Alle inzendingen over thuiskomen

Een brief van weinig woorden zegt genoeg I'm coming home My Baby She Wrote Me A Letter Een sax van koper en bloemen Oh The Lonely Days Are Gone I'm coming home My Baby, She Wrote Me A Letter Een handvol stemmen in een dans van woorden Give Me A Ticket For An Airoplane Die je woord voor woord herhaalt en herhaalt en herhaalt…

Licht en ruimte zijn louter abstracte ideeën, kader van de ware ziel van de leegtes tussen de emoties door in de bemiddeling misschien zijn masker zakken laat en soms zijn verlichte gezicht laat zien. Om de omgeploegde grond van de akkers niet straffeloos te betreden dwalend achter sluiers en de tralies, deels zichtbaar door het ware…

op een bed van ruwe stenen hoor ik de dreunende zee op de zandkust slaan ik heb geen weet van de nacht als wolken vol verlangen tijdloos naar de verte scheren het is om dit verlangen om dit moment van geluk dat ik mij geworteld voel moge de zee zich stilhouden als is het maar voor even ik zwaai mijn handen uit het zicht…

Vasthouden aan wat ooit was kan stuk maken wat nog voor mij ligt, dus leef ik opgewekt voort in het heden, en als het eenmaal zover is, als ik verdwijn, keer ik terug naar vanwaar ik vertrok, het zal als een thuiskomen zijn.…

drie lagen volle gloed drie liters lege spijt mis je na de regen geneugten zetten de deuropening op een kier puur als het nippen en het flamberen van je thuiskomen…

Je bent als kon ik in je thuiskomen: lief lijf, zacht jachtgebied.…

Soms als ik dan thuiskom je naam weer op dat bord dan weet ik dat ik verdrietig wordt jij was alles mijn hele wereld ik kon niet zonder jou toen ik erachter kwam jij wel zonder mij vielen alle dromen weer in duigen was ik je voorgoed kwijt…

was nu nog als het stil wordt is het als thuiskomen zo lang geleden maar nog zo dichtbij…

liefde is thuiskomen in een sfeer van nog meer willen dat ze altijd zo blijft een vrouw om van te houden herinneringen om te liefhebben de tijd te delen, verdelen onder elkaar armen die ’s nachts zoeken naar nog meer geluk dan ze al dragen en blijven zweven in een eindeloos gebaar…

Absoluut het jaar nul Bindkracht tien Zilt als de zee als ze piepen Als het ook beter kan Eelt op het geheugen Voor je een stap buiten zet Voor het moment heet van de naald Dan een vrouw Klaar voor een frisse wind Flegma voor thuiskomen…

de vrouw legde in de kast haar kleren te rusten zo leerde ze het thuiskomen de man verbond de windsels om zijn poreuze huid zo kon hij de krachten van buiten weerstaan het kind danste in het duister een veelkoppig monster tegemoet zo ontdekte het zijn kracht…

een lied van januaridruppels danst op papier, over een toverkoord van ingehouden zachtheid zo innig strijkt zij haar weke vleugels als een intieme fluistering over mijn aangespoelde eenzaamheid de nacht schrijft zich in verre havens waar ieder woord een droom van thuiskomen is…

in de eerste zoen van het elkaar vinden is het thuiskomen elke dag opnieuw is een ontwaken met jou naast mij van elke rimpel in jouw gezicht ken ik het verhaal jaar na jaar sta jij op wacht bij mijn vallen en opstaan…

Huiselijke echte rust is als een mooie kust om veilig te landen even niets om handen Het haardvuur dat je blust je lieve kind dat je sust je mooie vrouw die je kust Zo voelde het als thuiskomen in mijn persoonlijke dromen van vrouw en kind en wonen!…

trillingen op het hoogste niveau licht en liefde vloeien samen in gevoel van thuiskomen diepere lagen openen zich in een feest van herkenning doorvoelde liefde op zielsniveau ontsprongen uit de oerbron we overtroeven elkaar niet weten wie we zijn.…

Want: we komen allen op dezelfde wijze op aarde, daar valt niets aan te tornen, en zij, die denken te bewijzen zullen van een koude kermis thuiskomen!…

langzaam bereikt zij de vloedlijn wind waait tranen droog haar wil golft door het duister langs nooit en ooit de zon roept ogen helder terwijl passen zich vastzuigen in thuiskomen streelt zacht zout haar gewonde haren…

De trillingen nemen mij mee naar Godenklank Sharing with Shari is liefdevol thuiskomen bij de Oerliefde...…

In jouw armen in jouw geborgenheid, mag ik, kan ik eindelijk thuiskomen in rust en stilte, vrede en veiligheid en menselijke warmte terwijl de winden om ons heen waaien zullen wij niet meer draaien om de liefde die speelt, voelt tussen ons in, zoals ze is bedoeld.…

het is ochtend, windstil het licht beweegt nauwelijks misschien is het als thuiskomen na een tijdje na de dagen, wat ervan rest waar is de liefde, nog dromeriger dan bladeren zonder haast dan de dichter in het land van rozen en rode kersen vergeef me mijn gebrek aan verbeelding morgen zal het zomer zijn…

tussen mensen die razen stormen en dazen wacht een schouder een wereld vol geduld het is thuiskomen langs het kleurenpad in een warm bad vol confettidromen duizendvoudig jij toewijding door elk getij mijn delende kracht beminnelijk gebracht…

wandelend naar het oude klooster langs zachtgroene weilanden en sluimerende bomen fluiten vogels mijn vermoeide voeten blijmoedig welkom kerk en gangen, tuin en water ademen nog rust en tijdloze stilte het voelt alsof ik hier thuiskom er schuilt een monnik in mij…

ja ik heb je hand genomen die witte zacht vol dromen die bij raken al zo heerlijk warm voelt gewoon zoals thuiskomen we gaan op pad niet zomaar lopen maar langs de raakvlakken van onze lach het is ons plezier dat wij als duurzaam hebben gekozen geen uitstoot of ander nare gnomen speciaal de mentale transitie de interactie…

Je zal maar thuiskomen: zal ik het wel zijn Ik zie je voordeur en je gang, die me bellend verleid, telkens weer als je open doet, zachtjes lachend naar de keuken loopt Ik moet je wel volgen, dronken van verliefdheid, kind, ik heb zin in jou Moet ik het je dan op mijn manier gaan zeggen? Van het hoe en wat?…

In de herinnering Het natte wasgoed welk mijn moeder in de woonkamer had opgehangen op een driedelig houten wasrek Vlak vóór en om de haard geplaatst De glimmende, zwarte kolenhaard met mica ruitjes in de venstertjes Als ik de beslagen ramen van ons huis al halverwege de straat kon zien, als ik uit school kwam, besloot ik steevast…

In het nu. Dan steek ik de sleutel in het slot van de kunststof voordeur en draai ‘m voor de zoveelste maal alweer, om Een soort verwachting, een beetje een mengeling van hoop en twijfel, en tegen beter weten in, doet iets met mijn buikspieren God mag weten waarom Je zelf gek maken, heet dat, maar wie ben ik Ik laat me in de…

papa, we leren hoe we verliezen omsmeden in overwinning hoe we verdriet kunnen kneden tot het vreugde wordt we ruiken nog altijd de geur van kruiden en jasmijn we horen nog altijd de duiven koeren op het plein papa, we leren om onze tranen hun weg te laten gaan we komen thuis, papa…

Ik proef het zout weer op de lippen, de heldere lucht die mij omarmt, het strand herkent de afdruk van mijn voeten, de zon, die strelend mij verwarmt. Schelpen voelen aan als vroeger, hogerop het hete zand dat stuift, de vloedlijn nog op dezelfde plaats, het helmgras dat geestdriftig wuift. Schelpenpaadjes kronkelen achter de duinen, de…

Afwezigheid die me raakt vertelt mij het verhaal van de zoekende nomade de zucht naar thuiskomen. Het gemis zoekt dan woorden als voelbare letters die veilig het nest van papier induiken.…

een greep uit zijn werk bezorgt mij nog altijd een gevoel van thuiskomen warmte als een deken waaronder je het geluk kunt vatten met m'n neus in zijn gedichten en de tijd van 't jaar buitengesloten waan ik mij voor een ogenblik 'het rookwolkje voor god' zachtjes omhoog stijgend uit het smeulende pijpje dat nog niet is gedoofd…