Alle inzendingen over stilaan

Kon zelf het einde van De tunnel niet meer zien, Geen lichtstraal nog Die binnenkwam - Daarom heb ik mezelf Groot gevoeg gevonden Om hulp te zoeken Bij hen die daar hun Werk van hebben gemaakt - Om mensen die zijn vastgelopen Weer het leven terug te geven, Genoeg om voor te leven en om te hopen, Daarna is de zwarte pijn Stilaan…

STILAAN HEEFT MIJN LEVEN OOK HAAR MINDER GOEDE KANTEN BLOOT GEGEVEN HET AFVAL VAN DIVERSE CRASHES MET COMPONENTEN EN EEN TE GROTE DRUK ZOU DE OORZAAK KUNNEN ZIJN VAN EEN VAN EEN NOG NIET GEVOELDE PIJN DIE OOK DOOR LEEFTIJDSFASE ONGEMERKT IS GEDRAGEN NAAR EEN PUNT VAN NO RETURN..…

Waarom ben je hier en adem je me uit zuchtend zichtbaar het vliegt als cellofaan langs je graaiende handen traant het losse in het blinde en beneemt me de adem stilaan waarom blijf je waarom niet gaan in het ademloze duister die ondenkbare tijd in het onvergetelijke lichte…

reeds heel vroeg in de morgen fluiten merels hun mooiste lied het hoofd vrij van zorgen mijn hart vol muziek sneeuwklokjes en krokussen ze krullen zich naar het licht willen de zonnestralen kussen verkondigen een blij bericht want, wie heeft ze niet lief deze voorbodes van de lente met de zon en haar warmte wordt de natuur stilaan… actief…

ik verwacht... opnieuw de zon na dagen van kommer en kwel komaan mensen, vergeet die hel en zwaai nu vanaf jullie balkon. ik verwacht... opnieuw de zon de wereld wordt alsmaar beter vraagt het aan moeder of meter of de pasroor, desnoods aan een non ja, ik verwacht... opnieuw die zon dat hoopgevend nieuw licht lach en zing, trek een…

dat hij te ongelovig is dit alles te accepteren hij gelooft stilaan dat hij alleen is gebleven met zijn geloof in de wereld hij gelooft stilaan niet meer…

ze maakt zich stilaan op zodat men haar bovengronds kan uitkleden weten hoe ongedierte haar ziel heeft aangevreten…

blauw is de lucht en het lied van de merel groen de tekening die stilaan vervaagt nu zij jouw hand niet meer draagt…

blauw is de lucht en het lied van de merel groen de tekening die stilaan vervaagt nu zij jouw hand niet meer draagt…

stilaan wazig de schepen gaan (dichtvorm: rondeel)…

hoe de tijd aan me knaagt stilaan zichtbaar wordt als ik in de spiegel kijk zie gelukkig nog de knipoog van een tijdloos kind dat huist in mij…

Men krijgt zo stilaan in de gaten dat Nederlandse bureaucraten met tussenpozen naamlijsten lozen wijl ze stiekem met hun Bokma praten.…

't Wordt stilaan stil in zijn Lippensville en eenzaam bridgen na d'achturenmis.…

Het massa-gewicht komt stilaan in zicht en dat wat alles heeft veroorzaakt.…

Wachten we te lang raakt de chemie uitgewerkt blijft de passie uit Vuur dooft en liefde lost stilaan op in vriendschap…

België, het land van bier en sjoklat, heeft stilaan zijn beste tijd gehad. Lageloonlanden, wrijf in uw handen ! De ondernemer is 't hier spuugzat.…

Mata-, picca- en toreador verdwijnen stilaan in het decor. Spaanse rebellen moeten 't nu stellen met een armoedige côte de porc.…

En ook Zwarte Piet lust men stilaan niet. Maar de Drie Koningen blijven kwelen !…

Al zijn we stilaan ouder, vervlogen de jaren van onze jeugd, toch leg ik nog steeds met vreugd, mijn grijze kop tegen jouw schouder.…

Langs elke kust en havenomtrek wordt het stilaan alle hens aan dek. Op dijk en muren waken walkuren met goedendag en kokende pek.…

donkere nacht stilte in eenvoud doordringend tot de kern mijn gedachten zuiverend helder als kristal om dan stilaan te vertroebelen bij het krieken van een nieuwe dag…

Huis in ruste haar op het kussen zachte zuchtjes van welterusten Stilaan loop ik heen en weer tussen de kamers van jou en mij mijn en jouw huis in ruste…

haar lichaam nog een roerloos glooiend landschap vaag en zacht ontplooiend in het binnensijpelend licht zoals zij zich stilaan ontvouwt haar contouren krijgt mij zo nabij mij zo vertrouwd…

De crisis doet in 't land van U2 zo stilaan de staatskasboeken toe. Nu wordt bij 't gerecht de pruik afgelegd. Wanneer 't Belgisch hermelijngedoe ?…

Het zit er stilaan aan te komen : de Muppets zijn weer op aan 't stomen ! Kermit maakt zich klaar om ' t hevig misbaar van zijn blonde stoeivamp in te tomen.…

Ginds over de plas groeit stilaan ambras maar hiernaast slaan ze mekaar tot spijs.…

vol onbekenden allen onderweg zich niet bewust van 't mensendrama achter die stijlloos blinkende gevel waar het leven stilaan minder hunkert na de laatste dag…

Het meisje is ver weg en stilaan werd ik een vrouw, en ik vraag u vriend, Wat is de ziel van ons leven? En vriend dit verhaal is echt. Ik zal je nooit vergeten. Maar een toekomst lag in ons verleden.…

soms geniet hij nog van kleine momenten van een kleurige paddestoel langs verwaaide paden zijn tere hand gedachteloos in de mijne het verschraalde leven stilaan moe…

de rolluiken neergelaten daarachter geeuwt de dood hij smeert een snede brood van al die kaarsen blazen al dat doven ietwat moe komt hij nu zelf stilaan aan uitblazen toe.…