Alle inzendingen over thuis OR woning OR huis

Thuis in de wereld een wezen te zijn. Een ziel in een groot spectrum. Een mens heel klein. Thuis in de wereld geeft de wereld aan mij een huis. Een woning met vele kamers; voor elke dag een eigen thuis. Thuis in de wereld klopt wel ergens mijn hart. Mijn hart klopt om wat van blijdschap verwart.…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Met ingehoudem adem luister ik oorverdovende stilte geruisloos zuchtend en krakend statig en imposant door de tand des tijds aangetast maar onbewogen stille getuige van de geschiedenis dit huis mijn thuis…

We gaan een ander thuis beginnen…

ik zorg er voor, klantvriendelijk afstoffen stofzuigen dweilen afwassen en na gedane arbeid ga ik naar huis waar alles, zoals altijd, weer eens is blijven liggen…

tussen bomen, door water omgeven daar staat het....mijn huis.…

De sloop van het huis veegt alleen maar stenen weg. Het thuisgevoel blijft.…

het stond eens als een huis 987262 ik wist je te bereiken doorgelegen stierf mijn moeder op nummer 28 en het huis was niet meer dat huis dat ooit bekend stond als thuis…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Acht nooit gering de vreemdeling die schamel, opgejaagd en ver van huis een woning vraagt: het kan een Koning zijn...…

Met zolen die Zwaar als weemoed vlinders in je buik doen stollen tot bedorven eetlust loop je een jeugd van vreemden binnen een tuin met vreemde bloemen hoe verkoop je tikkertje? Of de geur van moeder? De herinnering aan vroeger Of hoe koop je het? Dun als krijt Staat je leven Op steen getekend Foto’s van stof Zelfs al heb je…

was je vreemd en verloren dat je jouw eigen huis niet zag liggen? had je gezocht? of was je gedachteloos via het fietspad dat je altijd fietste naar die nu verlaten woning getrapt? om daar dan te herkennen, te voelen dat het niet meer rijmt met wie je bent maar met wie je was…

Ontspannen leegde ik mijn brievenbus, De WOZ-aanslag had ik gekregen. De huizenprijs was immers niet gestegen, Maar eens te meer bleek dat een dooie mus. Want ondanks dat de huizenprijzen dalen ‘Mag’ ik verdorie elk jaar meer betalen.…

Ik ken een huis maar het is geen woning Er brandt een haard maar het voelt zo koud Het is er slechts een schertsvertoning omdat niemand echt van iemand houdt…

Ik heb te regelen een kindjelief, een woning en natuurlijk spullen ook. Het moet aanwendbaar zijn mijn bezit, ik moet het nu en dan alleen kunnen laten zonder even later roerloosheid aan te treffen. Stel ik kom thuis het kind is versteend, het huis verlamd en de spullen nog veel erger. Geen andere beweging dan deze thuiskomst.…

Wees welkom sprak ik zacht, er is een woning achter deze deuren. Zij kunnen rusten in mijn groene bed, ik brak en viel, maar kwam geheeld naar boven. De woorden werden tot een huis, omzoomd door tuin met lommerrijke bomen. Je rode roze tinten voelden zich daar thuis en bouwden toen in mij, een nieuwe woning.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

't Heeft weinig huizen rond een oude toren, Om ieder huis een mildbloeiende heg, Geen luide straat, maar smalle zachte weg Van zand waarin geen stappen zijn te horen. De school is kleiner dan ons steedse huis, Van alle kindren ken ik stem en ogen, In alle woningen voel ik mij thuis.…

een thuis woorden tekenden blauw of roze en niets was bestemd voor verdrukking of kreukte de nacht, geen ster verloor het licht ik droomde mij een woning waarin ik werd beschermd vrij van onzichtbare sporen…

Riante woningen van VVD’ers, met stalen hekken rond het struikgewas, het eindeloze Westlandtuindersglas, het megastallenrijk van BBB’ers …. Daar stelt men zich niet open uiteraard voor vluchtelingen zonder huis en haard.…

slechts een raam de drempel was vergeten nu stoot je je eraan je voelt de draden trekken knipt jezelf uit het huis weet dat open armen wachten met de melodie van eindelijk thuis…

gewoon mijn eigenschap Dat is wie ik ben, mijn ik, mijn zijn Want als ik ergens ben, dan ben ik er ook Omdat ik me dat bewust ben En weet dat velen dat niet aankunnen Maak ik me meerdere malen klein Nou ben ik al niet groot En al 3 centimeter gekrompen Maar het hoofd weet ik nog steeds te buigen Ook nu woon ik weer in een veel kleiner huis…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

ze komen weer een weekendje logeren en wat onwennig staan ze op z’n stoep met kinderfietsen, een timide groep hun moeder draagt een tas met schone kleren geen boeman zijn, een woning vol met troep wat maakt het uit, dat moet hij tolereren ze laten zich haast schaamteloos fêteren en leven op patat, kroket en snoep ze zijn weer thuis, verdwenen…