Alle inzendingen over sluitstuk

met wind in de rug liepen wij sneller omdat aarde meer helde werden onze inspanningen steeds feller we lachten om kleinigheden in onze filosofie bedachten dat alles in oorzaak en gevolg ook actie en reactie als sluitstuk had zwaai en lach niemand heeft dat ooit bedacht en toch zijn er dan energiestromen die elkaar kruizen…

is sluitstuk de uren van het licht geteld We zijn -met onze ogen- door het boek dat jaar heet gesneld Weer was er strijd zonder enig held werden kinderen heimelijk geboren Weer bliezen politici van hun hoogste toren werden er meningen gegeven oordelen geveld Weer werd er door jonge meiden op plein en plek geginnegapt…

iemand vroeg om ademruimte, vloedlijn en grensvlak tussen voorbij en toekomend naar vlechtpatroon van het absolute nu en het ultieme ter plekke, naijlend als nulpunt doorschijnend als middaguur, met een zachtheid die woorden vloeiend maakt in verlengde van voorbode, sluitstuk van voorbijgaande aard, zolang het nog kan…

witgerande vissen showen sierlijke mythen langs warrelend oevergroen de thuis van de mangrovereiger die aan de spiegel nipt van de onderwaterwereld hij ziet immense sereniteit met als sluitstuk roggen die flirten met hun vinnen boven water…

als sluitstuk van het leven gleed je in de dood stil kroop ik even in je hart je nam me mee naar de ondergaande zon de nieuwe dag zal de stad bedekken met nevel hoog gezeten zullen wij licht verstrooien…

plekken waar je was en leefde, neem de plek waar je geboren werd, hier, waar je wegging, groter, en in de wereld stapte als kaplaarzen, ben je weer terug op de plek waar de cyclus begon, een lijn die recht leek bij het gaan en het staan, een weg van duizend mijlen die telkens weer met die ene schrede begon, met het onverwachte sluitstuk…

Toch ben je lettergewijs mijn leven ingeslopen anders gezegd en beter: je bent voor mij het laatste wat er onzichtbaar bij al mijn sores staat geschreven, gewoon de voetnoot bij klein maar onmisbaar jij, lief sluitstuk van mijn tekst, O, hoe licht jij mij toe, leg jij mij uit.…

Als de basis voor een symbiose ook het sluitstuk kan zijn van de negatieve neurose. Dat gebroken niet langer in eerlijkheid gelooft, maar zich voortaan de leugen om bestwil veroorlooft.…

ik zag super lange slanke vingers gretig graaiend in de letterbak naar het ultieme sluitstuk word zij wilden hun beeld een magische uitstraling toedichten met een unieke vondst als nieuw waarmee een wereld wordt ontsloten die lang alleen droomde van een bestaan met een glorieus begin in een universum vol zelfbedachte…

geen kennis ongeschreven wetten alleen wit, zo wit dat zwart voor ogensneeuw bevlogen taal zoals woorden sporen in maagdelijk van letters geen weten taal maar niet woordelijk verblindende factoren vlieg je aan als jij alleen, onbeschermd op overzeese tochten van smeltend landijs waterige schepen aan de einder uit ijsnijd als sluitstuk…

Hand in hand druk nu een zoen stamp met je voet haal uit met je vuist incasseer en beslis trek je terug verlaat het nest kom uit de kast nu eindelijk gepraat energie verlies alom niet meer ontkennen keer de rollen om kom terug op beloften geef terug die trouw besef het eindelijk nu de juiste weg sluitstuk herinnering twijfel…

Het is het sluitstuk na een kort ontwaken: een meter aarde om gelijk te maken, wat voor een ogenblik verheffing had tegen een moederarm, niet meer dan dat. En beide armen langs het lichaam slaken en denken, denken: waar moet ik geraken met kinderstoel, commode, wieg en bad?…

] nodigt de menigte uit om met de afgevaardigden met de stroom mee te begeven en ook om vooral geen strop te leggen om de lege hals waarvan het sluitstuk zich juist heeft geabonneerd op het etiket van verborgen zonden…

naar warmere landen het begin van sprookjesachtige verkleuringen in vlammend rood en okergeel met ieder z'n eigenheid in blad en vorm in het grote geheel verliezen de bomen langzaam hun zomerkleed en maken zich voor een nieuwe fase gereed de takken fier en wijd in de reflectie van de tijd de wortels verankerd in de grond waarmee het sluitstuk…

Maar ik laat mij niet verslaan Kan hij dan niet als KOPSTUK pronken Steeds zal hij als SLUITSTUK naar mij lonken.…

van mij afkeren waar lede ogen dwingen tot terugtrekking nog voor het startschot klonk, het is oneerlijk al wordt geen verzet geboden in losse zinnen het vindt mij eerder dan ik mij verbergen kan losgebarsten regenbuien doorweken het papier waarin de pen nu slechts nog scheuren krast en zie dan, wat zich vormde zonder mij, onrecht het sluitstuk…

Dit maal met betrekking tot de bewaarrassen van blauwe bessen, druiven, appels en peren als sluitstuk van een vrucht- dragende zomerperiode, waarin men augustus als een zomerkoning heeft kunnen eren.…

of op deze speciale dag nu het regent of de zon schijnt is ons eigenlijk om het even want het blijft jouw jaardag het sluitstuk van het ene jaar als begin van een nieuw jaar wij kunnen onze wens sms'en jou tweeten ook wel misschien of hem in een dansje verpakken om hem dan ook te verzenden via Facebook of anders TikTok maar wij zeggen…