Alle inzendingen over stille hoop

Als ze de stille hoop die zo vaak ijdel bleek heeft uitgesproken komt haar gevoel, mij nog zo eigen, weer levend in me boven. Verwachting stijgt, tegenslag dreigt... als haar teleurstelling mijn hart bereikt is het of troostend Hanna in me schreit.…

Ik respecteer stilte in al haar aspecten Afwezigheid van digitaal een woordeloos uitmonden Daar het huidige zich niet verroert spreekt geestverwantschap wel tot de verbeelding Waar het hart klopt is stille hoop wat ruimte geeft om zwijgen te laten spreken…

we hebben u naar uw graf gedragen moeder vader de touwtjes zijn losgelaten elk gaat nu zijn weegs want u moeder vader waren onze verbinding de nu ontwarde Gordiaanse knoop maar wie weet misschien wordt hij ooit weer gelegd een stille hoop?…

Ik hoor je stem en zie jouw lach Ik was betoverd de eerste keer dat ik jou zag Ik voel mijn hart en droom over jou Je bent voor mij een wonder van een vrouw Ik luister naar mijn verlangens en koester dan een stille hoop dat ik ooit op een dag door jouw gedachten loop…

Onzichtbaar Mijn stille hoop en verlangens Worden de bodem ingeslagen Samen met de droom de illusie Dat je nog iets om me zou geven…

voor paal met stille hoop verbaal…

boek der liefde gevuld met dromen doorweefd met wensen blad na blad regel na regel een stille hoop verlangend geluk wensen in woorden mijn boek vol kleur de mooiste tinten in sierlijke letters rood en zwart zwart verleden rood mijn heden mijn liefdesboek een open boek…

Het verlangen naar jouw blauwe ogen, vervult mij telkens weer met stille hoop. Een mens moet blijven hopen, op zich is dat ook niet verkeerd. Het hier en nu is de realiteit. Maar met alle zorgen, moeite en frustratie... Is fantaseren soms fijner dan de werkelijkheid.…

Geen denken terug aan ooit, het stille hopen? Zij wist het, nooit. Zij vond weer zich zelf, zich zelf als zo vaak, kreunend vond zij weer zich zelf, zich zelf als zo vaak.…

mag ik van de nacht verlangen dat hij jou in dromen hult waar het oneindige van sterren jouw diepste wens vervult zal ik vragen aan de zon te stralen door jouw lach waar stille hoop verborgen de dag aanschouwen mag en de streling van wind gefluister uit mijn hart jou liefde laat bezorgen als dromen in de nacht…

in haar hand hield zij geborgen een nieuwgelaten traan intens verdriet lag diep verscholen niemand die het zag geen mens wou het horen door vertwijfeling gebroken in de stilte geraakt haar lach ooit verloren hoe bitter is de vraag waar de droom is gebleven haar wens nog te leven in elke traan gelaten schuilde stille hoop…

Ons leven is voorbij gegaan in schaduwen van stille hoop wij hebben nooit de kunst verstaan te zwichten voor een kwaad verloop het najagen van groot geluk heeft onze liefdeskans verkleind wij maken meer dan goed is stuk en blijven daarom ongerijmd in het voorportaal van afscheid vinden wij elkander terug gebroken door benepenheid in pijlers…

hoop…

hoop…

Zag je het licht, het dwaallicht van de sneeuwvogel Zag je het, toen het broze blauw van de zomerluchten brak in de scharlaken stilte van de valavond Ik droomde je naam, betoverd door de klank van zijn wondere lied Toen verdween hij in de ijle nevels, ver achter de heuvels van stille hoop In het schrijn van mijn hart rust de…

je schemerde verdriet een smal figuur vaag zichtbaar in het onderdrukte snikken het stille hopen was er niet doelloos pak je zachte handen verdwaald zoek je naar troost je pijnen zijn geen schande in het wiegen van de dood die neemt beleefd het leven hij overhaast het einde niet zijn komst verkondigt overlijden er is geen keuze hij gebiedt…

je schemerde verdriet je smal figuur vaag zichtbaar in het onderdrukte snikken het stille hopen was er niet doelloos pak je zachte handen verdwaald zoek je naar troost pijnen zijn geen schande in het wiegen van de dood die neemt beleefd het leven overhaast het einde niet zijn komst verkondigt overlijden er is geen keuze want hij gebiedt…

maand na maand gekromde handen in het voorhuis van gewisse dood mijn oma koesterend een stille hoop dat leven straks iets anders bood het leed, de pijn van al die jaren sleepte zij steeds vaker mee met aan de deur te vaak die leugen pas jaren later ergens in die ene nacht herhaalde ze haar laatste wens gearmd vertrokken…

Ik schrijf je deze woorden kort voor je vertrek omdat ik stille hoop heb dat je ze nog horen zal het is tegen beter weten in, maar je leeft toch voort? Ik voel je tegenstribbelen, maar horen doe ik je nooit meer.…

Plotseling zijn de straten in een stralend zonnelicht gevangen de gezichten van de mensen glimlachen door de zachte lentewind het groen knopt sneller dan verwacht overal is het lentegroen als stille hoop aanwezig, terwijl een kind roept om snoep de bomen zwijgen, nu eindelijk geen regen een moedereend praat tegen haar kuikens in een ietwat…

ik kan het niet laten even achterom te kijken en dan dat wegwerp gebaar te maken in pure onmacht natuurlijk ben ik gewend aan wat ik zie maar toch is er nog altijd de stille hoop voor een vlot herstel van dit gebied in de brand was de immense hitte van het vuur allesverzengend withete emoties waren loeiend in hun laaiend…

hoop op betere tijden is het morgen niet dan wel later ooit…

Ik volhardde namelijk in mijn stille hoop, tot in de láátste minuut van de stembusloop, dat toch nog massaal in de stemlokalen met gerichte kleine roodkleurige halen het potlood het ronde wit zou bedekken van kiesvakjes met socialere trekken Helaas kozen velen díe politieke stromen die voor intolerantie en verharding uitkomen en zit ik hier,…

hoop op vervolmaking van het plaatje je tuin is prima naar je zin nu nog iemand voor een praatje…

hoop naar het lied van de wind die eindeloos zacht zingt over het land van de zonnebloemen waar vrede heerst Waar de paden van alle harten en alle sterren harmonieus ineenvloeien…

. ------------------------------------ BLAUWE KNOOP Ik was een maand lang van de blauwe knoop Zelfs op Blue Monday zong ik al met Frank Sinatra "Fly Me to the Moon" met drank Maar in de fles bleef liefde, stille hoop En geloof op dagen vol geneughlyckheit Waarin geen druppel alcohol gedijt...…

Soms zou men de tv uit willen zetten om van die ellende maar niks te zien maar met een stille hoop blijven we kijken of ze de wapens neergelegd hebben misschien. Het zijn niet alleen de oorlogen die kwellen ook de natuurrampen zijn niet mis is er nog wel één plekje op aarde waar de mens gelukkig en tevreden is ?…

Zo lang als ik kon zat ik onder de dekens verborgen Ik sta uiteindelijk op en drink mijn koffie op deze donkere morgen met stille hoop een beetje meer energie voor vandaag gekregen te hebben ik doe mijn best de rest van deze dag nog te redden nog maar kort geleden keek ik nog in jouw vertrouwde ogen nu doe ik zo mijn best om onopvallend mijn…

hopen stopt er is bezoek een bericht een telefoon dat we niet meer met ons drieën zijn lijkt bijna al gewoon…

Ik vluchtte voor de liefde die nooit echt heeft bestaan ´k was eigelijk een kind nog en ben m´n eigen weg gegaan Ik bleef mijn dromen dromen en ging niet meer op de loop want ergens diep in mijn gedachten bleef toch steeds die stille hoop ´k Werd ouder, en ook wijzer en vond een nieuwe liefde weer eentje die zich écht heeft gegeven…