Alle inzendingen over tranen drogen

Kom dichter bij Mij, laat Mij je tranen drogen. Waar jij vernederd wordt daar zal Ik jou verhogen.…

Als de cynici huilen konden en de optimisten dit verstonden, dan komen zakdoeken op de bon en moeten tranen drogen in de bron.…

je naam verstomt in mijn mond gelijk je beeld verstilt in mijn ogen ik zal slikken en mijn tranen drogen vergeten hoe je in mij geschreven stond…

Tranen drogen langzaam op De wind is weer gaan liggen Ik ben de weg kwijt in dit leven De zekerheid verdween Ik ben mezelf kwijt in dit leven Mijn ik bleek toch een ander te zijn…

ik wil mijn vleugels voor je spreiden ik wil jou brengen naar de zon die zou dan jouw tranen drogen jou laten lachen ..... als het kon ik wil je pijn zo graag verzachten een schuilplaats zoeken onder de zon ik wil je troosten in donkere nachten en 't verleden vergeten ..... als het kon…

Wat zijn wij mensen toch omgeven en gedragen; we stellen soms veel vragen en vinden niet de zin totdat het tot ons dóórdringt dat wij geborgen zijn, dat soms de tranen drogen als wij verbonden zijn.…

ronkende stilte de nacht vervliegt als schaduw in gedachte bij tranen drogen op de wereld is het speelveld trotse gevoelens dochter op afstand golven verfrissen heimwee veilige haven…

Luister tot jouw hart zich met liefde vult dan zal ik zwijgend mijn tranen drogen..…

gevoel van eenzaamheid bij niemand te horen ze voelt zich zo verloren In de nacht zijn er tranen. maar komt er dan weer een nieuwe morgen zal ze haar tranen drogen het masker zet ze op je ziet weer haar lach.…

Geen inhoudloze woorden kunnen mijn tranen drogen.…

Stel je open voor verdriet De wind zal je tranen drogen Je stappen in het zand zullen vervagen De aarde zal je zorgen dragen. Ga met God en laat je leiden door de zon.…

Door droefheid zijn mijn tranen droog En voel ik dat mijn ziel berust Is zij verlost van pijn en onmacht Kwam de dood als een verlossing En beroerde haar tenslotte zacht Niets kon haar lijf meer torsen Geen vreugde, geen verdriet Haar ogen mat Wie goed kijkt ziet mijn tranen Ze zijn alleen niet nat…

laat de zon je tranen drogen geef je zorgen aan de wind blijf geloven blijf vertrouwen dat je het geluk weer vindt blijf maar hopen blijf maar zoeken ook al is het nog zo zwaar blijf maar vechten voor een toekomst eens worden je dromen waar…

langzaam bereikt zij de vloedlijn wind waait tranen droog haar wil golft door het duister langs nooit en ooit de zon roept ogen helder terwijl passen zich vastzuigen in thuiskomen streelt zacht zout haar gewonde haren…

schijn een beetje volle maan dan dwalen wij zonder te verdwalen zweeft de loden last ver weg luchtig als een veertje vangt het hoofd weer dromen tussen wolken waarbij zware tranen drogen in een zachte wind…

later wacht je tot ik niet meer kan huilen en mijn tranen droog wacht je tot ik weer kan lachen en me niet meer zal verschuilen wacht je tot ik weer torenhoog van de daken wil gillen dat ik je zo graag zou willen liefhebben wacht je tot ik door zal hebben dat het moment is gekomen niet meer hoef te schromen om van jou te houden…

Mijn ogen gaan open, laat mijn blik weer dwalen terwijl de tranen drogen. Om pijn die woorden eens gaven en al de tijd in mijn hart werd gedragen. Vraag me nu maar niets een toekomst ligt in het verschiet zonder verdriet. Te lang is het verdrongen was blind wilde niet zien wat me diep heeft verwond.…

Verheven tot in de lucht, zullen mijn tranen drogen en zal het licht in mijn duisternis worden geboren. Eindeloos helder zal ik zingen in mijn ziel. Lucht en licht zal ik ontmoeten, nederig geknield.…

Klap na klap kregen we te verwerken drie van de familie in acht maand tijd nu begint het pas echt door te dringen worden opgekropte tranen zachtjes geschreid Verdriet om hen die we verloren hebben zullen we langzaam aan een plekje geven de tranen drogen die gehuild zijn en verder gaan weer met ons leven…

Hoe diep zijn de gedachten geworteld in je ziel Hoe eenzaam zijn de beelden toen jouw vijand viel Hoe dreigend zijn de nachten oog in oog met duisternis Hoe diep zijn de diepste wonden van jouw hart dat nu zo vurig aan het bloeden is Kan ik jouw tranen drogen?…

Heb je ooit een huilend huis gezien vraagt ze een betraand gezicht lege onbewoonde kamers schimmel op het plafond dat piept en kraakt door regen en wind een huilend huis ja, ik woon daar in die arme woning zonder geld, vrijwel naakt ik leef daar ondersteboven antwoord hij, zijn tranen droog simpel in zijn verschijning.…

In een zee van verdriet, vergeten, windstil, maar de tranen drogen niet. Geen doel, geen nut, geen reden om te leven, geen ziel, geen golf, geen gevoel. Eenzaamheid is alles wat ik bedoel.…

nimmer zal ik jou meer vangen of in slaap sussen wellicht noch jouw tranen drogen zorgen strelen uit jouw gezicht gevangen in ‘n web vol leugens reilde ik op hoop jij op angst nooit zouden wij dichter geraken want jij bleek het aller bangst…

er komt een vogel en nog een en nog een tezamen op een draadje: ‘wie doet me wat’ rust maar zing maar geen idee van tijd noch van spijt - er komen mensen nog een en nog een dun kan het draadje in mijn wereld soms zijn maar het knapt niet o nee, zeker nog niet… stille tranen drogen ik schik de kiezels vaststaand…

ik schenk mezelf iets, door het jou te geven, zachte woorden van satijn als eeuwige momenten van even zij komen uit overdadig niets de eigen pijn verlichten door de ander het goede toe te dichten waar tranen drogen door een milde lach zo groeit een droomwens langs rozenbogen tot een mooi en bloeiend mens en raak ik…

mijn kind, verstrikt geraakt in het zwarte loverwoud kale armen omklemmen haar het hoofd leeg, de ogen koud mooie woordenfluisteraar hij heeft haar meegezogen met takken haar huid gekerfd vilein zijn zinnen gelogen help mij Heer, het pad te vinden waarlangs zij is verdwenen laat mij haar tranen drogen stervend op de koude stenen…

mijn kind, verstrikt geraakt in het zwarte loverwoud kale armen omklemmen haar het hoofd leeg, de ogen koud mooie woordenfluisteraar hij heeft haar meegezogen met takken haar huid gekerfd vilein zijn zinnen gelogen help mij Heer, het pad te vinden waarlangs zij is verdwenen laat mij haar tranen drogen stervend op de koude stenen…

woorden schieten tekort gedachten gaan te snel om jou duidelijk te maken hoe elk woord dat je zegt me telkens weet te raken bij elke traan die ik zie branden in je ogen wil ik je troosten en je tranen drogen je lach is als toverkracht laat al mijn verdriet verdwijnen en door je humor en je meligheid begint mijn lach te verschijnen…

drogen.…

haar bergen verborgen verdriet Na ’t huilen sloot ze daags het gordijn tranen drogen doet men..immers niet Droge tranen gaven haar zoveel pijn ’s nachts als ‘t bestaan in donker lag Dàn pas..mocht zij even zichzelf zijn en parelden droge tranen van de dag…