Alle inzendingen over uiteengerukt

Er ligt een kakkerlak op haar rug Zij kwam juist van een missie terug Noest voedsel zoeken voor de kinderen Gebeurde in een windvlaag door haar stuntelig vlinderen Nu belaagd door honderden minimieren Die haar levend weerloos verorberde Uiteengerukt wordt zij met duizenden beten Met dit weer er op uit, ze had beter moeten weten Een schaduw…

je plempt de woorden uiteengerukt je springt uit de band maar wel erg integer zwart op wit blank versus neger oeps, dat mag toch niet toch wil je dat gat dichten zorgvuldig koos men het verkeerde been om er alleen voor te staan…

Verloren ik, uiteengerukt door de maatschappij, Slachtoffer van het huidige regime; veel kopzorgen Je dagen verlopen zonder nacht en morgen De wereld stuk gedacht in deze verrotte maatschappij, Waar eindig je, schuil je, waar verbreden zich je Sferen, je zou willen vluchten maar naar waar?…

de trein knarst gillend stil na een mensonterende reis onder de hemel het gillen van moeders families uiteengerukt en geslagen bange kinderen kruipen bij elkaar bevend huilend troostend de brallende bewaking denkt nooit zeker niet aan hun eigen kinderen die leven thuis in liefde daar huist een vreemd geweten…

In mijn leven, steeds uiteengerukt Door de vlagen waar 'k aan blootsta, Daar 'k niet kan hechten aan liefde en geluk Die mij zullen drijven tot ik doodga, Ontstaan soms plotsling enkle plekken Van een stilte zo onaangedaan, Dat ik geloof in slaap te zijn gekomen Bij de diepten waar geen onderstromen Meer door 't eeuwig stilstaand water gaan…

Wuivend in de milde herfstzon schitteren de vele kleuren als op een schilderspalet strak tekenen de nerven zich af de wind speelt krijgertje met de blaadjes die zich als een vliegend tapijt aaneen gesmeed voortbewegen opgejaagd en weer uiteengerukt om met een laatste buiteling zacht dwarrelend neer te komen op de zwarte aarde die hen wacht…

hij beet ik hoorde botjes kraken zag ogen vragen om nog meer uiteengerukt tot een behapbaar stuk werd zij verdeeld onder de dragers in snelle mars trok de kolonne dwars door het land stilte kreeg de overhand uit alle richtingen kwamen de stromen naar de hoge heuvels van hun dromen zij zijn klein maar boordevol venijn mijn termieten…

Zijn leven afgehaakt maar er is iets gebleven dat hij bestrijdt uit alle macht misschien het zien zonder gevoel ellende om hem heen geen onderscheid vriend of vijand geplet, vernederd uiteengerukt verminkt, vermist details verwateren eindeloos gebons verwrongen gedachten eenzame nachten herstel onmogelijk een wrak zonder toekomst…

mijn hart stond in vuur en vlam, vervuld van liefde jaren van geluk werden uiteengerukt, de dood heeft geen respect voor de liefde. jaren later, déjá vu of werkelijkheid, klein, slank, blond. weer stond mijn hart in lichterlaaie, vervuld van liefde voor deze mooie engel.…

wurgend alle liefde dood Wanneer afgrijzen en weerzinwekkende voel brandt als vuur in een gesloten hart en prikkeldraad de huid omvelt Als haat opzwelt en de keel dichtsnoert Dan zie je beiden ieder een kant op gaan Was eens de liefde mooi en bloeiend Teloorgang gedoemd Zwarte bloemen ijzen in gebroken harten Bloedrode tranen......uiteengerukt…

terwijl ik pit Het verdriet grijpt me toch wel erg aan Eigenlijk moet ik er boven staan In de moderne maatschappij is toch bekend Dat je eigenlijk alleen op deze wereld bent De wereld is koud, kil en commercieel In welk gezin is warmte nog 'n deel Van dit snelle aardse bestaan Materieel zal het ons steeds beter gaan Maar gezinnen worden uiteengerukt…

de zwaluwen troepen samen voor de aftocht trekken met hun verleden naar het zuiden de vunzige lucht is drachtig van bange dagen onweerswolken nopen ons te wachten op de stille komst van nieuwe ijstijden wij die zijn uiteengerukt door het lot tellen in onze handen de schaarse sterren en onze voornemens voor de komende week we schreven brieven…

Pijnlijk hart uiteengerukt in vele delen. Elendeling, ontvlucht de stad door de Zion poort. Vrede is het grote woord, vrede met de oude stad van Jeruzalem, joods kwartier. Ik zie de tallozen aan de klaagmuur, het kruis staat in jouw hart gebrand. De vallende stenen die de Tempelberg raken, beslecht met een strijd niet met vrede?…