Alle inzendingen over steen OR leven OR ontzag

ze lagen op een rij de stenen van mijn leven heb ze geraapt zodat zij mij hun krachten konden geven de vorm was te polijsten maar hun kleur zal eigen blijven de rij heeft zich gesloten en de jaren teruggefloten zij rusten nu op mij…

Alles wat tikt bekijkt hij met ontzag. Één jaar oud vol bruisend leven. Toen deed ik mijn horloge af hij kijkt me aan of het wel mag. Ik heb het hem gegeven. Hij zet het op een draf en ik denk mijn God waar is de tijd gebleven.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Je lag als een sfinx in de woestijn : peilen naar jouw gevoelens ontweek je onberoerd en de tijd trotserend, overstromingen van het leven negerend. Piramidale ontzag had ik !…

het was wel zo dacht ik even toen de hal die ik betrad, gerand door schaduw en zonlicht schreeuwend door een vierkant venster, mij overmeesterde ik stapte in een wereld anders dan buiten niet wetend wat ook te verwachten een stenen gebogen hemeldak en plavuis in Jugendstill als grond van een gevulde leegte het stilteorgel…

In een zuivere wereld kan ik leven. Vrij in voelen, vrij van denken om overvloedig in liefde te geven. Onthechting voelt aan als vrijheid en verlichting ineen. Meer en groter als mijn persoonlijkheid in heelheid ben ik al-één. Helderzien van gewaarzijn in deze volmaakte zorgeloosheid.…

Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Holderdebolder, haastig, want straks dood Wezens door elkaar sterk uitvergroot Bovenaan de keten van de dieren Staat de mens te vloeken en te tieren Altijd immers wacht hem Charon’s boot Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Trachtend om zichzelf wat te plezieren Vechtend voor hun dagelijkse brood Zoekend…

Rood oranje goud ligt de herfst aan mijn voeten en ademt ontzag…

draden heen doen mij nog meer verlangen naar die ene warme arm om mij heen wil ik weer liefde kunnen ontvangen verbrijzel die muur dan, steen voor steen…

Drie stenen zitten op een steen. Acht stenen liggen er om heen. Daar onder liggen er nog negen. Andere daar naast en tegen. Een steen steekt half uit het zand naar buiten om zich nog eventjes te uiten. Leer, kinderen, dit uit zijne mond: houd steeds een vuist boven de grond. ------------------- uit: Tirade 1968…

Ik probeerde alleen maar wat. Ik deed iets. Niet iedereen was, is er blij mee. Toch was er altijd die ene grote zee, die bleef trekken. Alleen mijn handen kon ik uitstrekken... naar Gods engelen. Soms, deed ik iets, waaronder een ander mens leed. Soms, denk je iets, wenk je alleen voor jezelf!…

Stenen muur, ik ga gewoon verder leven. Stenen muur, ik ga niet meer terugkijken. Stenen muur, jij houdt mij niet meer tegen!…

mensen kijken met ontzag naar de hemel, kijk hoe het blauwe ze nederig maakt, ze kijken naar haar ijle wolken en ze loensen tersluiks naar de gouden schijn, hetgene dat hun ogen blind maakt, maar wat ik zo mooi vind aan de hemel, is de manier waarop zij mijn wereld raakt, zij ze bespeelt en tot leven tovert.…

De rondom groene buurt, het rondom stenen Hout, Des boers verwondering, al komt hij uit het woud, Des steêmans steeds vermaak, al komt hij uit de muren, Der vijanden ontzag, de vrijster van de buren, Des werelds lekkernij, des hemels welgeval. Is 't daarmee al gezegd, zo ben ik meer dan al.…

ik wil de dood ontlopen want ik ben gaan dromen heb al vroeg contact gemaakt met alles om mij heen voelde aan de aarde en zij warmde terug aaide stenen die spraken elkaar achter mijn rug wuifde naar wolken en vlaagde met de wind had ontzag voor zwaar onweer het donderde zo hard ik leefde in mijn dromen voelde al als kind…

Dat de koolraap reden van bestaan heeft vervult me met ontzag.…

vernielzuchtig, compleet opengereten Slagregens slaan de oevers aan gort Hemelse toorn in volle kracht uitgestort Daken worden gelicht, bomen geveld door het voortrazend natuurgeweld Al wat leeft heeft naarstig dekking gezocht om te ontkomen aan zijn moordende tocht Na de storm, een grote ravage, alles vernield heb ik toch heel even, vol ontzag…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

ik zag hoe open ramen naar jou lachten toen jij verdwaalde in het plezier van de heel vaak uitgestorven straat zij knipoogden tegen de zon die jou een warm welkom bereidde met het zelf gekozen alleen in straten van steen zelfs de voordeuren tochtten in allerlei luchten de specifieke geuren van het levend huis zonder bewoners…

ik ben al een tijdje vergeten de stenen te raken hun krachten te voelen verhalen te horen over hoe zij ooit werden geboren ook hier delen zij ongewild in de spanning van leven al zijn zij verstild in bewegen waar steen en glas versmelten kleuren lijnen het intense lijden aan elkaar vaak vlamt rood de nood van te veel energie…

de stenen hebben gesproken zij hebben de spoken gezien die mij bedrogen ik wist de muren maakte contact sprak met de vingers over alle emoties die ik in me had zij warmden mijn handen ieder op eigen manier bekenden hun afkomst uit klei van de rivier kennen de echtheid van leven waar onbegrip spookt verwijzen standvastig naar…

merkwaardig toch hoe mensen zich gedragen als zij zomaar stenen rapen vergelijken vormen grote en structuren in een bijzonder diepgaand turen verbazen zich om lijnen die een onnavolgbaar patroon laten verschijnen zij zijn vergeten dat de steen hen wenkte om aandacht aan hem te schenken hij focust al van verre met kleur en vallend…

de stenen voelden warm aan in hun teruggetrokken groeven het metselwerk was half vergaan maar de muur is blijven staan ik zag woorden van de tijd in overleven opgeschreven raakte aan emoties van het vroegere in herbeleven las de eeuwen uit het boek dat generatieslang is bijgehouden ben een geworden met getrouwen vanaf het…

heb de stenen gesorteerd die mijn leven gestalte hebben gegeven basalt en graniet de stukken rots met als basis eruptief halfedelstenen waarin meerdere emoties op het breukvlak kleur bekennen en zij die op mijn hand het loepzuivere leven stralen dat door de zon is ingebrand schitteren hun schepping in verleden verhalen over reizen…

jij lag naast het pad had net ietsje meer dan de andere stenen heb je geraapt met zorg schoon gemaakt vorm en kleuren bewonderd maar wilde door schuren en polijsten je diepere structuren bekijken nog kon ik de kern niet bereiken en heb je in wanhoop gebroken jouw scherven hebben mijn ogen geopend alleen je ziel was vervlogen…

het pad was vrij maar je stapelt stenen af en toe een kei dan is passeren niet meer mogelijk en stranden wij weer allebei obstakels zijn te overwinnen want diep van binnen kennen wij de weg het overleg baant andere wegen alleen de wind hebben we nu tegen…