Alle inzendingen over tentakels

de tentakels van het verleden houden mij in een ijzeren greep nu eens probeer ik mij voorzichtig los te maken dan weer met bruut geweld niets helpt geboeid zie ik het heden van gedaante veranderen langzaam maar zeker toekomst annexerend grijnzend mijn verweer gadeslaand het verleden dwingend het hof makend mij degraderend tot de bekende…

moerasgeesten met kwalijke dampen klampen zich vast hun sliertige tentakels kronkelen door gewoel van nachtelijk draaien oude spoken kruipen grijnzend uit een kast gedachtengroef kreunt…

Verstrikt in de tentakels van onze liefde onszelf bevrijden kunnen we niet Verstrengeld onze vingers om onze harten grote vreugde, diep verdriet om wat is en wat was om wat komt en wat gaat om wat blijft om zoals het gaat naarmate de tijd verstrijkt…

krijg je zin in die glinstering trap je erin en ga je over tot ontbinding tentakels van buiten die zich langzaam om je sluiten zonnedauw…

In zijn gedachtenwereld Voel jij je opgesloten De kronkels van zijn Denken een ondier Met tentakels die Jou meer dan je Lief is gevangen houden En jou de vrijheid Die je lief was Voorgoed ontnemen…

“Wij hebben van de inktvis kunnen leren Hoe de tentakels worden aangewend. Wij artsen zijn nu vreselijk content, We kunnen om een hoekje opereren.” Want voordat deze vinding werd gedaan Werd al te vaak het hoekje omgegaan.…

In het gave gebit, de angels en de tentakels van de beesten en beestjes velerlei geloof ik, in de uitwissing der sporen en de wenteling van de tekens, in het luchtkasteel dat het lijf is en in de mens die de moed heeft. ------------------------------- uit: Molwerk (2014)…

Ik adem het licht De lucht glijdt Langs mijn gezicht Mijn voeten komen Los van de grond Die me met alle macht Wil ketenen met haar Grijpgrage tentakels Ik zweef, en leef eindelijk In het moment…

Voor Berlusconi is het doek gevallen De oud-premier en mediamagnaat Fixeerde zijn tentakels in de staat En glibberde maar door als kwal der kwallen Nu is hij dood, maar dat hij met zijn streken Altijd goed wegkwam, blijft een beetje steken…

Verstrikt in de klauwen Van het meervoudige monster Tentakels strak om 't Lichaam gesnoerd De adem vrijwel benomen Leven niet meer uit Zijn hand In een toestand Van levend doodzijn beland Door macht'ge onmacht overmand…

gelijk een kwal met vele tentakels omsingelt hij mij speelt hij spelletjes ongezien gumt hij mijn geheugen uit onzekerheid maakt zich meester hoe ik ook controleer vastgrijp aan wat ik net nog wist, versterkt de kwal zijn greep en raak me kwijt…

Een vechter in gezamenlijke strijd Raakt vleugellam als hij als zwakste schakel Een joint mist, een scharnier van een tentakel En toe moet zien hoe gaza wordt 'bevrijd' als bibi onverminderd door gaat vechten in weerwil van humanitaire rechten…

Met de rug naar mijn toekomst Sta ik, het verleden trekt, Trekt mij gaandeweg steeds Meer naar zich toe, spant Zijn kleverige tentakels Om mijn magere lijf, Zodat ik geen kans heb Me om te keren om een Glimp van mijn toekomst Op te vangen die hier Onbereikbaar achter mij ligt…

Ranken verstikken dit huis als de tentakels van een groteske octopus. Ik waan mezelf twintigduizend mijl onder zee, snak naar adem en worstel door de borrelende hitte naar een oppervlak dat geen bevrijding brengt: de nacht stort zich als een gloeiende golf op de brulboeien van mijn ogen.…

Doorgaans knechten mij De banden van het donkere Verleden, tot de rand gevuld Met wangedachten tegen de Menselijkheid - En anders zijn het De tentakels van de toekomst Die mij beet pakken Nog voor ik hen gespot heb - Laat ze los, toekomst en verleden, Laat ze los, mens, Leef hier, leef nu, Leef!…

niet het blauwe boven wit of het grauwe onder groen niet de vis die boven zit of de steel onder een bloem niet de flinter van een spicht of de donder van de dag niet het donkere van licht of de glitter van uw lach niet het kromme van de krakel of het krikken van de krekel niet de tenten van tentakel of de hik verstappende hekel…

De weg naar jouw hart is geplaveid met tal van obstakels ik heb het geheim om ze te omzeilen ik zie anderen met hun tentakels jouw hart proberen te grijpen zij kunnen niet begrijpen dat jij voor mij bestemd bent geen ander mens kan immers bij je komen zij kennen de weg toch niet naar jouw dromen.…

ik groet je duizendmaal vanuit deze onherbergzame woestijn waar de zinderende zon met verzengende tentakels tergend het leven uit me perst ik groet je duizendmaal…

Waarom is de wereld Stil in mij waar zij Mij levenslang naar Het leven heeft gestaan, In mij te keer ging als Een meervoudig gedrocht Dat met haar ontelbare tentakels Mijn eigen zelf verpulverde Zodat ik niet meer werd gehoord - Geen teken van leven meer - Mijn ziel heeft ze in ieder Geval geleidelijk aan doorboord En wat ooit…

ik kan de handen niet grijpen van de spoken die langs me drijven op klaarlichte dag zie ik hun lach in het witst van gezicht geen zon kan meer hun ogen doven zij brengen vergeten angsten in mij boven ik wil ze vatten voordat hun tentakels mijn levenskrachten jatten een koude hand heeft zich ontbloot en werpt de handschoen maar…

Doorzichtig, sierlijk gedragen door de golven van de zilte zee Ik droeg je in mijn gouden medaillon versiert met een randje van puur saffraan Daar lag je dan gestrengeld met een ander Brak het medaillon en de saffranen dansten in het rond Je tentakels prikkelde venijnig, giftig Jij onsierlijke o zo doorzichtig kwal…

Rond en door alles heen zitten hun tentakels, en verstikken alles. Want versteende gevoelens blijven onzichtbaar aanwezig onherkenbaar en stil. Ze bestaan en houden me gevangen in onwetendheid van vergeten verdriet en ontvluchte werkelijkheid.…

Door de mazen in de wetten leven wij samen illegaal wanprodukt van korte metten vanuit een politiek schandaal door strakke keurslijven geknecht breken wij de beurse boeien als voorvechters van mensenrecht tegen willekeurig snoeien wie knaagt aan ons geboorterecht en de vrijheid van familie verdwijnt van onze achterplecht als tentakel…

Mijn vingers tasten in glibberige tentakels, die me willen meezuigen in bodemloze gaten. Zwemmend in modder. Ademnood Voor ogen de dood. Je wroet door het onherbergzame. Moe en uitgeput, verwarrend kom je overeind Gelukkig mijn droom is ten eind.…

Maar of zij verblijven Onder derden kunnen, is de vraag En het antwoord woekert met de wildgroei van tentakels ---------------------------------------- uit: 'Alle gedichten tot nu toe', 2002.…

Als Absalom hang ik met mijn Lange haren in de doornige Struiken van mijn verleden - Verder wil ik, verder moet ik, Ik weet het, om niet oneindig Stil te blijven staan - Vastgehouden door de tentakels Van de oude tijd zit ik gevangen In alles dat mijn bestaan bezwaart; En toch zie ik licht, daarginder, Daar in de verte, daar wil…

Vannacht heb ik stofgoud verstrooid Over de treurbeuk die over de stroom hangt Een wapenschild met een vlinder geschetst Om blauwbloedig met vaandel en een loze kreet Te tronen door een luwe dreef Verder heb ik een aquarel af Een inktvis die zonnebaders van het strand plukt Tentakels die uitvloeien in zand Al beken ik ruiterlijk Dat niemand…

Jij hebt mijn levensbron leeggezogen met jouw tentakels van zelfbehoud al jouw mooie woorden waren gelogen en al jouw bedoelingen waren zo fout Ik verafschuw de komende periode waarin ik jou zal moeten verslaan in mijn droom zal ik jou doden om wat jij mij hebt aangedaan Jouw egoïsme wappert de vlag wat vind jij jezelf toch geweldig ik…

zonder iets te breken vliegt het verlies in volle vaart de ruimte binnen na de plompverloren plof op de stenen vloer zet de stilte kil en oorverdovend in we staren naar de zich verdringende grijpgrage tentakels van het onaanraakbare ding zoals de slak zonder oog of talent voor de versnellende pas bijt het verlies zich vast…

Door de tentakels van mijn geest ben je voorgoed aan mij verbonden. Mijn niets ontziend gedachtenbeest verlustigt zich, likt oude wonden.…