Alle inzendingen over stortvloed

Brechtje’s voeten dragen water, scheuten schieten door haar buik, ze schreeuwt en beurt haar dracht in stuwend moeten de laatste krachten nog niet verbruikt haar wraak zal zwarter zijn dan de pest vanuit het koude karreveld legt ze braak een barre vloek in de mond van de mare laat teugels vieren en zal in vrijheid baren een stortvloed van…

Een buitenkans om deze tied, die stortvloed van het hemels manna. Zijn koeien douchen in de wei. De bui begiet het slappe groen van sla, spirea en pioen. Alleen zijn gasten zijn niet blij. Gemopper klinkt er op zijn land vanuit het boerententenkamp. Dat natte is voor hen een ramp zij willen bakken op het strand.…

Ik heb me geëvenaard naar jouw paradijs, mijn woorden gevlochten naar jouw zinnen, je beeltenis vereeuwigd op het vlakke water, je hand gerijmd onder mijn dichterswoorden noch mijn stortvloed die ons deed waden door het onverkorte koren beitelde jouw besef terug in de volkomenheid van trouw, neen jij stierf mijn dood alvorens mijn adem…

Jij straalt een stortvloed van licht naar ontvankelijk zicht overgevoelig voor warmte jouw Valentijnig hart ontvangt en pijlt vlammig liefde toe blijft roodkloppend In de palmen van mijn handen brandend in de ziel niet één keer per jaar maar jaar in jaar uit dagenlang achterelkaar eeuwig symbool van het leven telkens puur…

Een stortvloed, een waterplas in de woestijn, een druppel, alléén maar één druppel. Mijn naam strekt zich uit en krimpt in zoals gekneed brood. De dood achtervolgt me, het leven perst me en vouwt me in elkaar, en in elkaar in elkaar. Gewiegd in 360, onder de zon en maan, door 9 manen.…

Een stortvloed van golven buldert van voor naar achter en weer terug, gegil uit de zee als een oorverdovende wind die alles stillegt na zijn aanwezigheid.…

nederland in nederland nu eens niet door God geschapen noch beleden als ultiem geloof zo weinig hier is zelf gekomen des te meer gemaakt gepland de bodem daalt de zee zal stijgen en stortvloed zet de polder blank geen schepper die dit lot belet elk nedermens draagt mee iets van verleden maar in nieuwland blijft historie…

hoe speels joviale bestuurders ook lachen er is altijd een netwerk van achterklappen dus spreken eminenties grijs en blasé hun stortvloed vol gladde woorden is alle transparantie passé in een decorum van vlaggen glimmen verstolen de laarzen grommen onzichtbare rupsen hun dreigend geluid balt een woedende massa eendrachtig de vuist…

vol van opgewonden verwachting waren zij op het vliegtuig gestapt waarvan plots de motoren stopten toen zij boven de wolken al waren de machine hortte en stootte wild de passagiers tot paniek gruwend met de dan dagende werkelijkheid dat er geen morgen meer zal zijn het laatste gebed werd gebeden onder een stortvloed van tranen als de…

Woorden en bekentenissen als een ware stortvloed over me heen gegoten alles wat ik dacht te zijn blijkt gelogen. Ons eigen kleine leventje waar ik zo'n vrede mee had Glijdt door mijn vingers onhoudbaar in een diep zwart gat.…

beweging dat naar buiten groeit, bezit neemt van een opgaande zon die dronken van dwaasheid het tijdelijke beleeft en de horizon vleit met zomer en lichtjes, zo welkom als het raam waardoor je de zee hoort zingen, tot diep in dromen en het begeerlijke van het water en nadien, ter plekke zichzelf niet meer vindt in een vreemd echoënde stortvloed…

straaljacht door uw ruim het laat u schuimen als het strand dat pas werd gladgespoeld. de lucht die is van u van mij voor nu kleef aan mijn lippen, luister de avondfoor op met uw dovemansoren, hoor hoe ik uw stilte preek bloemsuikerspinnen, zo smaak ik u die past bij alle uren, die hard maakt wat u 's winters beweert, soms uitbarst in stortvloed…

dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen dus zet ik mijn sluizen open een stortvloed…

dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen dus zet ik mijn sluizen open een stortvloed…

weer laat de natuur zijn teugels vieren om de ondraaglijke saaiheid van het leven te versieren de rivieren zijn geknecht hun speels meanderende bochten afgesneden en weer recht gelegd maar een stortvloed zal de vele dijken doen bezwijken water zal zijn overloop weer krijgen hagel gaat de oogsten stenigen terwijl storm bossen rooit en…

het gezang van een merel in de ontwakende tuin opent het kwettergevecht onder de musjes alsof er geen nacht heeft bestaan vol met donder alsof er geen stortvloed van water was geweest Verderop bij de lichtekooien van de buurman kukelt de haan zijn suprematie over de hennen mijn gezicht vangt de eerste warme zonnepijlen mijn neus de geuren van…

Wij strooiden lente bloemen Tussen rook en vuur en hielden Onze tranen vast tot in de binnenkamer Een stortvloed vanwege een zee vol met Demonen; en wij, die alleen in het bootje Met de bootsman konden blijven drijven Het leven wordt getart en hoont dat de Sociale status van de hyena wordt beloond en De stromen kwamen en de winden waaiden…

Zonder dat het stortvloeden zijn die stenen wegstoten dan voelt het als amfetamine van de idioten. Dan voelt de dag als een soort schimmenhand aan wie je met verstand je niet aan verpand. Vaak voelt de dag als een jas die niet zit als gegoten als het weer met hetzelfde sop wordt overgoten.…

Ik ben niet bang voor regen ik hou van haar Ik koester haar druppels het liefst loop ik er tussendoor Koud, heb ik het allang niet meer Mijn lichaam heeft zich aangepast Heerlijke stortvloed van zure tranen De wereld huilt, en ik huil met haar mee Medelijden met elkaar medelijden met onszelf Maar regen, het is meer dan dat zorgt voor geluk…

verkeerd of ontsnapt er een teveel zijn het er net een paar te weinig of is eentje raak en ben je bekeerd een gevoelige en een snaar die trilt een ongepaste en voor je ’t weet sla je op tilt woorden schilderen je gevoel soms met te uitbundige kleuren iets te veel van wat je bedoelt en het tegengestelde van wat je wil staat te gebeuren stortvloeden…

stuitend nieuws nieuwsgierig geworden lees ik het bericht een gezicht die lach, alsof 't mag genieten van zoveel leed een gewetenloze ziel en velen keken mee een pijn wortelt zich diep in mij Hoe diep gezonken verwijderd van het hart, liefde de wereld soms kan zijn radeloos ben ik kwaad op de perversiteit ongewapend stort een stortvloed…

Stortvloeden van onweersbuien, waarin tranen onzichtbaar zijn. Liefde schrijft op mooi papier, waarop onze dichters dichten. Liefde is als helderwit doek, waarop ons leven projecteert. Liefde valt als herfstbladeren, die van kleurrijke bomen zijn. Liefde is bewust van liefde zijn. Liefde is grenzeloze openheid.…

nou toch doe veel te snel en veel te ver rijd ik in mijn auto rond om de zin van eenzaam te verzetten en verdrijven terwijl ik mij verwonder wachtend op wetend niets over de blauwblauwe lucht zie ik slechts de gele citroen draaiend met mijn hoofd op en neer en om is gewoon alles wat ik zie een boom vol citroenen geel en zuur stortvloed…

Want uw stortvloed zullen wij droogleggen. Wij zijn een team en zijn onverwoestbaar.…

als golven op een rustige zee Je haren strelen zachtjes mijn gezicht Een streling met het zachtste zijde Je onschuldigheid is als witte sneeuw Dwarrelend op mijn leven vol met zonden De maagdelijkheid die je lichaam spreekt Verlicht mijn donkere bestaan Je ogen stralen als een regenboog De prachtigste kleuren weerspiegelen mijn blik Een stortvloed…

Het Rode Plein in Moskou is nog groen. De bruine beer probeert de slaap te vatten, terwijl de mensen zich en masse bezatten. De winter is in Rusland met pensioen. Maar wetenschappers sussen ons in slaap en zetten hun collega’s zo voor aap.…

Niet ieder die de dood is aangezegd Verstaat de kunst dat monter te verwerken. Vol levenslust nog is er niks te merken, Van Merwijk voert geen ‘ongelijk gevecht’. Zijn joie de vivre was nog nooit zo groot, Er is nog volop leven voor de dood.…

maar vond het niet mist omringde me en deed me huiveren daar stond dood te wachten vluchtend rende ik doelloos struikelend over m’n gedachten joeg ik mezelf de dieperik in en… toen kwam jij je zat er stil te luisteren naar wat ik zweeg praten deed ik niet vol geduld bleef jij daar zitten, vol geduld na de eerste woorden volgde een stortvloed…