Alle inzendingen over vakmanschap OR verfijnd OR wimper

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Kleermaker ben ik, Een deugdzaam beroep, Een echt vak nog Dat vakmanschap vereist - Door anderen wordt Er doorgaans op mij Neergekeken - Want zij vinden mij Niet geleerd, ik ben Immers niet zoals zij - Ze begrijpen niet Dat ik het cement ben In het losse zand Dat zij daag'lijks achterlaten, Ik ben het immers, die Zonder…

Het veelbesproken lerarentekort Is nu opeens in één klap opgeheven: Als leraar hoef ik nooit meer les te geven, Ik zet gewoon een leerling voor het bord. Straks geeft een voorlijk jongetje van zes Ook aan de allerkleinste kleuters les.…

De Britten gaan hun Pond snel reviseren Al zit de Queen nog stevig op de troon De reden is een zeer geslaagde kloon Die op steeds groter schaal ging circuleren Zo’n dertig miljoen stuks – het is geen grap - Gemunt met vaardig Hollands vakmanschap…

vergevorderd vakmanschap hij timmert immers gaten houtspaanders verraden zwoegend geroffel van een week of twee aan de voet van een boom deze roffel klinkt anders dan zijn lonkende liefdesroffel hij bouwt een nest wegens roffelsucces en die andere boom met een berg lege kegels na het feestmaal was ook een succes…

Traandiamanten, bevroren op mijn wimpers: schitterend verdriet.…

Het kussen van jouw foto doe ik veel en heel verfijnd, stukjes plakken op mijn lippen waardoor jij stilletjes verdwijnt.…

De Boedha in de schoot geworpen op een frêle lotusbloem De nagedachtenis ontworpen, verdrijft de vader’s droevenis Verlaat ik andermans patronen, gevormd tot mijn ontsteltenis We vragen elke dag de Goden te zorgen voor vergiffenis In eenzaamheid ben ik ontworsteld aan tergende verbintenis Dit leidt tot een verfijnde geest ontdaan van…

Gelijk zachte kalme sneeuw dalen sprookjes neer op de kinderlijke geest geven ijdel vluchtig vermaak elke vertellende vlok heeft luchtige kantkleedjes in zich bewerkt met sierlijke hemellichamen en wonderwezens die onnaspeurbaar zijn als Gods geheime wil voor het wijde heelal stil wijzen naar het ons ontzegde Rijk maar hun eigen wereld…

In het hoge gras blijft dat verkruimelde wit opeengedrongen, wiegt losjes, toch standvastig. Fluitenkruid verwondert steeds.…

achter een minzaam masker en verfijnde gebaren smeken droeve ogen om ware liefde in gerijpte woorden aan het daglicht toevertrouwd…

zag je buiten staan een open blik ik stapte in je ogen jij kwam zo dichtbij wenkte met je wimpers mijn werkelijkheid voorbij een wenkbrauw opgetrokken wist me losgetrokken verloren uit realiteit danste zon en regenbogen langs de lijnen van jouw parelwitte lach nog heb ik niet je hand gevraagd mijn ring knelt iets te vaak…

woordjes in je oor als een intiem gebaar ik streel je teder en je opent blozend ogen dicht genietend minnekozend wimpers krullen als je ogen zich met tranen vullen kwetsbaarheid zal ik met kracht verhullen jij bent voor mij de liefste vrouw we wiegen samen op de hoogste golven wetend dat de stranding snel zal volgen beloof ik jou mijn diepste…

de maan nevelt zacht mijn neergehaalde wimpers in gegraven zand…

traag boog warm glas bolde door lucht van de blazer tot de coupe die we zagen schitterend hoe transparant inkijk geeft aan beide kanten gescheiden door twinkelend kleurend kristal als vakmanschap de scherf vermijdt voorkom je dat de mens zich scherper snijdt en pijn het vurig rood laat zien…

Betraand zijn je wimpers….…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

zo schots als rots natuurgeweld in handen van een stielman zonder waterpas met treden uit bomen met hun namen onuitspreekbaar hangt de trap uitdagend aan haar muren ankers trede voor trede een eigenzinnig verhaal voor iemand nieuw telkens weer gecharmeerd door de aanblik van een kasteel en niet zozeer het gebrek aan middel en vakmanschap…

Zijn creaties werden hoog geprijsd : geniaal, verfijnd en gaaf gepolijst. Houdt Apple gewicht en werpt het nog licht wanneer men de grote lamp uitvijst ?…

Ogen tranen pijn wimpers verbergen de haat terwijl de mond spreekt…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

“Onze wereld dendert vooruit” houden de blauwe bevrijders vol. Zij die onze weelde hoog waarderen en de vaderstaat willen kraken zullen geen trieste zucht slaken. Cijfers liegen toch niet Een overvloed aan voedsel, 20 % omhoog in een kwarteeuw. Dat scheelt een mondvol. En de lonen - ik zal het u tonen - scheren ongekende toppen. 75 procenten…

1 Op gammele wielen dokkert de slee door een schraal verlichte steeg. Ze draagt een ster van chroom, Duiven vluchten loom, verlaten de dorre geul waar snelle snavels de kruimels ruimen. Wie verschuilt zich achter getint glas? Een baron die de handen wringt, het schuifelend volk veracht en zegt ‘Ik wik de waarde van olie en kennis en macht…

De verwachting wordt bruisende ochtend, drijvend in stuifmeel en feromonen. Voorbij de boomtoppen die in de verte vervagen huppelt het lam in een wollige mantel. In het woud zwijgen de dieren verraderlijk. Binnen de grenzen van haar rijpe woede schat ik de verdoken snauw. We geloven nog in bewondering: Kijk hoe de walvis pronkt met zijn…

De dikke duisternis wiegt me Voorbij de mist, de menigte, een stemmenvloed. Straks kies ik wat ruimer sop, de deining van de stilte waar ik struikel over oud speelgoed. Jeugd... de deugd waarin ik klauwen drijf De prachtprooi die me nooit verliet me ooit verwondde. Zoals de zebra die de adem van de leeuwin hoort Haar…

Een zomeravond en wij naakt tot aan de gordel. Het huis nog hoogzwanger van een slopende warmte. Het zicht op de stroom en haar loom gefluister. Een zilvermeeuw glijdt naar de monding waar ze nipt van een waterrimpel. Populieren werpen hun schaduw naar de overkant. Ik draag mijn dochter naar haar nest. Zij kriebelt het oor met binnensmonds…