Alle inzendingen over vader OR dood OR afscheid

dood ging…

Afscheid genomen van een oude buur hoe mager en dood vijfentachtig jaar de familie gecondoleerd, aangehoord hoe zeer ik op mijn vader lijk van uiterlijk Afijn vanmiddag dus wordt ze begraven, weer wat draden doorgeknipt, ik verlang naar zweven naar bevrijding van de vaste grond als ochtendmist opgaan in de lucht…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

We nemen afscheid. Mijn zwaaiende hand trilt, maar -- vader merkt het niet.…

Er heerste doodse stilte in ons huis. Wel twee uur zat ik naast zijn kist en voelde me immens alleen, zag kaarslicht door mijn tranen heen groeien tot een onbeschrijfbaar licht. Een licht zo zuiver en zo kuis Er heerste doodse stilte in ons huis. Er leek een gouden sleutel in de kist, die paste op een diep verborgen kluis.…

Jo ziet me niet meer maar hij lacht haast onmerkbaar Dag Jo, dag lieve Jo…

De kamer en de kast zijn vreemd en leeg. Een vetvlek op de bank zegt waar je jaren zat. Toch geef ik jou de hand. Ik voel het grove van de grond. Jouw kas met druiven, het hoekje met de pruimenbomen, die onder stenen zijn verdwenen. Ik voel de tuindersknoken, die nog ergens moeten zijn. Jij zegt met moeie longen: ‘Zo, ben je…

Slaapdronken geuren gebakken kaas en uien de trap op. Beneden betaal ik pas tol als de overkant van je stemming bereikt is. In de hemel verdien ik gratis boodschappen voor op je graf. Een bloemenzee voor aan het stuur van je nieuwe scootmobiel. Wat je ervan bakte reist voor altijd met me mee.…

Het kraakt. Het knarst. Het trippelt dichterbij. Een geest slaapt in zijn stoel. Zijn kennis geeuwt benauwdheid. Angst stilt zijn adem. Stoerheid schuifelt af als ik hem aanraak, breek.…

want afscheid is pas afscheid, als niets er meer toe doet als geen goed, geen kwaad je nog beroeren kan gevoelens doodgebloed dood heeft dat niet dood is pas dood als de liefde weg is maar de liefde kan niet weg zij raakt je aan zelfs in ondraaglijk gemis afscheid is een keuze de jouwe of juist niet dood in leven waar geen…

zoenen maar was verkouden dus deed het niet toen ging hij dood in het ziekenhuis weet niet of hij nog iets gedacht heeft daarover en over doodgaan en geen afscheid nemen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Mijn nek, mijn haar, mijn handschrift en mijn naam, de schooltas die ik van mijn moeder kreeg, mijn vader die zich in een blazer hees, het huis waar ik voor vriendschap heb bedankt. Maar nu mijn vader aan vijf slangen hangt, zijn mond steeds heser over afscheid spreekt, nu hurkt mijn schaamte in een hoek.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

stad begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water stroomt weer uit de bronnen De pleinen zijn gevuld Je hoort de sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode…

kusten jouw koorts we streelden jouw wangen en we lieten onze tranen los in vrije loop je mocht gaan – we wilden het niet – het verdriet was groot toen je ons verliet maar toch zijn we blij voor jou, jouw pijn is weg de koorts gesust, jouw rustige slapen zacht gekust in dankbaarheid, in diepe rouw gedenken we jou de man de vader…

en ontoereikend worstelde met Brabants verleden in eindeloze bossen gewonde soldaten die de rivier overstaken doodsgedichten prevelend afscheid nemend van alle vaders die moeder, een verpleegster om het karakter van de rivier te lezen met haar onschuld.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Een keer in de veertien dagen neem ik afscheid van mijn vader. Een lange man op het perron geduldig wachtend bij het raam daarachter ik. Van afscheid nemen hou ik niet en van wachten nog veel minder maar door het glas raken mij zijn vermoeide ogen.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

kon je op hem bouwen ook al mopperde hij soms wat Het afscheid is te vroeg gekomen zijn kleinkind was nog maar twee jaar hij was zo graag nog wat gebleven doch de dood kent geen gemaar In een kist werd hij begraven getimmerd door zijn zoon zo hebben wij afscheid genomen van onze Arie doodgewoon.…

Nieuwe computer weemoed oude postjes dagboek afscheid het wordt tijd maar die allereerste groet bedolven onder honderden die blijft dag Monique schrijft mijn vader…

Het lot maakte van jou een kind, van mij een dochter die in jouw ogen steeds zal blijven zoeken naar de vader uit haar jeugd.…

Ik wil alleen maar zeggen dat ik het niet weet. Dat ik het allemaal niet zo duidelijk zag, zoals gebleken achteraf. Het tuinhek diende plotseling gesmeerd. De lege plekken op de muur bedekt en vlug vlug de geur van scheerzeep weg. De kalende die Homerus declameerde. De maïsvretende. De charmante die uit Frankrijk parfum meebracht. Hadden…

Je ziet je moeder, vader, zussen en broers, die keer dat je blij was, droevig of jaloers. Je ziet je met je vrienden in het gras naast de grote velden vol van vlas. Je voelt opnieuw die eerste keer van een tedere kus op je wang, en toen je opgelucht was of juist bang. En dan is daar je dood. Je neemt afscheid.…