Alle inzendingen over steeds meer boeien

braken met dijken en pieren de golven omdat zij ons met hun kracht zouden hebben bedolven jij wakkert de wind tot orkanen en wij luiden klokken omdat we de gaten gaan stoppen die door het water en stroming ontstaan,hopen in het geweld niet ten onder te gaan wij voelen ons sterker met de natuur in de kerker maar zij roest in haar boeien…

De eerste bevers werden in ons land Als herintreder vrolijk losgelaten Nu is het Waterschap in alle staten Hun aantal loopt volledig uit de hand Ze geven elkaar parend van katoen Dat heb ik Ed en Willem nooit zien doen!…

God laat de bloemen groeien en bloeien Geniet van deze geweldige bloemenzee Geniet er van en wees er gelukkig mee Bloemen, steeds blijven ze mij boeien.…

Vandaar dat ik nu eerst moet bouten, steeds na beklag werd ik gegispt.…

Vlinders, zo schoon en teer Ze blijven mij steeds boeien Ze scheppen zo’n vredige sfeer Tussen de bloemen die bloeien. Ik geniet steeds weer van de natuur Van dierenrijk en bloemenpracht En denk aan een wonderlijk bestuur De Schepper, die dit heeft bedacht. Fedde Nicolai…

ik wilde niet dat je het zag de chaos in mijn ogen je bent een seriemoordenaar die gedachte kwam steeds boven het mes lag voor de hand ik zag het bloed al vloeien mijn stem is dan verlamd jij zal me eerst gaan boeien de kamer is niet fijn de deur moet open blijven mijn ontsnappingskans is klein omdat ramen steeds gesloten zijn ik…

Het is wel sneu voor onze advocaat Maar met z'n tweetjes kunnen we wel zonder Wanneer na het inleidende gedonder Ons huwelijk straks naar de bliksem gaat. Wij waren indertijd een flitsend paar En dus gaan wij ook flitsend uit elkaar.…

Mijn erbarmen ligt vast in geheel mijn wezen. Mijn erbarmen, ja dat kun je in de houding lezen. Mijn erbarmen spreekt niet alleen in woorden... mijn erbarmen dat kun je voelen: dat zal jóu ook verwarmen!…

Geen Peil of VNL, je hoofd loopt om Een lange stoet van politieke dwergen Belooft de kiezer nieuwe gouden bergen Straks heibel in de tent wat ik u brom Geen enkel populistisch ukkepukje Krijgt zetels in de Kamer, nog geen krúkje.…

Het regent tranen, het oerwoud brand, en op het strand, ligt het teloorgegane. Het oerwoud brand, eeuwenoud, het moet verdwijnen, welvaart, vlakke lijnen verschijnen, voor meer en misverstand. En aan het strand, beuken de oliegolven, ’t land wordt bedolven, door de vooruitgang overmand. Het regent tranen, over het teloorgegane…

als het stormt doet de vloed haar werk raken bakens in mij los zo menselijk sterk, teer als mos als eb aan mij zuigt en ik de boeien pak ben ik niet meer overtuigd, is mijn zelfvertrouwen zwak vanaf de drassige oever zie ik in de verte de horizon, eens het beloofde land, verward zie ik een schim steeds minder aan mij verwant als…

Jij hebt al gaandeweg gemeld dat lachen zal wie leden, dat boeien breken waar gekweld om uitkomst wordt gebeden. Uit: "Steeds weer exodus"…

Geen mens vindt huid- en haarverzorgen duur Luxe mousse ontdoet het haar van zwakten Amaryllis-pomelo extracten Verstuiven heerlijk na de morgenkuur Maar dure plantjes keurig in 't gelid Dat is dan weer te prijzig en geen hit…

M’n hoofd loopt vol, ik snotter, snuif en snuit, als ik die klachten richting farmacie fax bereikt de kriebel in mijn neus een climax en woest en onbeheerst proest ik het uit: “Hatsjiep, hatsjiep, hatsjiep-tsjiep tsjiep, tsjiep tsjiep !” Mijn God, ik heb waarschijnlijk vogelgriep.…

Een tijger op mijn buik dolfijnen op mijn dij sterren op mijn tors Painted black: kijk naar mij!! Grillige schilderijen duur betaald Massaal is men verslaafd aan de naald. Wilde Indianen getooid voor de strijd paraderen dageljks aan mij voorbij. Mystieke tekens te lezen op een rug. Ik werp een steelse blik en vlucht. O, het…

Een pyromaan uit Bourtange Is verkoold in de boeien gehangen Op de plaats van delict Door rook haast verstikt Zagen ze hem branden van verlangen…

Na de vloed van bergen dobberen reddende lichtjes aan de rand van de woestijn: ze boeien ons in de nacht, wij zijn weg van Death Valley…

mijn hoofd zwanger van ongeboren dromen bezwaard mijn hart willoos, bang boei ik zinnen fluweel tot ik weer tot vrouw gestreeld wordt…

Niet dat de anderen hem niet boeien, Hij wil zich niet bemoeien En blijft het liefst alleen. Het is zijn houvast, Bij het leven dat hem past.…

Niet doen: gezellig vissen op een vlonder Ook niet: je I-pod plugjes in je hoofd De bliksem heeft je in een flits gestoofd Het buitenleven wordt steeds ongezonder Maar zoekt het weerlicht weer een nieuwe prooi Dan grijpt het straks misschien de Gouden Kooi…

Ik blies op mijn jachthoorn een welkom ter ere van de herfst het hert is erg geschrokken zelfs een herfstblad zou dat kunnen en naar beneden dwarrelen op het pad de kleuren boeien mij ieder jaar weer heeft het iets met mijn eigen herfst te maken het lijkt of ik steeds beter kijk alles ontluikt om mij heen, fascinerend de paddenstoelen…

als ik nooit meer kan zijn en ongestorven steeds maar weer in de nacht verglijd.…

Ik dool in een labyrint hopend dat ik 'm vind... de uitgang van m'n huidig bestaan! Zal het wel of niet bestaan Misschien moet ik niet gaan zoeken, is het er altijd al geweest... dichterbij dan mijn genoegen... en heb ik het enkel maar gevreesd Toch loop ik onvervuld m'n leven door, zonder schuld…

In grote onbekende steden, met miljoenen mensen, leerde hij de levenswetten, wanneer te plaatsen zijn zetten, waar mensen te ontmoeten, hoe de maffia te groeten. In een vreemd land, leerde hij de andere kant van het vrije westen. Het waren slechts de resten van de jaren zestig. zakelijkheid: het motto van de jaren negentig!…

ik ben een drijvende wolk zonder vorm zonder rust ik ga altijd mee met de wind waarheen hij wil soms druppel ik schreiend uit andere keren vlok ik wit over de huizen over de weiden over de zeeën overal ga ik heen nergens kom ik aan haastig of rustig ik ben steeds onderweg…

(Femme fatale II) Zij is uitnodigend met zeer weidse gebaren De roos geurt verleidelijk In haar doen en laten zorgt zij steeds voor verwarring De roos in extenso zwart Afspraak is afspraak, is bij haar niet van toepassing Verlangen met een charme niettegenstaande het feit dat de liefde in haar als vuur zal blijven branden...…

Het verdriet van Rotterdam! Er zijn bommen gevallen op de grachten er staat geen pand meer overeind het puin heeft het water verslonden de gordel weerloos zwaar geschonden nu staat Amsterdam gelijk aan Rotterdam en kan het ook veel puin gaan ruimen en zorgen voor rechte straten en pleinen en herdenkingen om de verloren zijnen het is er…

Het is nu twee jaar geleden dat je ons verliet van het heden tot het eeuwige ik heb nog steeds verdriet Niet om wat komen ging maar om wat was ik was zoals je weet altijd met jou in mijn sas Ik weet dat het goed is zo maar waarom doet het zoveel pijn de momenten dat ik voel alleen te zijn De verbinding met vroeger is weg nu ben ik…

niet wetende waar het is begonnen onder de dieren waar de mensen wonen van de grote steden bij de samenvloeiing van de rivier de stem in de mist tot in ons land waar het coronavirus van nerts op mens is over gesprongen…

Balanserend over smalle pad van het leven Zoekend naar vaste grond en steun Gaan we voetstap dagelijks verder Langs rivieren, rotsen of ravijn Bij voor of tegenspoed Zo nu en dan dwalend, dan zeker wetend Waarnemend de bermen van het pad Struikelend of mijden de kuilen Volgend de richting naar één doel Naar het eind, de horizon.…