Alle inzendingen over spiegel OR nachtmerrie OR afgrijzen

Een dor karkas ligt in het zand. De zon haalt fel uit. Gieren drijven snavels in bloed. Besmeurde halzen slikken het. Zij woelt onder dons, veert recht met koele slapen, even het roerloze gelaat van een pop. Zij vergrendelt het vertrek, spant ketens met dikke, stalen schakels. “Ik zit op rozen, milde handen zullen mij liefkozen, demonen…

sla de kluit met een zweep als het nodig is en lik zijn wonden, spuug slijm op de striemen in zijn huid sprenkel zout water neem weg de diepe pijn met vriendelijke woorden die vertellen waarom en vul de leegte met zachte handen en loop veel op eigen benen van teugels bevrijd huiver, wees bang en laat het beest gillend in u los…

Het stond op de spiegel geschreven, vannacht nog maar vanmorgen was het er alweer af: “Van gekruid gehakt en tomaten maakt men geen appelmoes, maar het maakt geen fluit, het smaakt nergens naar” Dat heeft die heks gedaan, om mij met deze spreuk van jou te bevrijden, toen jij me achterna zat, met dat stanleymes Al die kastdeurtjes…

Een loomheid als een donzen deken omarmt me zacht en duwt me in de grond het wolkendek loert roerloos op een prooi kraaien en mussen gaan van schrik achteruitvliegen soms gonst een zwerm gedachteloze kevers de namiddagdruk voorbij 'k lik dorstig aan een boom, geen mens verlaat zijn blok het asfalt is een taaie brij lantarens rimpelen en…

ik stond bewegingsloos met boven me een donkere wolk wat toen de deur dichtdeed. ik werd weggedreven in een doodskleed en werd gillend wakker in een soort vacuüm ruimte waar nog geen blad of een vlieg binnenkwam, en deze keer stikte ik dus. soms kunt je nóg zo roepen schreeuwen en doen maar dan loopt het verkeerd af, dan kun…

Heb je een nachtmerrie serieus genomen, dan kun je over vrouwen dromen.…

Het zweet op mijn lippen, druppels parelend op mijn voorhoofd een natte nek, langzaam voel ik het water naar beneden druipen. Angstzweet, dan ineens klinkt er een oorverdovend lawaai, er wordt op de deur gebeukt, de woorden " brand brand" vliegen door de nacht! De grijze wolken slierten door de gang, gebonk verder in de straat, opstaan, opstaan…

Er zijn vele soorten merries de meest voorkomende is die van de nacht, niet lopend op 4 benen, maar zo eentje die meestal wacht: tot je diep in dromenland bent. Zo sta ik in de lift, die "stil" valt op een ongelukkig moment, niks geen vier benen, 'k sta er op slechts twee. Een bel indrukken zo eentje die het dan niet doet,…

straatlantarens en een abnormale maan verlichten een donkere steeg, schilderen grillige schaduwen van oude eiken op oneindig lange muren. de kerkklok slaat twaalf uur vluchtig wandel ik verder, zonder om te zien, niet al te veel op mijn gemak door het geluid van een krakende tak. Stap ik wat vlugger opgejaagd door helse…

in het heetst van strijd kookte zijn water over en schoot hij... klaar wakker!…

Het kwade met een oog loenst over de akker waar de galgen staan; waar de wind stormend raast en het leven geen reden meer heeft voor een vruchtbaar bestaan. De dood zich kan gronden uit tandeloze monden. Kraaien de boodschappers zijn van de zwarte pest. Die Magere Heyn stuurt op zijn laatste ronde en de mens doet terugkeren tot aardse…

de droom vervloog toen ik de beelden zag in het vluchten van mijn handen mijn hart bevroor ik rilde angst, mijn woede knarste tanden je blote voeten dansten om de scherpte te vermijden voelden messen dieper snijden staal verkleurde rood je schaduw werd steeds lichter in traag bewegen stolde dood ik zag het wenken van je hand mijn…

voor bijna alles bang ligt zij in het zware gras er is geen tijd alleen maar duur de pijn van het bewegen bomen wringen zich uit de aarde een witte onweerskleur doorklieft de lucht haar schreeuw zo luid zo rauw zo bang in het zware gras waar de nachtduivel zich verborgen had…

elke nacht nog droom ik van jou de ultieme nachtmerrie…

Dat in een fractie van Harry's levenstijd, Hiroshima en Nagasaki in een nachtmerrie deed ontwaken; in het besef dat bij zoveel leed, na een oorlog die wereld verwoestend heet, een nachtmerrie nimmer voor een herhaling zijn opwachting mag maken.…

't Zijn dropjes uit een bron, Die eindigt, noch begon. De mens wil gaarn sierlijk zijn, Door diamantsteen, of robijn, Opdat zijn rijkdom zij geprezen: 't Was beter dat hij 't recht begon, Om eens te blinken als de zon, Dat zal een andre schoonheid wezen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

nachtmerrie dág merrie een blond veulen 'merry' in de wei 'marry-me'…

Een stelletje malloten, of noem ze idioten hebben onverdroten op kinderen geschoten Met afgrijzen gekeken Deed mijn gezicht verbleken zou kinderen willen wreken en de idioten dood kunnen steken Ben ik dan net zo slecht?…

ik lees de rode loper in het gebaar waarmee je schrijft me schraagt in mijn stiel die me nagenoeg laat strompelen over het glad gestreken beton ‘k ben niet zo behoeftig en bedreven of zeg maar gedreven in het feit dat ik met dubbele woorden spreek en telkens vergeet te zwijgen als het woordenboek meer dood dan bladzijdes draagt ik zie…

Ik sleep je mee. In de zonnige levenslust wil ik al je geheimen ontsluieren onder het stimulerend gekwaak van kikkers. Je zoresijzers zullen gloeien dan smelten. Ik denk aan een grote vette roetzwarte tor die over je benen loopt. De gil die je giechelend slaakt, ja ook jij Daniëlle. Je bloesembokaal bulkt vol leven en je lijf laait een donkere…

neem me mee aan je hand de muziek achterna die ik verloren ben tonen spoken door mijn hoofd zonder melodie refreinen in afgrijzen teksten eisen schreeuwend om gehoor versta ze wel maar de boodschap komt niet door geef me de rust van het eenvoudige akkoord waarin het leven weer geluk en stilte uit herboren worden scoort…

spiegeltje, spiegeltje aan de wand zeg me nu eens eerlijk wat is er aan de hand wanneer ik in jou kijk verschiet ik mij een bult dan voel ik ontevredenheid en dat is weer jouw schuld jouw glas wordt mat en schraal je toont me wat ik niet verdien mijn hoofd wordt lichtjes kaal en dat zijn dingen… die ik zeker niet wil zien!…

snakkend wakker geworden in een zuur en stinkend bed te midden van verdampende benauwdheid hoewel ze reeds uit het zicht verdwenen is om elders nachtrust te verstoren zijn hier nog steeds haar verse natte sporen omringd met een lijntje zout blijft bedbreed uitgesmeerd de herinnering geconserveerd mijn angstdroom onverflauwd…

Ik voel mijn ogen branden Als ik denk over wat hij doet Ik zie zijn handen Op een oppervlakte dat hij kent, maar al te goed. Ik voel de tranen stromen Om wat ik zojuist zag Niet meer lekker dromen Omdat ik een beeld heb van hoe hij met haar lag Ik voel de woede komen Door mijn hele lichaam ruist het rond Zo boos om wat ik net heb vernomen…

het jongetje loopt stil weg de geluiden rond hem vervagen en alleen het beeld van zijn betraande moeder blijft hem bij het jongetje loopt stil weg een schriftje onder de arm geklemd want hij moet leven van poëzie het jongetje droomde dat hij wegliep telkens opnieuw tot de dag dat ook poëzie verboden werd…

duisternis zoekend begraaft hij mijn zonden zonlicht vervloekend verbergt hij mijn wonden spiegels ontwijkend betast hij mijn hoofd beelden bekijkend met hersens verdoofd droefenis schenkend betreurt hij mijn leven maanlicht dat wenkend mij aan dreigt te geven geesten begrijpend is hij het die lacht kelen dichtknijpend … de droom in…

Prachtige kleuren, lila, paars, oranje en ietwat room. Een smeltkroes van geuren, het lijkt wel een droom. Oncidiums met lieve dansende bloemen. Dendrobiums in alle kleuren van de regenboog. Witte catlleyas, waar bijen omheen zoemen. Mijn orchideeën, een lust voor het oog. Maar dan, alsof niets meer telt, verdwijnt mijn lach voor een traan…