Alle inzendingen over terug in de tijd waa

Als ik op mijn piano liedjes speel, uit vervlogen tijd uit vergeelde boeken droom ik weg en ben terug in mijn ouderlijk huis. M'n zussen spelen op piano en accordeon een nostalgisch repetoire en hoopte ik als kleine meid dat ik dat ook kon.…

Terug in de tijd. Dingen ongedaan maken. Weg met alle spijt. En de dingen die mij raken. Terug in de tijd. Weg met alle pijn. Uit het heden bevrijd. Dat lijkt me fijn. Terug in de tijd. Zodat alles beter wordt. Mijn oude leven kwijt. Zodat ik me in het nieuwe stort.…

het huis van mijn oorsprong is als nieuw bepleisterd met de rij populieren de seringen de rabarber nog steeds zichtbaar achter ze zijn niet meer van ons ik kwam er zondag langs de leeuwerik zong kinderen speelden de pioenrozen op het erf de dag dat mijn vader stierf het ongeloof van mijn moeder de egel die 's nachts hoorbaar schuifelde…

, heel graag terug in de tijd en lachend denken aan morgen al kost het veel strijd…

verwelkom mezelf terug dichtkunst van mijn hand als een reïncarnatie de lezers begroetend daar ben ik weer maanden vervlogen weken waarin letters geen woorden vormden ik spin nieuwe woorden in de kleuren van de herfst beginnend aan het pad van inspiratie hallo welkom terug in mijn wereld welkom, welkom prachtig mens…

Het is net alsof ik, door de tijd wordt ingehaald, bij elke grote harde tik, wordt ik iets achteruitgehaald. Ik draai in tegengestelde richting, met de klok van het leven mee, en elk uur volgt weer een lichting, gaat er een stukje toekomst passé.…

De wekker ging, ik moest eruit de klok wordt een uur terug gezet ook ik heb dat vannacht gedaan dus extra tijd, zomaar een gevonden uur…

Nog steeds danst zij haar blik voorbij in serene stilte van de nacht waar woorden blijven klinken stromend door wateren van gevoel kust zij sterren ademt de geur van avondroos en waant zich even terug in tijd…

Was het maar weer zoals toen Geen problemen Geen zorgen Geen gebroken hart Op dit moment ben ik het allemaal zat Kon ik de tijd maar terug draaien Of had ik maar een tuintje Een tuintje waar ik wat geluk kon zaaien Ik ben gebroken Het is tijd voor de verdoving Kon ik maar terug Terug naar het begin Waarin het allemaal zo goed ging…

'Neutrino's reizen sneller dan het licht' Dat nieuws van CERN blijkt toch een bakerpraatje De meting werd verstoord door een los draadje Het tijdreis-perspectief raakt weer uit zicht Maar Marcel kan zich als expert ontpoppen: Zijn 'message from the future' bleek te kloppen…

nu ze terug zijn in de tijd koffiezetten weer als vroeger wordt en de tijd weer stilgezet en ik geen zoon meer ben maar vraag en ook wel lief bekende geur en stem en wat ik verder dan nog ben stel ik mezelf de vraag over wie ik dan werkelijk ben dan kind en nu ook zelf een opa en zit ik op de warme stoel waarop mijn moeder juist…

Ik zou nog zo graag met je samen willen zijn terug in de tijd genesteld in 't stro met schetsblok en krijt jouw geur in me opsnuivend en die van teer en leder je fluweel zachte neus warm in mijn handen En met mijn armen om je heen zou ik jou dan teder vaarwel zeggen mijn gezicht in je manen die mijn tranen zouden meenemen iets van…

Soms valt het leven zwaar in tijden van narigheid Dan denk je terug naar waar het mis is gegaan en verlang je dan terug te keren in de tijd. Terug naar toen, om die andere weg in te slaan, vergeefs, want ik weet nu met grote zekerheid, dat alleen je karakter bepaalt hoe je leven zal gaan.…

hemel de nieuwe stad en de enorme toren uiteen, de Hangende Tuinen vlogen Vertrekken werden vliegtuigen en tapijten met gedekte tafels landden ver weg in de lange zee Een zware regen van kamers vormde met een plons een hemelhoge bergrug De mensen uit de Toren verspreiden zich in vijftig talen en vochten om grenzen In omgekeerde tijd…

terug op mijn schreden moet ik een stap en dan nog een met gestrekte armen duw je mijn log geworden gewicht…

Misschien is het goed dat je bent weggegaan Want wie blijft komt nooit terug...…

het land verlaten vreemde ogen staren in de eeuwigheid die wij langzaam aan verliezen het gevecht om de geest is laveloos tempeliers bewaken de rots vol trots bedwelmende roes glas rood bloed het weet je te vangen zonder handen te klappen zelfs geen één geluid gaat boven bidden uit zoekt duisternis in lak zakt altijd richting zwaartekracht…

langzaam als sneeuw voor de zon alles wordt vaag mischien is vergeten beter alweer een kilometer in één oogopslag achter ligt een hal een monster vol klanken totdat het stopt rook verdwijnt zo fijn muziek en mensen blijf nog even en ik denk ooit terug…

daar ben ik weer terug van weggeweest daar ben ik weer terug van het donker ik zal blijven hier in deze wereld ik zal blijven bij het licht nooit zal ik gaan komt op hetzelfde neer nooit zal ik gaan ik ben er net ik ben er weer terug van weggeweest ik ben er weer en ik blijf.....…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Wil dat we weer geschiedenis schrijven Ik wil even terug in de tijd Ik wil even weer gelukkig zijn Ik wil even stilstaan bij jou en mij Ik wil even terug als het kan…

Verder dan hier kan ik niet terug: het prikkeldraad - geroest - waaraan Gijs B mijn haren vlocht en hard wegliep, en lachte zoals ik later heb zien lachen in de buurt van prikkeldraad; het desolate achterlaten waar vluchten wordt bekocht en schreeuwen als de regen voortaan naar binnen slaat. --------------------------------------…

wit zoals het onschuldig lichaam van de winter, mijn lot in het weten blaas ik zachtjes sneeuw naar het verleden mijn verhaal alsof niets meer ontkend kan worden zoals die eerste schreeuw of een onvervuld verlangen terwijl het buiten langzaam donker wordt een wenken waarin duisternis zwijgt om de waarheid te vieren, het bloed zo…

zielen opnieuw gedolven, geselecteerd in kracht of onvermogen, Het is dat lot wat de toekomst in een inzicht laat herbeleven, opgeschreven in één karaktercode waarvoor ieder een sleutel heeft, te vaak onleesbaar door de huidige gedachten, al staat de dag van gisteren nog glashelder voor de geest als levend bewijs dat voorbijgegane tijd…

We duwen molenstenen over een rulle wereld de grond wordt zacht van de aarde die we helen Het kompas geeft de geschatte afstand in gestippelde lijnen, het zijn herhaalde beelden die ver over hun horizon gedijen De zon richt zijn pijlen op de roos van de geschatte tijd zijn oog ziet het vertrek tot aankomst die we in alles delen…

Ik denk aan die tijd Die tijd van toen Ik denk terug Terug aan die ene zoen Ik denk aan jou Aan die persoon in mijn leven Ik kende jou maar voor heel even ik denk terug terug aan die tijd ik kende je maar even nu ben ik je kwijt…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

De tijd zo onbewust voorbij gegaan. Zonder echt bij het leven stil te staan. De tijd heeft zijn sporen nagelaten. Alles geprobeerd, maar niets mocht baten. De tijd waar ben je, waar ben je gebleven ? kom terug tijd, geef het terug mijn leven. De tijd heeft mijn onschuld afgenomen. zal dat wat is gestolen ooit terug komen ?…