Alle inzendingen over smal

Er is een droom, adiafaan: Ik ben nog klein, een kind en ik sta voor het raam - over de vensterbank geleund, hoor ik een smal geluid. Spreekt iemand in de diepte daar iets uit? Mijn vader, hij staat hele- maal beneden en hij wenkt zonder een woord. Ik weet: Ik ben bedrogen, hij is dood, er is geen stem.…

hoe diep je me maakt zo smal is het pad naar de hoogte waar dringen letterlijk kraakt dichter doe geen moeite mijn zinnen te sieren maak me enkel een feest van gedachten dat gasten nodigt tot vieren…

het zijn en nooit anders dat men van een dichter niet wil horen hoe het verlangen zichzelf neerschrijft in wisselwoorden vreemd aan rust zijn handen liggen stil, nog wachtend op vlagen doodslag, met de vuist omhoog averechts, alsof het in iets geloven het duister zou oproepen zo zal het zijn dat het raam steeds gesloten blijft smal…

hij kijkt naar de lijken in zijn hoofd hoe ze hongeren naar voedsel van maagden die hij liever zelf had bevrucht met alternatieven van verschoonde kunsten hij bemint ze en ook de talloze namen die hij met zijn ogen opent als niemand het hoort hoe het licht verft, naar huid verlangt en muren vasthoudt, te smal voor leugens maar…

je hebt je kleden afgelegd en alles op een rij gezet met grote ogen in een smal gelaat kijk je de wereld aan of wij passanten zijn die af en toe nog even naast je staan jij kon niet duiken voor die steen of schuilen voor de bui die je zag hangen nog is er het verlangen dat ongemerkt het leven de dood geen kans zal geven…

langs het park een smal pad waar je stil staat wacht watervogels dansen in de ochtendzon mensen zoeken naar een god hoe het ooit begon de waarheid schuilt achter de sterren boeken praten letters vertellen het jeukt vleugels verbranden en vuisten slaan niet meer het is het uitzicht echt waar…

vandaag kwam ze terug langs een smal pad in ‘t wonderbaar licht wie knipte mijn foto doormidden en maakte mijn ogen dof zonder tranen? triest is ‘t niet weten wellicht weten jullie het wel?…

het gedicht heeft een plaats op de kaart met een naam om te onthouden zo zijn er altijd bermen met haakse akkers en onderhuidse sloten als traanbuizen er past een afstand in de tijd tussen vertrek en de vraag waarheen nogmaals en met nadruk, op straffe van verdwalen een smal pad te betreden, alleen voor aanwonenden zodadelijk, op…

Wonen in de Rozenhofstraat wou je wel,in een smal huis met luiken en een klein balcon, een diepe tuin met ouderwetse bloemen - je naam in meesterhand geschreven op de aubergine deur. We lopen langs en kijken hoe de zon het huis belicht. In dromen is het even anders.…

Wil je mijn ring zoeken, vraag je, mijn vingers worden zo smal. We zoeken eenzelvig, beangst om wat ons ontglippen zal. Je gaat staan naast het bed op leden zo dun en onmachtig dat je er niet op kunt staan, maten ooit zo krachtig.…

Bedolven in de grote zee, geen identiteit, onzichtbaar Blinde aanname, het doel missen Geen eigen benen om op te steunen De paden zo smal, bestemming in de mist Jaren verstrijken, stoffig de boeken Levenslang, de sleutel verloren Datjy(2009)…

hoe stil is het gras zelfs banken en bomen wanneer ik je zacht in de treurwind leg hoe smal zijn je vingers rond de wilgende vijver en de witte vogel van rozenhout je verhalen zijn zo traag en haast vergeten van dag tot dag van zon tot zon geen ster wekt mijn dromen zelfs de wolken liggen dood toch kan ik niet verder gaan…

Nu weer wil de draad niet, buigt, splitst zich, vervaagt, dan weer lijkt er nauwelijks een oog in de naald, (zo er al een oog in zit dan is dat erg smal en scheef) als de naald beweegt, beeft, alsof bang voor die draad, maar de draad is zelf ook niet zo zeker - Boven haar komt iemand met een bom gevlogen. Een jongen. Precisie.…

gisteren geschreven waren mijn handen zacht en smal nog meer in ‘t zonlicht liet ik een spoor achter voor de nacht een twijfel werd en nog voor de sterren leden aan slapeloosheid en jij de dichter in de duinen was je lijf en ik daaronder lazen bloemen aanvaardden eenzaamheid als testament misschien heeft deze…

Het was er smal en schemerig zijn hand en arm streken huid over mijn huid vertrouwd en aangenaam als van mijn lief: hoe vreemd is een vreemde in een onbewaakt ogenblik? Met hoeveel mensen intiem zou ik kunnen zijn als...…

het kind Wakubenga het patina van de tijd legde een bittere scherpte over de sluier van onschuld de ogen van het kind dat wordt geminacht lachen nooit ze leeft op al te tere takken onontkoombaar en smal als een doodskist wordt het kind bedolven onder doffe schaamte in de meisjesbuik groeit een vreemde bittere vrucht brandmerk…

een auto past niet, loopt vast het was vooruitgang iedereen blij dat het bruggetje er kwam ik kijk terug in de tijd vind zo'n smal bruggetje gekkigheid…

handen zijn open vingers smal toelopend in hun lengte artistiek het haar is uitgeplozen haar nonchalance flirt met stukjes dramatiek tragisch is haar oogopslag als zij de wereld vat in een ultieme kus met armgebaar het glaasje port waardoor zij na een uur of twee haar hart uitstort staat na de lunch al klaar het leven is toneel…

de zon verdampt de mensen op het plein en blakert het gesteente ze rusten peinzend aan de schaduwkant gelooid op het gebeente de huizen hoog de straten donker smal warmte ademt traag verval de luiken zijn gesloten binnenplaats met groene rust koelte die de warmte kust stilte spreidt de zomer uit vervaagt de middag in siësta de…

Toeristen hoor en zie je overal Als de lente komt pluk ik voor jou tulpen uit Amsterdam zingen sommigen zelfs op de Singel dringen terwijl wij ze hier zo missen er per auto voor moeten omrijden al zijn de wegen nog zo smal Of de trein nemen en kijken op de lijn van Haarlem naar Leiden om de velden te zien bloeien tussen Hillegom en Lisse…

handen zijn open vingers smal toelopend in hun lengte artistiek het haar is uitgeplozen gespeelde nonchalance flirt met stukjes dramatiek tragisch is haar oogopslag als zij de wereld vat in een ultieme kus met armgebaar het glaasje port waardoor zij na een uur of twee haar hart uitstort staat na de lunch al klaar het leven is…

Waar komt de grijze kat vandaan, angstig trillend op een hoog, smal balkon van een huis in de Sarphatistraat? ---------------------------------------------------- Uit: 'Het meer van de Ondank', een tijdgedicht, 1987. Portret van K.L. Poll, © Chris van Houts, Amsterdam…

’t Winterkoninkje heeft een klein bedrijf Helemaal is hij erin gedoken Van luxe was hij lang verstoken Voor zijn groen en zacht verblijf Met zijn smal en hitsig lijf In een bruin verenpak gestoken Zijn oogjes fris ontloken Zoekt hij wormen voor zijn wijf Hoe komt hij deze winter door?…

Als je tijd voelt verstrijken en je wordt niet meer rijker maar armer en armer last van je darmen je voelt je steeds meer bang met een afnemende stoelgang Ga dan, ga dan, blijf, bewegen laat je figuurlijk rondzweven over de paden, breed en smal over de heuvels visa versa dal Ga met jezelf dealen, handelen ga samen of alleen wandelen…

In rode wijn droomt zon haar bergen wolktlucht omhoog langs hellingen om op de top het zicht te tergen van verleidelijk groen naar donker dreigend de witte kam met sneeuw lijkt blijvend een markeringspunt als het zicht ons wordt gegund de zomer zindert in het warme dal van geel en witte huizen de straten zijn er smal in…

Toen ik hier nog niet zo lang woonde en de eerste baby amper wat geluidjes maakte in zijn witte wieg vond ik het keukenraam te smal om ver te kunnen kijken. Vandaag scheen me de witte tuin een wijds geval, met zoveel leegte na het opruimen van blokken.…

Gehuld in een zwartig laken het nest van kaviaar brandhout brakend maakt van het wad een eeuwig levend altaar de som van eeuwigheid loost het water van en naar de dijk en in ’t smal getij waar het leven bruist is de dood de ader die de kwelder doorkruist soms stokt mijn adem wanneer ik de meeuwen zie nestelen in de kelk van een…

Als in de herfst de laatste roos de fletse blaadjes af voelt breken die krullend opgaan in de wind, weet zo het lichaam, smal en broos zijn geest al grotendeels geweken dat nu zijn laatste tocht begint?…

De mensen worden kleiner; ingekeerd Tot zich, huivren de smal geworden bomen ; Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd, Voelen lichaamssappen worden lome. Er is een stil nadenken in het Al, Veel zelfbezinnen en een droef verbeiden, De dingen worden peinzende, er zal Veel sterven, bij dit herfstige getijde.…

toast en wijn voor elke gast wij praten niet over de kroon met doornen. schreeuwend rood de troon die Hem verried zwart en tinten grijs, begraven wij dromen de zon. snuiven blauwe hyacinten. maar het gras is smal vingernagels in blossom gel geverfd zo reiken wij naar tulpen verzinnen onze regenboog…