Alle inzendingen over sterren OR liefde

Hoe zal ik je noemen fluistert de wind Sterre ik ben Sterre klinkt het warm blozende wangen stralende blik dansende voeten handen vol verlangen in het ontmoeten dag Sterre fluistert de wind haar glimlach als antwoord is als de kus van elke nieuwe morgen waarmee ze de dag begint in vrijheid met liefde in hoopvol vertrouwen dag…

Haat verwijdert mij van God, liefde voert mij nader. Grauwt ellende door mijn lot, laat mij liefde, Vader. Valt de wereld van mij af, waar de sterren blinken laat mij in der liefde graf in Uzelf verzinken.…

DOVENDE STERREN LIEFDE Vanmorgen scheen er hoog gehemelde zon voordat al de sterren rap verdwenen waren Mijn engeltje wekte mij in haar nachtjapon mijn gevoel zei, dat ik ‘t vaker had ervaren Gisteren scheen er ook al een hemels licht want ook toen aaide haar hand die van mij Ik opende de ogen en zag haar lief gezicht en ook toen ontwaakte…

De nacht licht op in’t barre Bethlehem, daar schallen wonderschone eng’lenkoren, de boodschap dat een Heiland werd geboren weerklinkt in Gabriël’s sonore stem. Maar daar doorheen snerpt snibbig Jerney Kaagman: “Ja, stop maar, uit de maat en veel te láág, man !”…

waar een kus onder de sterren liefde vereeuwigt de nacht haar glans verliest in jouw lach een belofte gehoord duizend wensen in verlangen reikt naar het licht van de maan zal de eeuwigheid verdwijnen in gesloten ogen jouw kus in de nacht sterren laten dromen…

de sterren te doden…

de regen heeft je voetstappen gewist waar ben je ik wil je vertellen over maan en sterren maar nog meer zeggen dat ik van jou hou ik hoor je stem er zingt zoveel liefde rond wat een geluk soms duik je zomaar op we hebben elkaar zo liefgehad onuitwisbaar in de sterren geschreven unforgettable inoubliable onvergetelijk voor mij…

Met het verstrijken van de tijd - een nacht raakt vele sterren kwijt - kreeg hij meer inzicht in het feit. Wie zegt dat maanlicht liefde slijt?…

Door liefde bewogen Tot elkaar aangezogen Haar ogen in de nacht Liefde werd gebracht Kijkend naar de sterren Hemels paradijs in het verre Liefde die elkaar toelacht Vonken samen voortgebracht Ze wilden het vertellen Terwijl lippen opgewonden zwellen Magie tot elkaar gebracht Liefde lacht…

Ik zou er dan nacht na nacht onder slapen, en me laten beschermen door de sterren. Zij worden dan mijn verlichtte wapen, die iedere pech, de weg versperren. Maar ook deze droom blijft steken in de nacht, net als de sterren in het heelal. Morgen staan ze weer netjes op wacht, om te zorgen dat ik niet van mijn 100 trappen val.…

Schitterend staan de sterren elke nacht weer starend richting aarde keer op keer Met schittering in de ogen staren wij verheerlijkt terug naar de pracht der onbegrip in de geschiedenis terug…

In de sterren staat geschreven, "u ziet van de week het licht" maar dat is wat lastig, want vanwege een enorme hoofdpijn heb ik beide ogen dícht...…

de sterren stralen astronomisch vergezicht van lichtjaren her…

Komt met mij waar de heilige nacht met haar ogen van sterren wenkt, Waar een adem van liefde ons omzweeft en de Hoop met haar beker ons drenkt. Lief, eens zullen wij sterven, wij beiden, wij samen of ieder alleen En het graf is zo diep en de hemel zo hoog en of God leeft weet geen.…

Als de avond valt En de hemel donker wordt Schijnen de sterren Als de zon opkomt En de sterren verdwijnen Kom ik uit mijn bed…

Kom met mij, waar de heilige nacht met haar ogen van sterren wenkt, - waar een adem van liefde ons omzweeft en de Hoop met haar beker ons drenkt.…

wonen wakend onder de sterren zij wijzen ons op de rots waarop de dood eens te pletter zal slaanze…

starend naar die duizenden lichtjes in een heldere winternacht ontstaan er evenzoveel gedichtjes geïnspireerd door al die pracht dan denk ik soms heel even zo turend naar daarboven zouden daar nog anderen leven en zouden die in ons geloven…

Oh, Kon ik bij de sterren Die eens Mijn schatten waren Ik haalde Ze direct omlaag Zij, die mij Mijn leven Leven lieten Ik mocht En mag ze graag Te lang Heb ik hen moeten missen Te lang Was het voor mij te stil Kom weer bij mij In mijn omarming Dat... Is alles wat ik wil…

De sterren en ik. In ’t donker kijk ik naar de lucht stilte om me heen, de lichtjes flikkeren, stiekem een voor een. In ’t donker stilte alom denk ik bij mezelf, die lichtjes daarboven, zouden ze me zien, zou men op aarde geloven, dat de sterretjes in werkelijkheid de mensen zijn die we hier verloren.…

door mijn hoofd Adem jou met elke teug Voel het stokken in mijn keel Toch blijven we samen Is de band gesmeed Meer nog dan de sterren weten Weten wij, jij en ik RR…

Sterren sterren nacht, danst hij onder zachte maan vreest de tijd om weg te gaan in ego, de ego van de wind. Was hij nog een kind dan was hij vast nog zonder angst nu duikt hij weg, vol van angst in de koude sterren nacht.…

Twee bruine ogen stralen als kleine sterren onze kleindochter…

Ze zijn zo ver weg, de sterren. Ach waarom staan jullie zo ver weg! Waarom komen jullie niet fonkelend hangen in onze jongensslaapkamer?…

Duizenden miljoenen onbewust van seizoenen hangen ze in de ruimte als snoeren edelsteen zonder zwaartekracht, allemaal ver vaneen De wondere kleuren die wij bespeuren zijn als een oneindige caleidoscoop en onmetelijk ver weg van onze telescoop Met wazige blikken vol fantasie aanschouwen wij dit mysterie Door te kijken raak je verloren…

Maantje Je schijnt zo mooi Daar aan die donkere hemel Met allemaal sterren om je heen Sterren van mensenzielen Die daar zijn heen gegaan Zoals daar ook mijn vader en moeder staan Aan die donkere hemel Eigenlijk is het daar helemaal niet donker De zielen daar boven staan ook in het licht Al die lichtpuntjes Stralen naar ons…

Zo'n avond lanceert de sterren van de nacht Een prachtig stelsel in bijzondere vormen Los van alle waarden en ook normen Vormen dus gezamenlijk een stelselpracht Zowel sterren van boven als van hier Bieden tal van mensen vaak veel plezier…

zon en de maan als de bomen zo zul je bloeien van lente tot herfst van begin tot eind als de schoonheid verdwijnt als de zon zo zul je branden van oost tot west van warm naar koud zo word je oud als de sneeuw zo zul je sterven tussen koud en warm rijk en arm tussen oud en nieuw tussen klein en groot tussen leven en dood als de sterren…

Schitteringen stralen in een leeg universum door mijn emoties die mij duizelig maken waar mijn gevoelens zwart voor ogen zien. Alleen met de omlijsting van de avondgloed verwatert mijn beeld in een brede horizon waar alleen het geluk schittert van euforie. Het podiumlicht dat mijn wens hypnotiseert met herinnering die als een metronoom…

doen zag ik niets door het stadslicht de sterren waren geen schrift maar je kon ze wel lezen als je intelligent genoeg was en dat aan de rest vertelde hoe je moest varen…