Alle inzendingen over utopie OR euforie

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik liep averij op terwijl ik dacht in veilige haven te zijn Woorden met orkaankracht dringen door mijn wanden Als woeste wind komt de haat binnen De utopie verloren Het zuigt mij de kolkende massa van verbetenheid in Geen rust of hogerwal Ik koers door onbekende werveling Zoekend naar een thuishaven…

liefde is een utopie liefde is gelul liefde is hoe ik het zie onzin en flauwekul en hoor nu hoe de stilte het uitschreeuwt en zie nu hoe fragiel de vredeskus en zo de rest van je leven in haat en afgunst liefde is lopen op je tenen liefde is zwijgen maar liefde is kapotte schenen nee, ik ben er mee klaar…

als lentegroen de atmosfeer doorboort dient men zich in te dekken de prijs voor prima vera is hoog de zomer heeft slechts zielloze hitte de herfst is het best te slijten als platte euforie wie dan nog leeft dan maar ziet…

Geen spoor van euforie op je gezicht. Ik zei: Ik moet verder.…

De euforie verwarmde mij beschermd door legioenen van witte bloedlichaampjes mijn zonnestraal uit vier seizoenen.…

Verende passen en gedachten op een slingerweg in jonge zomerwind blaffen honden verte maar deren niet ik huppel dus groet het groen en lila met vurige harten blaas geel paardebloemmeel een epifanie van pluis langs Pinksteren in de late zon zal ik dansen…

Een eekhoorn eet eeuwig eikels eieren, En eist etend enthousiast eerbied. Een emanatie eindigt eigenlijk, Etherische echo`s excuseren eerlijk Edith...…

De droom was echt, euforie zonder grens… Misschien omkeerbaar…realiteit en de wens Blijft mijn droom de kleurplaat kleuren, terwijl de realiteit het zal verscheuren Ik wil je kwetsen, je boosheid tarten Jou in kwaadheid verlaten, zodat ik kan herstarten Ik wil je omarmen, jouw liefde aanschouwen.…

tussen jouw lach en de speren in mijn hart balancerend met liefde en onmacht om aan beiden gestalte te geven in het schizofrene uren beleven ik dirigeer maar mis de basis om op terug te vallen mijn stok verkort steeds meer bereik zodat chaos over blijft weer bloedt de stekende pijn waar liefde slechts tijdelijk kan zijn de euforie…

om de zachte zoem en trilgeluiden die jij altijd bij je droeg alleen aanwezig luisterde niet altijd voldoende op dus met een stukje muzikaal onthaal van overijverige frequenties kondigde jij je komst verblijf en afscheid aan in een ludieke melodie danste jouw omgeving zijn warmte delend met alle anderen het stukje euforie…

De droom was echt, euforie zonder grens… Misschien omkeerbaar…realiteit en de wens Blijft mijn droom de kleurplaat kleuren, terwijl de realiteit het zal verscheuren Ik wil je kwetsen, je boosheid tarten Jou in kwaadheid verlaten, zodat ik kan herstarten Ik wil je omarmen, jouw liefde aanschouwen.…

regie van de geest sloot langzaam mijn ogen zij maskeerden hun woorden met steriel latijn en vitaal gaas zij roesden mijn emoties naar een vrolijker niveau kende de valkuil die daarin school wist dat ik ooit weer zou landen misschien vloekend en tierend maar altijd in lieve en warme handen wilde later niet ontwaken in heerlijke euforie…

ontheemd dien ik u van repliek want mijn verzen zijn vervreemd van bezigheden die een mens van goede doen niet kan bevatten mijn ingetogen wereld is groter dan de buiging voor trots, het behoud van inborst adelt mijn bloed naar alle kleuren, het land van de wereld ligt aan mijn gedragen voeten wat u zegt heelt mijn hemelrijk in onmin en in euforie…

Met machtsvertoon kon je domineren zelfs een samenspel maakte jou niet klein na dat onbeweeglijk beeld in de greppel kon je nu euforisch als winnares aan de top zijn. Chauvinistisch zag ik jou al op het podium maar met de kennis is nu jouw prestatie bizar. Jouw verhaal in interviews zegt mij al genoeg Marseille was mijn bonus maar…

Kolkende waterstromen transformeren zich in mensen die eensgezind opzoek zijn naar vrijheid via de besefweg bemerken dat ze gekneveld worden in eeuwen terug alleen nog ja durven zeggen doch ja en nee kan hun dood zijn op weg naar vrijheid is geen utopie misschien breekt de hemel open laat vrede exploderen zingend en dansend!…

Kunstenaar schept met de drang van een kind hij kan ‘t niet laten dat maakt een kunstenaar hij zoekt techniek bij de dingen die hij maakt is een werk klaar deelt hij zijn euforie graag zoekt waardering met de drang van een kind…

Dichters balanceren met gevleugelde woorden voor inzicht in de ziel schrijvers laten de geschiedenis herleven maar ook de werkelijkheid en de fantasie muzikanten spelen met akkoorden om de emotie te laten voelen en zo zijn zij onmisbaar voor het gevoel van euforie…

Eens. Misschien in 3006 Zal ooit voor eeuwig Vrede vloeien. Stromen van 't Ene continent, Europa, naar 't Volgende. Dat deel van de Wereld op zijn beurt doet zijn Best, zo goed hij kan. Ooit. Wie weet, in 2106 Worden mensen wijs en wakker Wrijven ogen. Lezen meer Heldere blikken. Blauw Als water. Wijd verbreid; wapens Wereldwijd omgesmolten…

Waar is vrijheid toch gebleven? Ik heb het toch gevoeld? Zweefde ik dan heel even? Of is vrijheid zo bedoeld? Bestaat er eigenlijk wel zoiets? Zou het dan materie zijn? Of bestaat vrijheid gewoon uit niets? Zou het dan wel vrijheid zijn? Zal de vraag een antwoord vinden? Of vindt het antwoord misschien de vraag? Zal vrijheid zich dan aan…

In de imperfecte wereld stond je hart open zonder enige angst. Krachtig vloeide het over van liefde en besprenkelde mij naar hartenlust. Onvolmaakt en robuust zou je liefhebbend de schrammen van dit intense gevoel in ons krassen. Nietig als wij zijn zullen de littekens ons gedenken. Vol wanhoop kijk je me aan want de realiteit wil dat…

De schemerlamp liet jouw oogvocht glinsteren waar ik in kon wegdromen en jou optilde tot mijn utopie mijn ingeslapen zintuigen beleven nu die wereld met jouw glimlach dat nog vers staat op mijn netvlies…

Duizend doden sterven wanneer verleden verlamt bij het zachte ochtendgloren lijkt zelfs toekomst verkrampt onbegrensd over grenzen gaat alles wat ademt voorbij niets is vast te houden langzaam sterft er iets in mij oneindig is een utopie eindig de geest van de tijd geen speling voor de dood ooit wentel ik in waarheid…

in dit eindeloos coma regeert de utopie. de verkenning onvoltooid. de top onbereikbaar. de afstand onmetelijk. de val onvermijdelijk!…

Edsilia met 'Nooit meer zonder jou' Zal onze Eurovisiejoker wezen Dat wordt weer speculeren, hopen, vrezen En alles tussen euforie en rouw Omtrent de kàns vergeefs te mogen knokken Met Griekse kongsi's en oud-Oostblok-blokken…

In jouw aandacht dompel ik me onder in stromende energie nooit gedacht een wonder wat een euforie verlangens zwemmen in hemelse regenbogen niet te temmen overdonderd door jou bedrogen prille liefde niet gehoord maar in de kiem gesmoord…

Aan de grond genageld Gegrepen door het moment De kracht in mijn schouders Een vleugje geluk Het hart dat straalt Ogen die lachen Volledig in het nu Totaal onverwacht op zomaar een dag Gedeelde euforie om drie wilde zwijnen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Agamemnon zingt Elektra en sterft niet van euforie oog om oog met het levenloze lichaam van haar moeder verkreukeld aan haar voeten maar in het vacuüm van het besef dat haat waar wraaklust zich mee voedt liefde in verwarring is ontploft haar hart…