Alle inzendingen over stro

Ik zit in vaders rookstoel bij het raam En zie nog steeds de weidse bollenvelden Waar stro nu ligt als goudgeel winterdek Groeit straks beton in plaats van zomerbed De heg is afgeschoren tot de grond En naast de slootjes tussen stoppelriet Zie ik dat wilg na wilg zijn kop verliest Opeens zie ik een kind, het lacht en zwaait Het kent nog…

Waar stro tot dons wordt verzacht. Omdat nooit zoveel échte liefde in één nacht werd gebracht.…

een gefiguurzaagde kerststal schaapjes Maria de kribbe zeven sterren het Kindeke Jesus de herders drie Wijzen van ’t Oosten allemaal in triplex Joseph zat los bovenop met twijgjes mijn pappie gemaakt laatste jaar voor ik geboren werd het stro op de grond echt - kwam uit de varkensschuur toen kwam de moderne verbeelding van fabrieksklei…

een dove, lome kater sliep in het koren augustus, de boer verzilvert zijn oogst halmen knakken onder het zwierend mes een haspel tolt en voert ze naar de vijzel de dorstrommel scheidt zaad van stro op een rooster ligt het kaf, de ongedorste aren de korrels rollen door de gaten van een dubbele zeef naar de opslagtank in zijn buik hij…

Ze heten Jan, en Klaas, en Ko, Hun burgernaam maakt hen verlegen, Die glimt en geurt u muffig tegen Gelijk een appel uit het stro. Geboorte, trouw en overlijden Zien ’t plechtige familiestuk. Dan stellen zij het weer terzijde, Blij met hun alledaags geluk.…

kerststal nacht heldere hemel een stralende ster schijnt op het herderspad aandacht geboren jezuskind gelegen in geel stro jozef, maria, trotse ouders dankbaar god de vader vanuit verlichte hemel geeft graag zijn zegen liefde koningen drie stuks waarvan een zwart komen uit het oosten geven stal heel intiem geeft gouden…

zijn clown geslaagd mislukken, de clown slaat zijn figuur bij het verlaten van de piste, daar hij faalde mijn clown, hij valt maar niet in slaap, hij grient ik zie zijn schokschouderende schoenen, als ik ben afgeschminkt troost ik hem met zijn tantième en knoop, als hij z'n vingers telt, de hangmat los, breekt de hals z'n nek op het gouden stro…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

Herders spoeden zich naar de stal hun schapen warmde het kindje, dat lag in een kribbe gevuld met stro. Een kind dat was gekomen, om vrede te brengen tussen alle mensen. Jaren later vieren wij nog steeds de geboorte van het kind, maar vrede is nog steeds maar een woord.…

want 't paard kreeg hij kado van Holland van onze Koning die heeft z'n paarden hier gestald Genoeg gras voldoende stro de herfstzon als 'Hollands warmtebron' De Sint stond zich onder de mijter .....te krabben Een zwart paard zou 't niet...…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren…

En de vrouwen, de jonge, van blozende benen, van stro in bruisende vlechten, hoe schrikken, hoe snaterend slaan zij op vlucht. Spil hitte, giet baarlijke wel in hartgrondige put. --------------------------------------------------- uit: 'De zwijgende man is niet bitter', 2001.…

Als ik naar je kijk kan ik zien hoe oud je bent maagdelijk wit stro geel rijper paars ouder bruin als ik je geur opsnuif ruik ik je afkomst fruitig floraal grazig vegetaal dierlijk animaal als ik je aanraak voel ik je huid koud warm vet filmend schraal en strak tintelend op mijn tong als ik je proef ben je overal…

Wortels en stro zijn weer op en voor ieder kind een gevulde zak. Voor ieder kind een gevuld hart. Het is tenslotte een volksfeest.…

kerstmis in zicht alle huisjes verlicht dennen met ballen bijna feest voor ons allen een kribbe vol stro de os en de ezel op de piano voorbereiding voor kerstnacht want het kindje wordt verwacht veel losgeslagen volk in zaken iedereen wil het meemaken vrouwen sleuren met zakjes met daarin gekleurde pakjes cadeautjes onder de boom…

toen maakten ze een stal van stro en hout boetseerden dieren en een voederbak een ster die klaar in lichten openbrak versierden dennentakken rood en goud toen vleiden ze een kleine schattebout - die lieve handjes blij naar buiten stak - in de kribbe wijl de sneeuw op 't dak zo kunstig liggen bleef MAAR IJZIG KOUD BEKLIJFDE NET…

Toen maakten ze een stal van stro en hout, boetseerden dieren en een voederbak, een ster die klaar in lichten openbrak, versierden dennentakken rood en goud.…

En weer ligt er een pasgeboren kind gehuld in grauwe, haveloze lappen kribbig ’t plantenbedje plat te trappen omdat het stekend stro niet lekker vindt een engel daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op…

Leg mij in het stro te rusten. (Daar kwam een moeder die mijn voorhoofd kuste, zo stil. Alsof ik net ter wereld kwam.) Bouw mij een nest, een herberg, tederheid. Verberg mij in de plooien van de tijd. Zo zit ik maar een beetje weg te dromen in mijn kartonnen schuilplaats op de stoep.…

waarom zijn wij allen zo beschamend schamele schapen de buik aangevreten steeds stiller blatend gedrongen aan de grasvelden van de zelfkant schamper ziende struisvogels de haartooi geplukt de kop in het zand steeds kaler de aanblik als schriele kippen waar zijn de meutes naartoe steeds slachtend als een roedel wolven die de verdwaalde herders…

De zwaluwen plakten nestjes, zo keurig en zo net, van stro en allerhande restjes. De grauwe vliegenvanger heeft zo zijn eigen plek. Hij wist nog waar het was. Boven de deur van de schuur, heeft hij zijn dakterras.…

je ruikt honing uit je glas en walst goudslingerend tot de rand 1 2 3 tranen druipen langzaam neer en sporen uit elkaar – draaddruppelend klein tot kleiner en tot niets vloeibaar stro dat fonkelt en schittert zoals ook jij hebt gedaan – toch en je denkt ik drink m’n glas klakzuigend leeg want wat niet gedronken wordt verschaalt deze…

Uit vergank'lijk, wegterend stro en hout zou het nieuwe Woord voor altijd opblinken, gelijk pas gevonden, onvergangbaar goud.…

eens op de schaduwkant gelet van wat de kerst ons ook kan brengen het kaarsvet dik op het dressoir de klit in 't krullend engelenhaar een kerststal hangend op half zeven en in 't stro geen greintje leven een dennenboom in vuur en vlam de herder en het schaap zijn lam stilaan lijkt elke glans nu henen de kerstman op z'n laatste benen…

zit al vroeg achter mijn bureau kijk uit over toppen van kaal wordende bomen werk vlot niet; zit wat te dromen computer geeft me verdomme ook niets cadeau van achter mijn keurig gepoetste bureau kijk ik door de natgeregende vensterruiten hoor de wind en zie de regen buiten zich vermaken met gevallen bladeren en stro zit stil te zitten achter…

Een snippertje Kerstfeest steeds met je meenemen mag een verademing zijn van voelen en denken 's avonds in bed bij het indutten lig de stal van Bethlehem op deken of kussen adem van ezel en schaap vermengt zich sierlijk warm kringelend met geurige damp uit brandende wierook je bed wordt omhelsd door een ruimte vol hooi en stro binnen…

De ezel balkte en het Kindje schreide Met doek en stro dekte de vrouw het toe Ze was van het bevallen bleek en moe Haar echtgenoot stond haar getrouw terzijde Hij glimlachte, dacht moet dit tere ding Een leider worden, Zaligmaker, Vorst Hij die naar moedermelk en liefde dorst?…

Een arme stal – Daar lag en lachte zoetjes, In schamel stro het stralend Godekind En hief zijn handje zegenend met groetjes. De wijzen bogen door zijn glans verblind En vlijden, wenend, blij door Hem bemind, Goud, mirre en wierook aan zijn blote voetjes.…

De zomer heeft een eigen gewicht langs regenrivier en burgerplicht nacht valt al wat eerder langer in mijn dromen, niet ver weg onzichtbaar zonnig zomers oord danst jouw mooie schaduw blijft jouw wijsheid in mijn hart dan komt het door jouw humor iedere zomer aan de zachte kant in augustus altijd milder en een beetje van stro in die…

binnen pas op je hoofd de afhangende goot de losse dakpannen de lange brandnetels ik kan vallen ik ben al oud voer strijd tegen de tijd ondanks mijn bladders mijn scheuren mijn verrotte hoeken houd ik het hangen wel vol kom binnen schuif de pen, pas op de tanden van de tijd kunnen gevaarlijk zijn geniet van de geuren van stront en stro…