Alle inzendingen over tango

Tango dansend inderdaad een bloem in bloei heftig levend Waardigheid beslist behoudend, tango gebiedt me mezelf nooit te grabbel gooien! Eigenwaarde wordt langzaam aan verdiend, rood mijn lievelingskleur Toevallig ook de fervente kleur van de zelfzekere Vrouw.…

een laatste tango in de hel de zilte koperkleur die op de golven schuimt verwarmt mijn ogen als roodkokend zilver welke zichzelf toch steeds sluiten tot de vorm die in mijn hoofd zit en het hemelsblauw met regen is vermengd in eindeloos gezever over een horizon die er nooit is geweest dáns, gééf jezelf in een helse tango die…

dans elke nacht in jouw toekomstdromen de tango naar morgen het ochtendballet gracieus in het heden door stijlvol begrip wentel jouw leven een pirouette waar de wolk der zuchten jouw lied bespeelt dans in die dromen het leven met mij…

.` Het orkest speelt, de tango wacht, pluk de vrucht, waar het lichaam smacht. de boomgaard slaapt, de stilte lacht Deze dans is voor ons de hele nacht…

Voor een tango heb je een reden nodig, ziel, een vurig hart en mystiek. En wat heb ik nodig als kijker, tranen in mijn ogen door de ontroering van een twee-eenheid, gepassioneerd bewegend in alle toonaarden van de compositie!…

je sluiert zeer gewaagd in salsa tango en merengue ik meng me ongevraagd als schaduw in jouw dans en breng de glans weer terug in ogen het trotse hoofd gebogen na dit schitterend exposé neem ik je hand en ook de laatste sluier mee…

in kaarslicht gevangen schaduwdans het silhouet van onszelf verstrengelt als één de tango der zuchten passie vol hoop het lied van wij samen door harten gehoord dansen wij leven eindeloos zacht samen zweven waar schaduw wacht…

Zacht zwevend op de malse mozaïek, danst hij een laatste tango met een verbolgen mimiek De inktvlek van zijn verre verleden raakt langzaamaan opgedroogd twijfel verteert het heden Het sfeerlicht vol minachting wanneer hij oprijst en wegvliegt op de vleugels van verwachting Ze staat reeds te wachten…

De tango van het leven Het ritme is verstild Natte bladeren op de grond hun gouden kleur als een palet. De winter heeft zich schrap gezet. zoals in een ver verleden Natte bladeren op de grond. Je bent er zo op uitgegleden.…

Zijn oortjes & de tegenwind zijn oude bekenden Dansen dartel om elkaar de tango van de tegenwind De wind brengt de oortjes in een handkus naar zich toe Zijn oortjes wapperen opwaarts liggen soepel golvend op de wind op de wind En brengen olijk Een hooggeheven groet Aan hun aloude makker de tegenwind…

waar een zonneglimp jou raken wil dans jij leven door schaduw heen als samenspel van wisselend gevoel waar droefenis lacht naar euforie tot hun verleiden samensmelt het aanvaarden berust naar toekomst toe fluistert een tango haar stiltelied de zon zal jou raken door schaduwen heen…

Bruine ogen treffen zwoel priemend mijn groene Ogen dansend en bruisend in een meeslepende tango. Spel van kleuren, passie en kolkende hitte Onze ogen alle kleuren van de regenboog, zo hoog. Spetterend en vol betovering Aanzwellend tot de machtigste intiemste explosie. Tranen vloeien.…

zoals je me droogt als ik net uit de douche kom door me in je armen te nemen voor een spetterende tango in de vierde versnelling zoals je mijn kippenvel wegstrijkt tijdens adembenemende intervallen zinderend weer tevoorschijn tovert met je doordringende blik die volharding verraadt als je me neemt zoals ik ben was en blijf zo ja…

ik vraag haar sporadisch omdat ons ritme niet in elkaar overloopt wij brengen de foxtrot om tegen de wil van salsa in tango wordt een vechtpartij waar we in verstrikt raken wij mollen eeuwig en altijd de passo double waar wij heel goed in zijn is schuifelen naar elkaar toe diep in de ogen kijkend met een vurige kus…

buiten elke tijd 's morgens wakker worden gebonk bij de buren gapend tegenlicht een engel voor mijn angsten het voorhang gezicht weer strooien ze brood meeuwen ruziën om meer natuurlijk tango in bodystocking met een klein kanonnetje naar de wolkyshop een sloep naar vroeger einstein aan de overkant stelt de dekschuit vol…

hier en daar, jij en ik gisteren en morgen gekend we deelden hetzelfde moment maken ons andere zorgen snoepvrouw, blote delen geluk schuilt in de hoeken van suikermoleculen en op rode, rubberen nippeltongen dus dansten we maar de pijn weg uit onze harten, plakkerig de buiken dicht tegen elkaar…

Laat de muziek in pijn weerklinken rijt de wond uiteen die mij verscheurt geef mijn hart de klanken van de weemoed zodat mijn oude ziel zich dieper kleurt de trage tred van slepende akkoorden vol van ingehouden passie en vuur houdt mijn weemoedig hart gevangen kluistert mijn geest in dit verdrietig uur en in de zilte storm van mijn verlangen…

Een muzikale eenwording die tijd heeft voor ruimte en ruimte voor tijd: het pad vormt zich door te zijn. Verdriet transformeert tot dans die in deelbare vluchtigheid wordt weggeschreven in twee paar vlinderende voeten. De spiegeling van het evenbeeld: zijn voelbare verwachting zwierig ingevuld door haar inspiratie, als een stoutmoedig…

Geschiedenis dooradert zich in de tijding van de tango, met in elk moment een rust tussen wat is en wat kan zijn.…

De eerste Tango.…

Ze stijgt in mij op, raakt stille passie. Roept met klem snel buiten te komen vooral niet te vertragen. Haar ogen dragen lenteregens van dromen. Ze hijgt van drama, kent geen geduld, wil dat ik in haar stort, voordat wordt onthuld, wat in haar is verdort. Ik proef, bloed van innig leven, een gehaaste dans. Ze verandert van richting…

‘Tango in the dark’, fotografie van Siska Alkema en tangodans door Johan Meijering en Carla Durville van Tangosalon La nueva pasión te Groningen.…

kom dans de kamer rond met blote benen en lach een rode mond om een herinnering en geef je warme geur in een wolk als je voorbij zweeft de kamer door op Cardel's trage tango dat alleen wij zijn in de zwijgende hitte met het venster zo zinloos wijd open waar de zwaluw verscheen waar jij mee danste de kamer rond en toen verdween…

De avond was gevallen in de danszaal van het leven waar ik zweefde met mijn ogen door die kaarsverlichte pracht Met een lach vroeg ik haar naam waarna ik mijn hand liet verkleven aan de mooiste vrouw die zeven tango's danste daar die nacht En we dansten hoge benen op een dansvloer die ging zweven en haar ogen zochten liefde veel meer…

Omhelzen in een tedere surplace, het enkelgewricht zoekend naar gelijkbalans om dan samen op het ijspad van klanken in ontgrendeling als één weg te glijden. Gepiloteerd tussen clangevoel en pubersentiment slaap tegen slaap, romp aan romp, langs de schrikdraad van de bandoneon gegidst door de torsie van het torso. Muziek als dynamisch onderduikadres…

Klim op toppen van de decemberwind om steeds de mooiste zee te zien in elke golf hoor ik een oud gedicht elk woord spoelt aan en wil een plek om rustig te worden begraven, Als het tij zich keert om door iedereen weer op te graven, zinnen zoeken houvast hun wortels diep in het omwoelde zand, omdat de storm van verandering nooit liggen…

Zeker is dat jij in mijn armen een Argentijnse tango danst de boze geesten in ons bloed het vacuüm in jaagt.…

Acht dagen in het jaar duurt deze lentetooi, de halve buurt is uitgelopen wachters zuchten o wat is ze mooi dan valt ze uitgebloeid als confetti over ’t groen, zo opent deze tango in feestkleed het seizoen.…

jij en ik, we zingen samen een lied we kennen alle componenten na de solozang wacht ik op jou of jij op mij om in te vallen jij en ik, we weten wat we zelf moeten zingen maar ook wat de ander moet doen zoals het dansen van een tango waarin ieder zijn eigen passen kent en ook van de passen van de partner weet jij en ik, versmelten ons…

en dans de tango op mijn handen. ik maak goud van oud spinrag. en moet lachen met wat zonneslag. ik streel netels met mijn lippen. en brei jarretels van kersenpitten. ik kan zwemmen als een glasaal. maar ook remmen met het gaspedaal. ik kan vliegen zonder vleugels. en ook liegen zonder leugens.…