Alle inzendingen over straatje

Het eindeloze straatje, van werken tot 's avonds laat. Geen tijd meer voor een praatje, is dit waar het om gaat? Al weken probeer ik het gat te dichten, van gezin, naar hobby en vrienden, en dan nu nog Kerst op de koop toe. Wat kan mijn last nu nog verlichten? Als ik toch maar wat meer verdiende, of de lotto eens won, maar hoe?…

vandaag Van de liefde tot de kroeg Het schuim op het bier Tot de vogels ’s ochtends vroeg En het stuk in mijn kraag Alles droom ik mooi vannacht Van de trap naar omhoog De kelder licht en droog De sprong voordat ik vloog En er is iets waar ik op wacht Het tempo ligt een beetje laag Regendruppels op het prille gras De mensen in mijn straatje…

geworden Zo bruin als elke wintersporter wordt Ik heb gelanglauft in de hondenpoep Ik heb gelanglauft in onze straat Ik heb gelanglauft in de hondenstront U moest eens weten hoe lekker dat gaat Als dan 's avonds de poep was weggesleten De ski's die schuurden op het steen Propte ik m'n sint-bernard vol met eten En trok hem 10 keer door het straatje…

Door 'duur' van Krimpen, nog veel meer puur: van Krimpen: Kunsthal en vele musea waardig Van Krimpen niet meer weg te denken UIT AMSTERDAM, HET TIENDE STRAATJE, DE HAVENSTRAAT 20: VAN KRIMPEN. Deze hartenkreet draag ik op aan Wim van Krimpen en Wim Pijbes voor wie ik deze hartenkreet heb voorgedragen op de openingsdatum 10 september 2011…

Op vakantie maakte je een foto van zo'n Frans, nauw straatje, je kon nog net een man zien, die daar naar boven liep. Thuis schilderde je die foto na en liet het schilderij mij na. “Maar die man loopt weg”, had ik gezegd. “Ja, maar hij loopt naar het licht”, zei je.…

daken Ik kan ook bij de overburen naar binnen kijken maar gelukkig ook over de daken heen Ik zie dan de blauwe of grauwe lucht de wolken, de regen spetteren, voel de sneeuw ruik het hout wat in rook opgaat ’s winters en In de zomer uitgelaten mensen op dakterrassen Ik zie ik zie, wat jij niet ziet Mijn uitzicht in de Jordaan In het 10e straatje…

Je weet wanneer je nodig bent en ook als ik alleen wil zijn dan ga je even een straatje om want je weet van mijn pijn. Ik zie de zorgen in je ogen dan hou je me stevig vast je doet dit alles uit liefde en ziet het niet als last. Je handen en je ogen spreken een liefelijke taal waar woorden overbodig zijn maar ik versta het allemaal.…

Toch hinkel ik op tegels in mijn straatje en speel de blues en jazz en spiritual en dank ik God en speel soms een psalm.…

Beschaafd, begaafd, gewoonweg aardig in zijn mild charisma bijna waardig beroept hij zich even onverwacht als zacht op overmacht: `Sorry, het is als de seizoenen ik ga mijn eigen straatje boenen ik moet en zal weer uit meanderen op naar die ultieme andere`.…

liefste dingen zijn ons afgenomen door op afstand te coronen alles wat van waarde is wordt nu door het negeren opzettelijk gemist ik heb je handen genomen samen hebben wij ze gewassen in de zee van onze dromen heb je heel even geknuffeld in het avondrood tot mijn kus je ogen sloot het nieuwe jaar is de rugzak legen en je eigen straatje…

ja, ik bewonder kleine diertjes zoals die onooglijke miertjes ze zijn danig in de weer 't is steeds doorgaand verkeer en versper ik het paadje maken zij een ander straatje ze wroeten aan één stuk ze werken zich een ongeluk stofzuigers der natuur van het hek tot aan de muur maar wat laatst door de kamer kroop 'k verwachtte al de hele hoop…

er heerst totale stilte in de straat de stoepen blinken door 't veelvuldig vegen hier zijn fatsoen en welvaart neergezegen de huizen staan erbij in vol ornaat een straatje weltevree en welgelegen bewoners ogen netjes en kordaat oneffenheden worden wijs verzwegen het perk is in een aangeharkte staat wat struikjes dragen fleurig bloem en blad…

lontje Ondeugend als het meisje is Tuit ze met haar mondje De jongen grijnst nu ongeveinsd Haar vriendje is haar hondje Maar dan plotsklapt Haalt hij uit En slaat de jongen op zijn snuit Grijpt vast zijn eigen meisje Ter plekke word het een handgemeen En het meisje maakt het uit Ze kijkt nog even in winkelruit En loopt alleen het straatje…

ze zwaaide uit haar heupen so soepel mechanisch en galant strak gespierd in een vleesgeworden hoepel, met een uitstraling ver boven mijn stand waar treft je nog zo'n passante waar haar lucht blijft hangen tot ver om de hoek bij het lanterfante(n) en haar vlokken mijn toonbalken vulden met mytische gezangen het was gewoon een straatje om…

(met dank aan Willem Kloos) ik ben een God in ’t diepst van mijn gedachten het Haagse luchtruim is mijn hoge troon ik wijk niet voor de dreiging en de hoon van hen die mij vervloeken en verachten Oost-Indisch doof ben ik voor jammerklachten een stad aan zee, ik ben een autochtoon u bent lakei en veegt mijn straatje schoon mijn schrikbewind…

huis gesjeesd Stel, je was niet zo van buiten Was je eten aangebrand Of je wou nog even douchen Dan was er nu niks aan de hand Stel nou dat je sneller fietste Of heel langzaam, of erg om Stel dat je je sleutel kwijt was Wou dat ik 't veranderen kon Stel hij dronk een biertje minder Zijn auto was meteen gestart Of was zijn huis een straatje…

Rekenen is altijd al een passie voor mij geweest even en oneven, alles paste in mijn straatje de som van de hele getallen was altijd deelbaar als je iets aftrok was worteltrekken ook mogelijk.…

zie ik een beeld op ansichtkaarten van Drenthe en ons dorp dan zie ik huizen met rieten daken met als decor in 't groen als was het voor het plaatje de eeuwenoude eik kastanje in de bloei en wasgoed langs het straatje beschermd is nu dit dorpsgezicht voor "nieuwe rijken" heel wat waard voor mij de langvergeten warmte van voeten om de…

mijn gedichten delen met zomaar mensen is zo eenvoudig nog niet het is immers iets van mezelf de gedichten van hen die ik bewonder liggen vaak niet in mijn straatje ze hebben niet in de gaten hoe zeer ik hen bewonder zonder ze op een voetstuk te zetten het zijn ook maar mensen met verdriet , geluk… soms zoekend naar inspiratie en…

Zwart wit denken is makkelijk, tegelend aan je eigen laan gebruik je de bomen als oogkleppen, loop je over je eigen geplaveide straatje, starend in een wereld niet groter dan je ogen kunnen zien.…

gericht op de nog natte aarde zijn pootjes trappen plots omdat hij wat ontwaarde aan de clematis hangen nog wat pluizen wat frommelig te trillen in de wind stram en donker staan de restanten van de Sedum waar nieuw leven alweer aan onderkant begint twee heggenmussen gaan in het afgevallen blad te keer en op mijn zo pas nog schoongemaakte straatje…

wie stout is vindt het ook nog belangrijk de wind wakkert aan het regent hagelstenen moeder aarde huilt om weer duizenden extra soldaten gestuurd naar broeihaarden van extremisme Nederland zwicht wie zoet is blijft aan den arbeid tot hij sterven gaat rijk worden heeft te maken nog immer met stelen of erven ze vegen allemaal hun straatje…

Mijn liefste maat, véél vergaf ik je, in Liefde Hier ging je helaas één straatje té vér...…

twisten die wij hebben met wie ons zeggen willen dat wij in oorlog zijn met wat wij ooit deden of juist weer anderen die dat toch ontkennen de strijd die wij strijden over kleuring van mensen het verschil in opvattingen over wat wij geloven willen de meningen en uitingen over het recht en kromme dat links of extreemrechts wat in eigen straatje…

Ik veeg heel graag mijn eigen straatje. En denk dat ik het hierbij houd.…

Schilderij van straatje, waar in de verte man uitloopt Een vaag eigen druksel van iemand die me tegemoet, als om te corrigeren foto's die vergeelden: Vrienden, die me veel liefde, wijsheid boden maar die inmiddels onder zoden Ik, alleen, stoer op een berg van rotsen niets te duchten Een blauwe schaal met vruchten Boeddhaatje aan de…

Een dooie die heel besmettelijk is?? met een woord:....??? GEVAAR-lIJK!!!!…

Lieve Rakker Wandelen doe ik nu zonder hond, alleen geen doel, zo maar lopen, nergens heen Zoveel jaren met Rakker, onze hond door weer en wind, lekker en gezond De dagen duren nu wel heel erg lang het hondloos zijn maakt me soms bang Niet meer even een straatje om eigenlijk is dat toch wel stom Elke dag weer dat verdriet niemand die…

ik mis de open tuin en dito achterdeur waardoor de buuv' - ik geef het toe soms vond ik haar een oude zeur - na een bescheiden klop naar binnen liep en vroeg moet jij ook nog wat van de bakker schat of dat moment waarop ze zei: m'n lieve kind je werkt te hard zeg weet je wat ik vraag de buurman even of hij morgen ook jouw straatje…

Het straatje moet weer schoon, zo wordt het hier verwacht, Wat zullen de buren anders denken. Hier is geen tijd voor winterpracht.…