Alle inzendingen over thuis OR liefde

Voel je niet gedwongen, maar welkom thuis.…

thuiskomen zal; Vervolgens door naar de werkkamer, alwaar ik eerst nog wat klusjes doe en dan mediteer voor m’n altaar; Koken in de keuken, met z’n alles samen eten, gezellig kletsen en kibbelen: een traditie diep ingesleten; ’s Avonds samen series bingen, op de bank voor de buis, poes en dekentje op schoot: ik weet, ik voel, ik ben hier thuis…

Ik kwam thuis waar het licht en warm was en dacht ik hoef nergens heen Ik zat voor mijn raam te kijken naar alle bedrijvigheid en dacht, die mensen die nu buiten lopen, zijn blij dat als ze thuis zijn, net als ik.…

Lief en o zo vertrouwd Muzikaal en mooi Jammer dat de tijd om is Ik moet weer naar huis Maar ik kom terug En dan zal ik blijven Mijn waardevol stekkie Dat is mijn thuis © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 07-07-2008…

Een eigen plek een schuilplaats op het land op water of hoog in de wolken van bescheiden naar riant waar ook ter wereld wonen een mensen waarde ergens thuis zijn is meer is een gevoel de binnenwereld bij de huismus als bij de zwervende zijn wie je bent verbonden vertrouwd en welbeschouwd het fundament thuis dat ben jij.…

Is thuis mijn kamer Waar ik speel Is thuis mijn school Waar ik leer Is thuis mijn bed Waar ik slaap Is thuis mijn klas Waar ik lach Is thuis de trein Waar ik lees Is thuis de straat Waar ik loop Is thuis de reis Waar ik zie Is thuis de plek Waar ik woon Heel misschien is thuis wel hier Precies waar ik nu sta…

Bordjes op het plein, naar Berlijn, Parijs, Rome – ja, hier ben ik thuis.…

bewust van het ongewisse fiets ik naar Lisse ik heb lampjes, gevoed door batterijen bij me zie ik het licht, mocht de avond vallen zover is het nog niet zover ga ik ook niet de les van mijn ouders, voor donker thuis…

Thuis is mijn haven, soms dichtbij dan weer ver weg. In alles heeft mijzelf zich voltrokken. De klok die alijd voorloopt, de hond, de kat, de ongestemde vleugel: alles begroet mij met vriendelijkheid.…

als ik met andere ogen ons interieur bekijk en met mijn vingers langs onze spullen strijk, denk ik: er moet iets gebeuren, en 'k heb gelijk geen zin; uiteindelijk is het ook maar exterieur ik doe mijn eigen ogen in.…

Ze sluit de deur laat achter wat eens was de zon glimlacht in haar kamer werpt een schaduw van zijn silhouet op de muur terwijl hij haar In zijn armen sluit eindelijk thuis blikken twee paar ogen hazelbruin door liefde bevangen…

thuis is daar waar liefde de deur opent en rust zich nestelt in een oude stoel waar geluk dwarrelt als gouden stofjes in een zonnebaan en het oude schilderij verlicht waar geuren van lavendel en roos zich vermengen en gastvrij binnen komen door het open raam thuis is daar waar tevredenheid de gordijnen sluit een vrije vertaling…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

het huis is een vluchtheuvel waar zelfs gewenning loert het hoofd vol maar vullen niet de lege kamers van boven en hoger niet omdat de vorige een schaduw achterliet mijn wortels mogen hier niet aarden worden nog eens naar elders vervoerd ach, draag ik ze niet al jaren hebben ze ooit vaste grond gekend zo dichter bij het eind probeer ik…

er hurken huizen langs de dijk iets verder richten spitsen torenhoog en blauw, de wolkeloze hemel een skyline tussen toen en nu daken kaatsen terug water reflecteert de grote bocht nog mooier, nu er spiegelramen zacht ontwaken in de intocht van de morgen zorgen dwalen weg wandelen vergaat met uitzicht langs de winkelstraat die noordelijk…

Ga naar de hemel van wérkelijke liefde voor en van ieder. Val liever dood dan stelen, moorden, overrompelen.…

Hier komen ze thuis, ontluiken, laten in de kamers hun warme nesten. In brooddozen schimmelen de harde korsten met wat ooit choco was. Onder het bed schuilen halve sokkenparen. Hier slakken de uren over de dag. En nachten die zweterig dubbel duren, tobben, die de laatste was ophangen, verlofdagen missen en wijzertikken tellen.…

Waarom meid zo ver gereden, waarom blijven we niet lekker thuis, thuis ben ik ook tevreden, waarom begeven we ons in ’t gedruis. Thuis heb ik het vaak zo fijn, met ons eigen bed en mijn boeken, en ons dagelijkse glaasje wijn, waarom zouden we ‘t elders zoeken.…

Stuk voor stuk, verdwijnen ze, in het niets, stuk voor stuk zwaaien we ze uit naar, het iets! Iedereen vertrekt, een ieder al dan niet geboekt naar een vakantieplek we zwaaien ze uit! Stuk voor stuk, verlaten ze huis en haard om bij te komen van de dagelijkse beslommeringen. We zwaaien ze uit, wensen ze plezier, kijk je wel uit?…

(T)HUIS Nog één keer wil ik gaan bij schemering als het donkert tussen de bomen want ik mag daar niet meer binnen de spleten tussen de muren bewaren gestold de echo's van mijn vroegste uren nog één keer als een onbekende de weg gaan vragen aan de voordeur met vers vernis nog één keer gaan bij schemering als het donkert tussen…

Nog één keer zal ik gaan en van op afstand zien de voordeur met vers vernis oplichtend in een scherf najaarszon en daar achter trendy vitrages de geur van oude muren tussen de spleten de echo's van mijn vroegste jaren de kleurige loper van de trap naar boven die hele perceptie van gemis opgeslagen in het landschap achter mijn ogen.…

Een kudde modder- schapen in de schemering – eindeloze hei.…

Is het verleden niet een land Waaruit we allen emigreerden? Ik kan door heimwee overmand Memories eren, observeren Ook weemoed naar een andere tijd Dan die waarin ik werd geboren Veroorzaakt lotsverbondenheid Kan hoog op herbeleven scoren Een kijkje in De Gouden Eeuw Met aan de Vecht de buitenplaatsen Een winterlandschap, ijs en sneeuw…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Och arme Yuri toch! Eventjes pimpelen Dankzij de warmte daar had je vast dorst Door je voortijdige olympiaderoes ben je nu verder voor Rio geschorst :-( © Inge Boulonois…

De wereld is ontwaakt in licht en warmte slaapt en rust na een lange reis lieve kleine speciale je bent nu thuis in de warme armen van liefde.…

ik fluister liefde en kijk verlegen - het is zo fijn - ik wil bij je zijn niet alleen in de avond ook 's ochtends vroeg en bij de lunch 's avonds in de kroeg of voor de buis lekker thuis en lekker knus jij bent mijn lach jij maakt mijn dag ik fluister je liefde liefde heel de dag…

al zwevend weerspiegelt jouw schoonheid in de roerloze zee deze vrijheid voelt als een jas waarin ik eerder huisde doordrenkt van liefde weet ik mij eindelijk thuis…

De geur van je borsthaar ruikt naar Thuis Het bonzen van je hart klinkt als een spreekwoord, maar ik verander het: Zoals je hart voor mij bonst, bonst het nergens……

er was geen drempel in het huis iedereen liep in en uit muziek door open ramen maakte reclame voor een zorgeloos entree de zoete inval die ook heerlijk smaakte van gasten fijnproevers maakte toch was ik er nooit thuis miste geborgenheid rust en stilte om even te mediteren heb ik daar moeten ontberen…