Alle inzendingen over ver weg OR koningen OR nachten

Acht nooit gering de vreemdeling die schamel, opgejaagd en ver van huis een woning vraagt: het kan een Koning zijn...…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

jij kerststalt mij in winterse herinnering ik ezel warme adem over stro jij hoedt in nachtelijke weide de schaapjes op het eigen droog op het verschieten van de ster kan je niet wachten de koningen zijn nog te ver zingt dennenboom en kleurt de ballen vroom voor bethlehemse nachten ik sneeuw nog steeds kou heeft mij al jaren…

Als een kraai in de nacht hoor ik je stem van ver weg. Meedrijvend met de wind ben je dichter bij dan je denkt.…

als de morgen nog ver is en de nacht fris dan glijd ik ongemerkt in de wolken weg alwaar ik onbeschrijflijke avonturen beleef tot de nacht belegen is en de ochtend gloort…

Mijn wonderbaarlijk is tegenstrijdig, maar mij -- heeft ze altijd lief.…

Je houdt dus van hem, je houdt echt van hem, zoveel -- dat je het toegeeft?…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Te vele nachten, altijd saamgeklonken in wanhoop die ons drukte als metaal, te vaak als bann'ling aan de weg gezonken slechts denkend aan het niet verkregen maal. Ach, hoeveel dagen lagen onze hoofden, waarin geen denking zuiver rijpen kon verzaligd op het kussen dat wij g'loofden bleek aureool, dat om ons hoofd zich spon.…

donkerbruin ogen doordringend in mij in nachten vol zwarte veren onvergeten de tijd zonder gedachten te keren ingesleten vergeten wachtend op dagen eenzaam op weg naar geen weg terug…

Zeeblauw kleurt jouw liefde wanneer je me tussen eb en vloed, eventjes, meeneemt naar zeeblauwe oorden ver weg van de sleur, ver weg van de strijd.…

ver weg Maar dichtbij in mijn gedachten Ik hoef niet meer te wachten In mijn hart ben je echt.…

Mijn hart bereikt verlangens, maar ik kom er niet bij, het vervaagt in zoete liefde, maar blijft onbereikbaar, zo ver weg.. Ik kan het verdriet voelen, dat zich langzaam mengt met de leegte van mijn ziel, en de liefde uit mijn hart, maar zo ver weg..…

Voorbij te drijven, in kracht, zo sterk heel ver weg.…

stoned op een parking, ver weg, dwaalend in het rond. een auto, een gil, niets...…

De stilte is mijn fantasie van woorden en momenten van de dag die mij vraagt waarom ik lach en niet meer weet wie ik zoek met mijn gedachten…

kijkend in de verte, is deze horizon dezelfde? de wind die ik voel, is deze wind dezelfde? Laat me dan meegevoerd worden om het zeker te weten om onze horizon dezelfde te laten zijn…

Ontdek het moment, het is leeg, het ligt niet ver van de weg, de heg eromheen staat voor niets, dus weiger zijn rijm, breek bot weg de volgzame reis af, kraak leegstand, bezet leg steen in het uitzicht, maak kunstlicht, verteer hoe men vroeger zich uitvrat, besta het bederf onteigen het eten, bezit het vergeten, her inner geen uitweg, wees…

Zonder weerstand in een golf van weemoed dreef je weg heel ver weg. Ik weet dat je bent heel ver weg van mij aan de grens der tijden wordt het stil als ik aan je denk. Een stilte waarin we samen zijn heel ver weg. Op de grens van leven en dood reik jij me de hand op weg naar ongekende oorden.…

Hoe Kom ik hier Uit Alles Zo Onwerkelijk Niets Lijkt op Wat het is Zo Onwerkelijk Ik kom Er Even Niet uit Alles Voelt Zo ver weg Weg Van mij Verwijderd Van mijn Innerlijke Wereld…

herbouwd En nog beter dan voorheen Vol met liefde en geluk Ben ik niet meer alleen Maar er zijn momenten Dan ben jij weer in het zicht Wel vanaf grote afstand Maar ik doe niet mijn ogen dicht We praten met woorden Zonder enige betekenis Gevoelloos en oppervlakkig Weet ik dat er niets meer is Wat ons bij elkaar hield Lijkt nog verder weg…

als je denkt een schuilplaats gevonden te hebben goed beschut en veilig warm ver weg van de leugen de stad de angst de leegte de droom de starende voorbijgangers ver weg van wolken trekkend het land in ver weg van de…

Ogen zoveel ogen glijden aan mij voorbij Ogen ogen maar die ogen zitten er niet bij…

Daar, ver weg de einder voorbij. Boven de sterren, achter de zon, buiten het heelal om. Daar waar lucht ledig en alles vredig is.…

ik ben nooit verhuisd en toch wordt de afstand steeds groter en groter…

Zo krijg je een wereld waarin vrede en vrijheid nog ver weg is. En er nog velen zijn die lijden.…

Badend in duister Verlangend naar jou Drijf ik op de oceaan Verloren in het gemis Gedachtes raken bevangen Verleden, heden, toekomst Zink langzaam, Tot de bodem van het bestaan Een diepe slaap Vervult mijn wens Geest overstijgt Stroomt weg Naar een plek Waar ik jou ontmoet Waar zielen versmelten Het duister verdwijnt…

Jeruzalem Via de weg der drie wijzen Geroepen door hemelse stem Nadat wij Zijn ster zagen reizen Wanneer komen wij in Bethlehem Hoever is die moeilijke weg naar Bethlehem Wanneer komen we daar eindelijk thuis Geroepen en gelokt door kinderstem Via Golgotha en het kruis Hoelang nog is die weg naar Bethlehem.…

Mijn lichaam laat ik zakken in de wurggreep van de nacht, de afstand tot mijn blauwe lippen is door het scheuren van mijn tong verzwakt. Stukgebeten door elke ademtocht, in de traagheid van mijn slapen, vullen onzichtbare kwelgeesten mijn ziel, ik kan het licht niet meer bewaren.…

De nacht hier, het licht ver weg van jou Een ster pinkt Ik voel, de pijn van de ster Ik mis het licht, maar ik weet, het licht is hier in mij, in mijn hart…