Alle inzendingen over uitgestrekt

minder dan de afstand tot de maan zijn we van elkaar verwijderd ik ben een meteoor raas langs de hemelkloot vol reien en bochten bergen kijken toe hoe vogels hun nestje bouwen in trillende uitgestrekte armen onder blauw baldakijn tranen dakloos in de zon verdampen…

in de waterkoude lucht zweven meerdere verlangens eerder nader, dan de zucht van heel erg ver in de spertijd van de lente wendt een grutto zich omlaag hij kwam van hoog en juist vandaag viel ook de laatste sneeuwjacht droog op uitgestrekte velden, als een antwoord op mijn vraag…

In de aardkorst, een uitgestrekte ruimte, waar de grenzeloze tijd, de afgrond van het hart, het onpeilbare gevoel, geen grenzen kent. De rampzalige toestand, van diepe ellende.…

landt een woord zachter zonder iemands stem als je alleen maar met inkt zou spreken als je schetst met slechts dunne potloodlijnen maakt het uit wat je doet of laat onder de vernislaag de glanzende schijn ligt het uitgestrekte verzwegen verlies het blinde afscheid tast vergeefs naar stralend licht…

kinderen nu voor hen allen wonende in deze plaatsen in Nederland zeer cru zie ginds komt de stoomboot kleuters spanningsvolle oogjes zo blij oh een lege kade geen uitgestrekte kindervuistjes roepend pepernoten wat een lekkernij gelet weg uitzonderlijke kinderpret…

Ga aan mij voorbij blauw dat me niet bevroeden kan wat mijn hart beroert wordt niet in lucht gelezen ik zuig met lange tenen diep uit de grond afgestompt de treur van de akker opdat daar groeien mag wat bij mij is afgeknot uitgestrekte armen naar een heldere hemel is het mijn lot of de doem van een religie knotwilg te willen…

Laat mij veilig door de schaduw uwer groote Vleugelen gedekt Slapen gaan, het moede oog gesloten En het lichaam pijnloos uitgestrekt.…

Wil ze drijven in haar eigen bloemenbed het groene haar de rooskleurige sprekende ogen wil ze drinken onder dauw van meidoorn licht als lucht wolkendromen verzinnen wil ze liefde zingen in haar eindeloze land windzinderend aanschouwen de heldere blauwe lach eenvoudig als ze aangereikt gewoon leven in een uitgestrekte hand…

Als boom vermomd verbergt hij zich in het uitgestrekte woud Terrorist! 2008. Custor…

Aan de muur een schilderij veel rood en gouden steken het hangt er al een eeuwigheid door oma geborduurd Het vreselijke Heilig Hart de armen zijwaarts uitgestrekt al zouden zij je roepen bescherming in de buurt Maar andere handen kwamen besmeurden een kinderziel en aan de muur het Heilig Hart de ogen nimmer uitgegluurd…

mag ik de zon weer in rood voor je openen de regenboog van gisteren voorbij toen we samen balanceerden je uitgestrekte hand mijn nat gezicht in het volle licht toen we de avond toucheerden in opnieuw proberen mag ik jouw schuchter bloot in de ochtendzon weer openen…

poedersneeuw verzoet de kou ijzend waaien winden uit het strakkend blauw hun bloemen in doorzichtig zwart uitgestrekt wit rondgevlekt in kristallijn speelt vorst met licht en straalt intens zijn kou speldenprikt in zwart weerkaatst de twinkelende glinstering van duizend sterren in de nacht…

nu eerst witte ijsbloemen op transparante ramen een uitgestrekt sneeuwdeken over kale velden witte wilde zwanenparen in laaggelegen polders vele witte sneeuwklokjes in de bladerloze bossen en langs bevroren beken het is niet donker het wordt niet grijs stralend is de winter met sneeuw, hagel en al het ijs…

op die gebieden betrekking hebbende schuld die op iemand drukt klein binnenschip -in het bezit van een schuine man met grote, plompe voeten en schuimachtig speeksel- bezorgt het vruchtenijs voor een vallend lichaam op een uitgestrekte inzinking onder licht dat van boven invalt komt men tot besef van in hoge mate zoete fouten…

Starend Naar Uw machtig firmament Uitgestrekte armen Trachtend wolken te raken Als waren het mijn vrienden Beeld ik mij in Hoe daar bij U Onnavolgbaar ver weg Dan werkelijk het paradijs is De eeuwige zon Ontembare vreugden Geen onnodige pijnen Geen reden tot tranen - Uw onmetelijke liefde - Als de zon hier ondergaat Kom mij halen -…

Geen stok, geen uitgestrekte hand, maar voet voor voet van hak tot teen, van hak tot teen, rechtop.…

Ik hoor de zee zoals ze tussen mijn handen reikt, stroomt met haar uitgestrekte adem door vingers van verlangen. Er is een droge bedding gevuld met overvloedige gedachten gedragen door een golf van zingende stormmeeuwen. Een lied van zuiver spinsel doorbreekt het glas met licht, wiegend in het blauwe schijnsel van water op ruis.…

Hij plukte maanlicht droeg het dieper in haar nacht naar een bedding zonnestralen waar zij met uitgestrekte handen op hem wachtte verwonderd keek ze naar dat tere schijnen voor haar adem stil ontsnapte en het zacht tot sterren blies drijvend golfde hij het firmament zich onbewust van tijd of leven slechts stamelend: mijn hemel wat…

Hij was er met zijn gedachten niet meer bij, aan het oog onttrokken achter de heuvels van een afwezige blik, als zag hij een prachtig visioen, waarin zijn blik zich verloor; verloren geraakt in een stortvloed van licht: ik zag zijn ogen dichtvallen, uitgestrekt lag hij verlaten en ingeslapen; het was alsof hij zijn ontwaken afwachtte, om…

Mijn handen uren uitgestrekt, maar uiteindelijk op mijn rug geslagen.…

Ja, en als er gedachten opkomen in mijn hoofd geef ik ze de zee van ruimte van de uitgestrekte velden die ik voor me zie. Langzaam en voorzichtig vliegen dan de gedachten weg want ze hebben hier geen thuis.…

Zo uitgestrekt als de bliksemschicht de aarde raakt zo raak jij dagelijks mijn hart. Het gedonder voel ik als het kloppen in mijn spier door de impuls van de sinusknoop. Zo levend als de voltage mij houdt is er geen twijfel aan jouw flitsend bezoek. Na jouw vertrek achter de horizon ervaar ik het einde maar morgen beleef ik weer de hoop.…

Als ze een landschap was ze zou bewegen in de wind stilte opzoeken in het gegil van krekels ze zou de zon om water vragen wolken om genade bladeren om een voetstap de aarde om een vore en een vlieg ze zou het licht verschuiven donker omschudden vogels zouden stilstaan als penselen in de lucht En achter haar uitgestrekt zou de stad…

Ik reik je de hand maar je ziet het niet stuurloos dobber je rond in een moeras waar ogen elkaar niet vinden kunnen liefdevolle woorden opgaan in de mist ik kijk en aanschouw hoe jij angstvallig je hoofd boven water probeert te houden nog altijd sta ik daar met een uitgestrekte hand zachtjes fluister ik jouw naam…

in het berglandschap uitgestrekt en kaal brengt een onderaardse stenen trap een graf aan het licht onder de geschilderde sterrenhemel twee lichamen bedekt met een gaas van ragfijne zilverdraden majestueuze maskers van goud rusten op de plaats waar ooit hun gezicht was uit het zand van vergetelheid gegraven onherstelbaar…

Ares' kinderen horen zijn bulderende stem de uitgestrekte dodenlandschappen aangetast door weer en wind mensen verdwijnen ze keren nooit terug klokken verliezen hun greep op de tijd binnen en buiten de onschuld is voorbij oorlogen hebben geen ziel nietsontziend nemen ze alles af geen god komt er aan te pas…

Rustend op de bladeren van gemoed de zinnen langer laten groeien beelden van dromen, exotische kleuren oranje palmen met ingesmeerde decemberzon naakte schaduwvormen delven paden in een uitgestrekt licht, zo licht ver dragende fluisteringen in de sneeuw van stilte zoete sluimeringen sluimerwoorden levenszacht bedacht.…

met uitgestrekte armen omvat hij sprekend: ga achteruit, weg van mij! gewijzigde aansprakelijkheid zijn ga of zijn eega landheer vissend in eigen water na een lichtmis voor Maria wat een idee!…

Druppels glinsteren als ijskristal schaduwen van zwarte waaiers metgezel op reis een bevroren rivier die wacht op zon voorbij naakte bomen met witte uitgestrekte armen in de wind met slechts de liefde in kleuren - klanken in een onstuimige zee droom ik jou zoete kussen sap van mango's en papaja's…

Stil loop ik tussen wit marmeren kruizen van jongens die hier zijn geland achter mij de zee het uitgestrekte Normandische strand onder elk van deze symbolen van geven ligt een mens die vocht voor ons leven met een ziel en een gezicht denkend terwijl ik daar loop aan mijn leven zijn dood weet ik nog beter waarom een kruis…