Alle inzendingen over vallende sterren

sterren, en sprookjes Was ik mezelf in een oceaan Mooie littekens van sigaretten Zal ik nooit vergeten Nog steeds bang alleen te zijn Wensend dat de maan me naar huis volgt Laat ik het licht aan Laat ik het voor altijd aan Geïnspireerd door 't nummer "I leave the light on" van Beth Hart…

het mogelijk na een poosje wel goed komt ……. alsnog en daarom ga ik met jou samen door je zegt nieuwe kansen komen weer vandaag morgen echt waar ooit een keer je fluistert heb nog even geduld nee nee echt waar jou treft geen schuld gebeurtenissen kiezen soms als vallende sterren hun eigen baan en jij hebt je uiterste best gedaan in het voorkomen…

Zo'n avond lanceert de sterren van de nacht Een prachtig stelsel in bijzondere vormen Los van alle waarden en ook normen Vormen dus gezamenlijk een stelselpracht Zowel sterren van boven als van hier Bieden tal van mensen vaak veel plezier…

vallend zoals alleen jij sterren stralen kan laten ben ik ooit een engel vallend in nooit…

De ene rijdt de andere omver, De klapschaats van de derde is verkeerd, De vierde wordt gediskwalificeerd En zo valt telkens een oranje ster. En wat voor wens je daarna dan ook doet Steeds komt het met de schaatsploeg weer niet goed.…

Het kan verkeren met je reputatie. De één gaat financieel op z'n gezicht, een ander houdt zich niet in evenwicht. Vandaag een held en morgen uit de gratie. Mijn Nederland, wat is er aan de hand? Nu vindt men zelfs Frans Bauer irritant!…

Er vallen Engelen uit de lucht Onthoofd, verkracht, verminkt Geen vallende sterren Maar vallende drones En dan de kruisraketten De bommen in clusters Op 'steenworp' afstand Bethlehem 'Oh kindeke klein, oh kindeke teer' Laat me niet lachen, schateren, schuddebuiken Laat me huilen, jammeren, brullen van intens verdriet Ik had…

OUDJAAR 2012 Het helse kabaal Achter ons gelaten Pijlen die zinloos de Hemel hebben bestormd - Als uiteind'lijk al het Nutteloze rumoer verdwenen is, En het ogenblik van de Stilte aangebroken is, Die zo weldadig over ons Gevallen is - stilte, Vallende stilte die zwanger Is van tijd die open staat Voor een ieder die wacht…

Tussen Hemel en Aarde Zit nu dat hemelsbreed verschil Het zijn de sterren waar ik naar staarde Van de afstand wordt ik een beetje stil In de Hemel zit mijn geliefde Voor het oog dichtbij maar toch zo ver Vannacht verlangde ik naar zijn liefde Ik zoek naar die ene vallende ster Ik weet dat ik daar niet moet zoeken Want hij zit gewoon in…

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek en zong sterren van de hemel in een godvergeten lied applaus verbrak de betovering van mensen die kapot waren van haar ovationeel gejuich tranen als afscheid bloemen kleurden haar vallend gordijn…

randloos maagdelijk het wit in ogenpijn en weer een toegenegen zijn, veel meer dan eerdere klacht rijpen de bomenkronen eerst als een winterzwart bezweert de hemel zinkend vallend voor middernacht de leeggemaakte sterren langademige wind eenzame vogel zingt liederen van sneeuw.…

Er staat aan de heldere hemel, een hele felle ster elke avond kijk ik, en met mij anderen evenwel ik denk dat bij mezelf, da's het lichtje van jou maar tegelijk denk ik: hoe kan dat nou? Want het hondje van de buren, wat ingeslapen is wordt door de buurtjes vreselijk gemist als ik 't mensje hoor, daar op 't balkon kijken we naar dezelfde ster…

Vallende ster Het Katwijks strand met al zijn sterren Heeft boven en hier benee zijn licht Wellicht dat eens een ster zal vallen Wegdrijvend in de zee zo uit gezicht En als ik meedroom met wie is gevallen Dan valt het leven plots niet zo meer mee Heden zijn levensvlam gedoofd Morgen kan ook mij dat treffen En ik ben zelfs nog nooit…

Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt; zij danst met sterren in het haar en hij - een slechte goochelaar die stram naar vallend herfstblad grijpt en briefjes post aan de oneindigheid. --------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt; zij danst met sterren in het haar en hij - een slechte goochelaar die stram naar vallend herfstblad grijpt en briefjes post aan de oneindigheid. ----------------------------------- Uit: 'Alle goeds', 2001.…

Sterren stralen aan een pikzwarte hemel een vallende ster en ik mis jou wat doe je met mijn hart steeds weer wijs je een weg naar een hemel daar bij de maan wat doe je met mijn hoofd keer op keer raak ik uit balans je droomt mij luchtkastelen maar het pad zit vol doornen wat doe je wat doe je lief…

De stilte van de nacht de maan die mij toelacht een vallende ster hij komt van ver de zon verdwijnt achter de maan het begint te regenen laat de hemel nu een traan daar boven is het een pracht tafereel het lijkt wel een podium of een toneel met de sterren als acteur de maan is dan de souffleur en ik ben het publiek het is prachtig gewoon…

ik zie je staan jouw silhouet tegen de hemel rakend aan een halve maan met een handvol wensen kijk je naar de sterren tot ze vallend gaan en jij de boodschap fluistert uit het diepst van je hart een vraag om sterkte en veel kracht want hoger aan het firmament ver boven het plejadengruis twinkelt een nieuw sterretje haar eerste leefmoment…

Hun tijd lag nog omsloten bij sterren en planeten maar stuurde steeds zwak licht door diepe duisternis. Na eeuwen stille voortgang kwamen zij flitsend aan lieten een droom ontstaan door vallend uit te gaan.…

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek zong een godvergeten lied op de melodie van stilte diep tussen de sterren ze wervelde in vuur met armen als vleugels vlamde op bij het applaus doofde met tranen in afscheid bloemen kleurden het vallend gordijn een laatste pas in schone schijn haar…

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek zong een godvergeten lied op de melodie van stilte diep tussen de sterren ze wervelde in vuur met armen als vleugels vlamde op bij het applaus doofde met tranen in afscheid bloemen kleurden het vallend gordijn een laatste pas in schone schijn haar…

Starend, omhoog naar twinkelende sterren in het enorme uitspansel, zag ik een vallende ster in een kortstondig lichtend spoor. Na een seconde was hij verdwenen. Het spoor dat kan leiden naar de plek waar hij belandde is uitgewist. Straalt zijn licht mogelijk straks onder dit gedicht?…

Er zijn zoveel sterren, Misschien kunnen zij het vertellen. Als ze nou konden praten, Voelde niemand zich verlaten. Dan had niemand vragen, Want dan vertelden ze, wat ze zagen. Ik zie een vallende ster, Die kwam van heel ver. Je mag dan iets wensen, Dat weten alle mensen. Het is maar een gasbol, Is dit sprookje niet te dol?…

De avond opent zich met kruimels maanlicht sterren als kastanjes vallend uit alle bogen van de horizon. Het vuur laat zich niet vangen de nacht rust in haar handen lilalinten strijken door de nacht een onzichtbare schaduw houdt de wacht. Daarachter ligt de wereld open.…

door de wind geleid loopt de wandelaar eenzaam niet alleen langs groene paden met broedende berm die vol verwachting in eieren genesteld die nieuw leven dragen door zon verwarmd loopt de wandelaar door groene weiden waar lentegras pril de liefde omarmt die sterren fonkelen in ogen die branden vol verlangende lust in vallende duisternis…

Vallende is ze dus: prettig zwevend, bijna vliegend Vol van vertrouwen en dat weegt gelukkig weinig En vanuit een onspannende rust daalt ze af naar beneden Langzaam vanuit de hoogte groeien contouren tot concrete vormen Ze bereidt zich voor op een zachte landing Heeft ze de bewuste plek al goed voor ogen? Of is ze er toevallig al?…

mijn naam klinkt in het licht van de maan alsof je naast me fluistert luistert naar het kloppen van ademloos verlangen in de nacht noem mijn naam in het licht van de maan fluister zacht vertel me wie ik ben en waarom eenzaam verlangen zo welkom was…

Het was mooi, het was lief maar... het deed ook een beetje pijn, ik keek omhoog en jij naar beneden ik was verliefd eerder dan jij niet dat het ergens stond geschreven maar... je viel omlaag alleen ik weet niet waar ik zag alleen een glimp en werd verblind.…

Ik werd wakker van een licht Dat door mijn gordijn scheen Het bescheen mijn gezicht Heel even,en verdween Het was een ster die viel Door niemand opgevangen Nu zit hij in mijn ziel Als sieraad,om mijn hart gehangen Nu mag hij mijn ziel verlichten En mijn hart verwarmen Mijn weg die ik ga,belichten En als ik verdriet heb,mij omarmen…

Dan vangt zij de fonkelende ster die nog nagloeit op haar kille blauwe handen nog vol van licht, zuiver als kristal en zij spreekt haar wens zonder woorden Haar hart is vol van eenzaamheid in de zwarte kille nacht wanneer haar wens niet wordt vervuld en zij zal sterven, of breken van kou…