21014 resultaten.
Die mooie tijd
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 912 Maar ach, de tijd gaat veel te vlug.
Toch denk ik vaak met weemoed,
aan die mooie tijd terug.…
I.M.
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 1.035 Nieuwe computer
weemoed
oude postjes
dagboek
afscheid
het wordt tijd
maar
die allereerste
groet
bedolven onder honderden
die blijft
dag Monique
schrijft
mijn vader…
droombeeld
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 112 het plaatje schetst het relaas
van een schijnbaar weldadig verleden
als je goed kijkt zie je de hond met
weemoed turen naar de tijd van toen
ach ja de herinnering aan de tijd
van toen alles nog zo sober was en
't geluk ruimschoots voorhanden leek…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
winterblues
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 921 het is de tijd van 't jaar
een beetje weemoed
kruipt in mijn kraag
je kent me toch zo goed
de dagen zijn zo donker
het avondslot knarst vroeg
de rolluiken trok ik
niet hoog genoeg…
Lente
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 206 Lief,
laten we de terrasdeuren open doen
de vlindertuin begroeten
verse weemoed plukken
tussen lavendel van verlangen
verhaal me de tijd toen
het voorjaar
nog lentes beloofde ...…
sterappeltjes
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 272 bijna uitgestorven appelras
waar ik vroeger
graag in beet
teloor geraakt in de tijd
denk ik met weemoed
aan zijn schil
die je op kon wrijven
tot die glom
en de illusie gaf
van een sterrennacht…
Het laatste glas
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 133 Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas.
Vertel over je leven en hoe goed het was.
Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas.
Deel de tranen van weemoed en verdriet,
om hen die je te vroeg achterliet.
Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas
En ik vertel iedereen wat voor een pracht mens je was.…
Zoete Pijn van Weemoed
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 687 Dat gewroet geeft
zoete pijn van weemoed.…
stromen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 61 de rivier weet
van stromen
de weemoed
kent ze niet
het verlangen
weet van stromen
zichzelf bevatten
kan ze niet
wat ze zoekt
voorbij de verte
van haar ogen
is er niet
buiten de tijd
stroomt ze het
ondoorgrondelijke
verlangen…
In memoriam
poëzie
3.0 met 21 stemmen 4.359 En nu ik in de droefenis
Om uw gemis
De weemoed wedervind,
Dat mij in u ontvallen is
Eén die mij kende als kind...
Heb ik heel even zacht geschreid
Het was de tijd,
Voor u om heen te gaan -
Maar, ach! Dat gij gestorven zijt
Doet wel weemoedig aan.…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.754 Wind door losse haren
Verlichting voor verkleurde huid
Ogen achter bruine glazen
Vluchtend voor de felle zon
Zachtjes rolt de branding
Op het ritme van de wind
Tegen een kakafonie van kreten
Meeuwen vechtend om een vis
Luie wolken drijven over
Wit als zand tussen blote voeten
Palmen in hun eeuwenoude dans
Omringd door een overmaat aan blauw…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 487 vergeelt het beeld
van de herinnering
doch plots
is 't daar
heel onverwacht
zo helder als
de spiegel die
haar weemoed ziet…
Weemoed
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 497 Zondag in een wagon achter in de trein
Weilanden trekken aan mijn oog voorbij
Dan denk ik weer terug vol weemoed
Aan die mooie tijd van jou en mij
Het blijft zo ongelofelijk pijnlijk
Alles wat straalde verliest zijn kleur
Dat ik je zo zou gaan missen schat
Soms in een vlaag ruik ik opeens je geur
Ik snap je niet kan er niet meer bij…
weemoed
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.195 Ik zou zo graag eens willen,
Teruggaan in de tijd.
Toen kinderen nog kindren waren.
Maar tot mijn grote spijt,
Zijn dat nu de voorbije jaren.
En moet ik niet meer willen,
Maar blijven, in deze tijd.…
WEEMOED.
poëzie
3.0 met 27 stemmen 2.581 Nooit zult gij weder dezelfde wijn drinken
Als hedenavond. Nooit breekt gij meer open
Dezelfde vruchten. Al uw liefde en hopen
Verzinken.…
Tegen de weemoed
gedicht
3.0 met 32 stemmen 16.574 Najaar,
vuurtje in de nevel, slaapje
van de luiheid, de wereld
wordt weer één, zelfs de spreeuwen
boven het station zijn onverdeeld,
waaiers, grandioos vertoon
van tucht, vereende turnsters
die zich voegen naar de beeltenis
van hun bejaarde leider: Weemoed,
vijand van de poëzie, de ogen
van de dichters zien alleen
hun eigen wimpers, druppels…
Weemoed
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 505 't Lijkt als gister,
is toch 20 jaar geleden,
dat ze "klein" waren,
heb ik dan vermeden,
te genieten van 't feit
dat ze thuis waren,
of was ik niet op tijd?
Ze zijn volwassen en op "zichzelf",
roepen niet meer "ik moet plassen",
en ik lees niet meer voor.…
weemoed
hartenkreet
4.0 met 26 stemmen 919 de avond is weemoedig
en voor het nacht zal zijn
zullen tranen
stil en zwijgend
in mijn ogen staan.
als herrinnering
aan wat te vlug
voorbij moest gaan.…
weemoed
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.896 misschien is dít het wel,
heimelijk nog hechten
aan wat ooit verloren ging
aan vage schaduwen in de
schemering, een zacht geruis
een verre roep, een geur
een oude afdruk in het zand
iets van droeve leegte voelen
in een stille polder
terwijl er een zwalkende
dierbare vogel vluchtig
in het niets verdwijnt…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 477 Nee, het is niet
Het onophoudelijk ruisen
Van regen
Niet het grijs
Dat zijn deken
Over de huizen legt
En in stilte
Mijn oren verdooft
Niet het ontbreken
Van vogelgeritsel
Onder de pannen
Ook niet de geur van stamppot
Wat me weemoedig maakt:
Het ontbreken
Van uitbundig zonlicht
Kinderstemmetjes
Laat op straat
Geuren…
weemoed
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 845 Weemoedig kijk ik voor mij uit,
naar de druppels regen tegen de ruit.
Ik staar zonder te verpinken,
waarom weet ik niet,
ik voel me net een schip,
dat begint te zinken.
Niet dat ik iets tegen mij heb,
neen, maar het is allemaal teveel,
mijn energie is weggeëbd.
Mijn lach verdrongen,
mijn hart verwrongen.…
weemoed
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.095 zo heb ik die nevelende avond
het verdriet herkend:
het missen van de moeder
die ik had en was
én de onvermijdelijke tijd die
zijn rechtmatig voorschot neemt,
in mijn huid zijn groeven trekt,
mijn gebint verzwakt,
tot mijn vervallen woning
onbewoonbaar wordt verklaard.…
Weemoed
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 173 ‘k hoorde mijn ziel
in weemoed zingen
toen de avond viel
zonder enig licht
geen morgenlicht
om nieuw te beginnen
alleen tranen brengen
mij een wazig zicht
hoelang blijft het duren
voor de zon verrijst
achter die hoge muren
en mijn pijn verdwijnt
komt er een ommekeer
waar ik zolang op wacht
vind ik mezelf ooit weer
na een…
WEEMOED
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 190 Van herfst
wil ik nog niet weten
Mijn hoofd
zot van zon en zee
Regen krijgt me
nog niet mee
Van wind...
beter te zwijgen
Ik wil nog 'n ijsco
op 'n terrasje eten
Nog bruin en bronzen
in een ligstoel
Maar wind wil
niet langer liggen
Avond aan zee
toch wat koel
Goudgeel blad
ligt op m'n pad
Zomer wil niet
op z'n schreden…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 358 Als we reeds
met één been
aan gene zijde staan
Steeds vaker
in gedachten
naar onze jeugd gaan
Doet onze geest
in spagaat
zachte pijn
van weemoed ontstaan…
WEEMOED
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.404 Dank, o weemoed, dat gij dromen
Zendt door mijne droefenis,
Wijl dees donkere dagen komen
Wijl mijn zon gestorven is...…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 780 Als de wind weer weemoed waait,
loom, donkerblauw en vol verlangen.
Zich ritselend laat vangen,
standvastig blijft, niet draait.
Kan ik eenzaam, lange uren staren
naar jouw glimlach in mijn glas.
Je ogen, je mond, hoe mooi je was.
Maar de dood speelde al door je haren.…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 996 Terug naar de dagen van levende onschuld
toen ons lachen zich mengde, licht doch massief
een vriendschap gedragen door engelengeduld
verlang ik, mijn chronische lief
Jij blijft onvindbaar, hoe diep ik ook delf
op zoek naar vergane perfectie
Mijn rudimentaire affectie
geldt jou, monument van jezelf
Neem jij nu de moed
mij een glimlach te…
Met weemoed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 133 festijnen
de koninklijke ring aan smalle hand
ooit heeft de romantiek gebloeid
waren mensen door muziek geboeid
dansten volgens protocol en brachten
toch elkaar subtiel het hoofd op hol
hoe kil en stil is nu de transparantie
in een maatschappij met zakelijk contact
geen franjes meer en tierelantijnen
emoties zijn aan het verdwijnen
met weemoed…