stille droom mijn intiem verlangen hier op het slagveld uitgedorst, doodgeklopt omgespit en begraven ze legt de…

verguld is de schijn van tekening en schilderij in schatkamers vol zonden in museaal vergapen laat men de botten kraken als de heerser dat gebiedt nog spat het bloed van galg en rad waar koppen rollen zonder gat gekochte moordenaars lappen rechten aan hun laars op een slagveld zonder eer de koning doet het weer maakt niet uit in…

Kan je een oorlog winnen op het slagveld? Kan je vrede maken? Ja, vrede die kan je maken!…

Rest, het slagveld van de dromen zal 'daar' ooit een eind aan komen. Of rest enkel nog de waan als de zin van het bestaan'.…

Bronstige saters staan - als een hongerig legioen – op het slagveld van mijn dromen en ik ontwaak, misselijk van angst. Ik waad door zaad en bloed naar een ijzige stroom waarvan het water me nòg meer bevlekt. Is er licht voor deze opengesperde ogen? Is er balsem voor deze gescheurde lippen?…

is leegte te vullen zoals het wad menselijke sporen kan verhullen met een krachtig hart in eb en vloed een meeuwenveer met sterke pen beschrijft de strijd zonder grenzen op het slagveld van het leven dat altijd winnaar is van eten en gegeten worden cirkels haken in en sluiten met op ieder niveau andere gebruiken tussen zand zee en…

Wanneer westenwind duisternis brengt en hoop krimpen doet broze klaprozen van rozenschijn ontdoet verwachting fnuikt en verzengt, schalmt de ode aan de dode verborgen slagveld zonder morgen, aan hen die worden geborgen aan zhen niet weergevonden.…

vlammen dansen nacht likken aan het duister deinen fluweelzacht net hoorbaar hun gefluister een vonk ontwaakt in dromen zet de paarden aan tot wilde haast, de klaroenstoot laat de vijand komen ze botsen op het slagveld van galop en draaien steigerend een ronde maar de tijd is al gestopt er vallen geen gewonden het vuur brandt Waterloo…

de slagvelden in de westhoek. de tuinen in de wijde omgeving van tjernobyl, de kerkhofgraven in de concentratiekampen van breendonk tot buchenwald. bloed en drek kan je onder schoffelen. leed blijft eeuwig invreten. verdriet verstikt de hoop dat liefde ooit nog wonderen kan doen.…

De dromen van wie de dood wachtte, waren in ieder geval minder onnozel en verwoestend, dan de ijdele hunkering naar glorie op het slagveld.…

rebellen die mijn cellen aan het koppensnellen zijn de strijd is heftig en de hitte jaagt naar negenendertig-vier lymfocyten openen de aanval uit hun hoofdkwartier de schepper kijkt en grijpt niet in, mijn lichaam doet haar eigen zin de antibiotica is niet van boven waarmee ik nu het vuur ga doven het vechten lijkt voorbij op het slagveld…

de bode van het slagveld klom over heuvelruggen met een mondvol zege hij holt naar de overkant waar een leger wacht maar zijn adem weigert opgejaagd tot korte teugen ribben veren woest omhoog bloed haast zich door een holle pomp aangezwengeld door zichzelf hij wil leunen aan de toog een sponzige boom die zich wijd en vol vertakt…

de trekker overhaalt mij is geen woord bekend dat gevoel bij moord vertaalt het duurt dagen en nachten in verslagenheid of stille dood als de schreeuwende onzekerheid jaagt door de gedachten: verwachtingen verkeren in nood de oorlog in den vreemde is verplaatst naar te dichtbij de innerlijke vermeende vrede is verworden tot het slagveld…

ik ben gevallen in de zwarte aarde en wacht op het naderende lot dat de verliezer zal ondergaan als slaaf verkocht of afgemaakt door de noordelijke barbaren mijn helm heeft mij verlaten mijn zwaard achtergebleven in mijn laatste gevecht het spookt door mijn hoofd een helse pijn doorboort mijn verslagen blik in de hitte van het slagveld…

Hoewel ik kansloos mee op golven dein, heb ik het slagveld niet geschroomd en overweeg terwijl ik val naar af, of het zand niet voor niets stroomt. Maar, als in de morgen bij bewustzijn ik mijn vers heb klaargestoomd ren ik weg en zing bekaf, dat het zand niet voor niets stroomt.…

Een moraal dat heeft het niet, Een slagveld doet teniet, aan het offer dat is geveld. Een koning in gevangenschap, in een eeuwen oude tijd. Door een rijk dat verslapt en langzaam op het bord verschijnt.…

op een omgewoeld slagveld vindt de kiem de straal door kerven in de zaaddoos welt het melksap dat bewelmt een scharlaken kelk getuigt nog van oud bloed tronend op de harige stengel die onze enkels kietelt de meeldraad waakt draagt een paarse helm aan de voet van het kroonblad een smetvlek, gestolde inkt door gekartelde lippen…

Slagveld van spetters op de ruiten. 4 Scepter van goud, gewaad van zij, je weet toch: dat is niets voor mij. Liever dan koning in mijn land ben ik een vogel in jouw hand.…

Met angst in het hart zit ik te wachten op einde wedstrijd want zeker en vast gaan er op slagveld voetbal weer mensen sneuvelen! Leuk hè? Sport!…

Er zijn tenten met teilen en tenten met matrassen voor de meisjes en de vrouwen midden in het kamp achter het front waar ze levend begraven zijn Begraven wie ze waren Verlangend te sterven van de pijn, weg uit de hel van onbekende soldaten die worden geëerd, want wat zij doen gebeurt niet Omdat het niet mag, dus zullen zij de bloemen…

Reten morgen hangen boven de mist op het slagveld Speren worden haastig ingezameld, Hoogmoed gesmolten als hard metaal De kalender wordt aangepast aan de honger van de doden Wie onwetend is, ontdoet zich van zijn mantel En ontbloot de borst met een open boek Zij zijn verdoemd, Zij die onwetend zijn.…

in angstig donkere nachten fluit de storm in het want kraken de masten en ra’s roepen schorre doodsvogels het verderf over deze wereld de stank van de slagvelden zingen de sirenen hun lied van de dodelijke verleiding de honingzoete ondergang klinkt ’t zwakke hulpgeschrei van d’ontheemden en vertrapten verdrinkend in de zwarte deining…

Je bent mijn grootste valstrik en sinds ik voor jou viel oogt alles valer want jouw aanblik kocht met valse hoop mijn ziel Je oogopslag vertelt me droog dat ik geen hoge ogen gooi maar ik zal vechten, oog om oog mijn oogappel, wij twee zijn mooi Ik ga niet zonder slag of stoot vertrouw me, ik zal slagen ik kleur des liefdes slagveld rood…

Vermijd gewoon het eeuwige slagveld van beter weten. Lach grootspraak weg. Trap niet in de strik van woordentwist. Laat geen blik je ik aanknippen. Sta verstomd en wees volmaakt ontbabeld. Spits je oren voor de keel van vogels. Toom de slang van eigen tong in. Hoor de kat ontspannen spinnen en ga liggen in de hangmat van jezelf.…

Ik overzag het slagveld met een enkele blik Met naast me een toren en een paard van zwart hout En zag hoe mijn mannen de vijand bestormden En mijn dame zich roerde voor ons beider behoud. Ze vocht strijdlustig om mijn eer te beschermen Maar een helwitte loper doorkruiste haar pad.…

durende strijd in het spanningsveld der ikken daar zijn geen sluiers meer voorhanden worden banden strakgetrokken met ontblote tanden ik lach terwijl het altijd menens is een schijnaanval omdat jij naar meer info vist uit de tent gelokt met nog een grote schep erop pareer jij gebakken lucht dat enkel onbenulligheden zucht een slagveld…

De tijd is bijna daar, niet bang meer zijn Je helm weerkaatst de scherpe zonnestralen Als een heraut vertel je de verhalen Van heldendaden en familielijn Dit is niet het moment voor schone schijn Of om te vluchten in het theatrale Je maakt jezelf gereed voor de finale Want middenin de strijd voel je geen pijn Het slagveld is je werkelijk…

slechts grenzen en gezag we waren in een uniform gehuld maar niets leek waard om voor te strijden wat komt terecht van dat gebod 'gij zult niet doden' op het slagveld? we schreiden en hebben onze bekers tot de rand gevuld terwijl ons lied zich door de nacht verspreidde…