Alle inzendingen over sublimatie? dat gaat

dames geven binding aan de man voor een diep beleven hunner suprematie zijn uitstoot van spermatozoïden gaat met hoofdletter Donnerwetter voor ultieme exaltatie waar het om gaat is sublimatie van zijn driften de gesteven opwinding van onomwonden op de kar gebonden zal weer verkeren in fatsoen en gratie gedane zaken nemen een keer…

Kruis naar kracht in transformatie Overmacht en onderstroom Sublimatie tot machtig over Eeuwig thuis in kracht naar kruis…

liefdesdichters dichten doorgaans met voorbedachten raden uit hun blote hoofd met overtol aan cellulaire zaden de echte grote lyrische eroten denk aan de zo geliefde Bredero eindigen doorgaans onverdroten op hun straat nummer zus en zo…

Des avonds rond de stond van elf, wanneer de crisis van de dag is weggezonken en poppendame alsook sponzenheer van de t.v. naar hem niet langer lonken, omdat zijn echtgenote, afgebeuld, die krocht van lol heeft uitgehypochonderd en met haar zooi naar boven is gezeuld, naar die verknoeide uithoek van hun sponde, en hij voldoende aangeschoten…

Grenzen zijn de sublimatie van de gedachte dat mensen de aarde bezitten en haar kunnen opdelen in stukjes alleenrecht. Wolken worden voortgedreven door de hand van een universele god die schrijft in wit en blauw; de aarde is van niemand, zij is van mij en jou.…

Pinksterbloemen symboliseren de sublimatie van de ontspanning na het passie-lijden en de enorme opluchting na de geslaagde hemelvaart door de uitstorting van de Heilige Geest! Dat verdient een bloemetje: pinksterbloemen en een heel lange vakantie! Wie in die geest bloemen geeft, ontvangt!…

penseelstreken bedwong in karaktervolle diepte passeerden ongekende perspectieven die hun mystieke ladingen in schaduwen verborgen in jouw kleuren contrasteerden meerdere onderhuidse spanningen in een strakke structuur geregisseerd met laaiend vuur jij evenaarde gods touche in een rakende wereld die het heden vertolkte tot de ultieme sublimatie…

Loop door eindeloos denk door doordenk het gaat door eindeloos ondoordacht zinloos fysiek en mentaal gebonden.…

Voor mij op de grond een krant lege fles papier zwart gat ondekt, Te gek gek gekras in de nacht tast in het duister, Krachtige katachtige ogen prachtig, Kijk in de zwarte gaten er in willen bijten er door heen vliegen met verf besmeurde vleugels, Vallen op de grond een krant lege fles tekst op papier, Start een revolutie…

wat dat klap voor je gat dan heb je wat…

Een zwart-wit gehuppel dat zich telkens weer weergaloos een gat boort in de lucht eigenhandig…

Leeg voelde jij je Van binnen, zeg Je tegen mij En dat was al Heel wat jaren zo, Zo'n leegte waar Niemand meer in Wonen kan, gat dat Voortdurend met Een ander gat Gedicht werd - Vandaar dat je Aan de pillen ging, Aan de pep, Aan de coke, Was dat voldoende?…

nog een laatste blaadje dan zijn we verlost vaak gegaan tot aan 't gaatje dat heeft wat heel respekt gekost maar ja als dichter moet je diep buigen richting het klein zijn want de mooiste inspiratie doet pijn tijgers van het woud bij nacht er is nog tijd en reden en houd wacht voor velen een zwak voor ieder gedicht…

Hoe gaat het?…

Wie niet doodvalt op een duppie, inziet dat minimal music wordt overschat, popmuziek behekst wordt door reclame, motorfietsen horror produceren om zich af te zetten tegen wat hoort, beseft: velen vallen voor extreem genot. 'Verdien jij doodgewoon je brood?' Fraaie begrippen om te doorgronden. Voorlopig vertaald: ieder z'n aard! Kijk…

Alles moet beter, mooier, groter in deze tijd maar dat gaat niet altijd. Alles moet liever, gezonder, rijker, dat proberen we toch. De mensen worden brutaler, vervelender er is geen respect, want onbeschofter,geweldadiger, smeriger en nietsontziend, tja dát lukt heel veel mensen wel.…

morgen gaat het gewoon verder omdat het uitsloven je hart eens opbreekt vier maar de pijl richt op die ritmische bossen…

Maar bestaat er dan geen maatstaf, gaat het eindeloos door, zien we nooit eens achteraf: de schoonheid gaat niet voor! Ik wil alleen maar zeggen, wat is nou nog mooi? als we zo onze grenzen blijven verleggen, blijft het een eindeloze gooi..…

als wind gaat liefde ongrijpbaar mooi en pijnlijk als vuur gaat passie heftig en vluchtig als water gaat bloed in stromen gaat leven als gister over in heden nu verleden voorbij wat blijft…

Tijd, korrelfijn als woestijnzand Sahara- land van oude farao`s korrelfijn de tijd woestijnland verdwijnt door kieren van mijn dichters hand…

dagen duren lang, elke dag droom ik van jou, omdat ik van je hou, ben bang voor ruzie, bang voor dat het over gaat, elke dag hou ik meer van jou, we praten niet zo gauw tegen elkaar, laatste vraag, gaat het niet meer tussen ons?…

ik wilde niet er voor gaan en toch het is gedicht…

Het gat waarin ik liep, niet viel maar liep, was donder, dender, duister. En de stank van vleermuis uitwerpsels, tot hoofdpijn toe in mijn neus doordrongen. Krantenknipsels aan de muur, het gesteente hol en zacht. Zo het rottend om me heen, met schimmel in, om en tussen de muren. Een bijtende, zure azijnlucht.…

Niets gaat verloren wat niet meer is, wat we niet kunnen meedragen, komt in het zelf terug als we dat willen, we mogen niets anders vragen.…

We schieten gaten in de maan, waardoor onze eindigheid zal schijnen.…

vermetel op om als hun God het wil - als enige - de hemel aan te raken, in de witgevlokte najaarslucht, het haantje draait beducht op het kruis zijn ronde in de weerschijn van de halve maan, het lijkt of zij beiden een val hebben gezet om mij in dit late uur nog te bekeren, in dat idee van het ware woord en een ethisch leven, wat verder gaat…

Kent u dat, het zwarte gat. Het schijnt Dat alles erin verdwijnt, Het kent geen eind. Misschien dat u misschien Het niet te zwart in moet zien.…

Dan spring ik in het gat dat in jou is geslagen. Ook al ben ik maar klein, toch is het een gebaar.…

het verbleken van de dagen ligt niet aan de velden en wegen die zijn achtergebleven tijd heeft zich tegoed gedaan aan alles wat ooit verankerd leek in vaste waarde er vallen gaten in de muren van het bolwerk waaraan het uitgebeten heden klampt…

Het is maar wat je gelooft Met dat gat in je hoofd. Nu moet je er alleen nog even Een bestemming aan geven Of voel je je beroofd ? Wat kun je nog meer verlangen Je zit nooit meer voor één gat gevangen !…