104 resultaten.
Armageddon
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 624 Als de wereld vergaat
in een inferno
ontstoken door blinde haat
zal ik niets merken
negeer ik de lijken
en brandende kerken
Het hellevuur
zal mij niet deren
of mijn ziel
ooit kunnen verteren
Mijn mooie wereld
is reeds vergaan
Geen vaste grond meer
om op te staan
Die verdoemde dag
sloot ik je dode ogen
en kuste je bleke lach…
God de griffier
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 56 Ik schaamde me
terwijl het gras rondom groende
en de tekenen van de schemer
mij in gedachten verdoemde
God mijn vader
de molensteen en de wiek
de griffier van de vrije val
de zoon de vader en de heilige geest
De gebeden gesmoord
terwijl het omen
zich aan mijn zij flankeerde
had ik Gods woord gehoord
Nu blij ik mee met de vogels
het…
woekergras
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 833 hij boetseert zijn klei in late dagen
tot een pop
die de wereld niet kan verdragen
zijn leven was een flop
schopt het zand over de graven
woekergras
waar de insekten zich kunnen laven
dan ziet men hoe hij was
bij leven, naar menselijke maatstaven
een verdoemde
welkom in geen enkele haven
geen mens die zijn naam roemde
op die ene na…
op de vlakte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 158 hoe de zon reeds platgeschreven is
het avondrood dagelijks geroemd
steekt achter geen enkel woord betekenis
en blijft schemer voor eeuwig verdoemd
aan elke zee die het voor de wind gaat
niet te vergeten de branding, stel je voor
die natte dromen en golven stukslaat
tot een verwaaide stem die ik vaag hoor
zo past de wereld op een gemeentelijke…
Mijn vleugels spreiden
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 360 Ik wil mijn vleugels spreiden
en vliegen door een lucht vol vrede
vliegen door een heelal van geluk
om nooit meer te hoeven landen
op een verdoemde aarde
waar ik totaal misluk
Ik wil blijven vliegen
steeds hoger gaan
blijven stijgen
hoger dan ooit gedaan
en daar zal ik jou vinden
jouw lach, jouw ogen
die mij beminden
beminnen zal ik…
Purmerend vergane tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 212 Zij is op de kaasmarkt geboren
als een man wilde- zag hij haar staan
je had er eens goed moeten horen
dan ging zij er niet meer vandaan
Griet Purmetreutel werd zij genoemd
lokte vele kerels in haar bres
werd zij er vermoord en ook verdoemd
op het fraai stadhuis bordes
voor een uitvaart bleek geen cent
was het niet wat zij verdiende
niemand…
tel-o-gram
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 199 hij is de uitkomst
een voorliefdeman
van zijn cortex
op het podium
in de schijnwerpers
waar elke rekensom
ontaardt in zinnen
uitgebraakte kramerij
verdoemd te verdwijnen
tijdens reeds de eerste minuut
uit het geheugen zijner publiek
geen één plus één
leidt bij hem tot twee
slachtig als hij is
blijft hij delen en verkleinen
vermeerderen…
Voor de dapperlozen
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 676 Voor haar geen boeken op de plank
waaruit men later kon verhalen
met een weerga waardoor niemand
er haar naam ooit meer vergat
en ook geen beeld dat diepgebronsd
haar geestverwanten af liet dwalen
en al zeker niet diegene
die verdoemd al zonder zat
Er was geen stad naar haar vernoemd
of maar een straat die het zou wagen
er haar volle naam…
doorkijkjes
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 zijn gebroken hoofd draagt nochtans
toch standvastig
duizend sporen van verraad
hoeveel kwaad er was geschied
verkwanselt en besmuikt
waar vrijheid naar de rotting ruikt
van duizenden verdoemden
ach daar binnen
ruist zijn frase langs de schotten van de dood
en in zijn nood verkleurt zijn
blikveld niet- daar achter glas
het houdt zijn…
Anima
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.416 Is zij de belichaming van het kwaad
dat uit de diepste diepten
van de meest afgrijselijke woestenij ontsnapt is
en verdoemd werd om voor de lange oneindigheid
de vruchtbare gronden van de beschaafde wereld te bevuilen?
Of is zij zoals jij en ik
en is diep van binnen
haar ware aard wachtende
op wat haar gouden klanken doet klinken?…
vleugelen vergeten dagen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 369 even
mijn gedachten vrij
ze vleugelen vergeten dagen
ik ontmoette jou
die dagen en je woorden
waren een gelogen zijn
jij wist mijn
zwakke plek hebt ziel en
zaligheid er opgezet om
je ego weer te strelen
maakt mensen zo kapot
dat kon je geen donder schelen
je gaat voor eigen roem
en wie je evenaart
is al voorgoed verdoemd…
LAIS CCXCVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Nood brandt
in de magen der verdoemden, de kiel
maakt water, het zoute wordt vuur, het zand
verglijdt in de klemmende hand, de wand
stuurt leegte naar de andere wand, niets
houdt nog stand, het licht is van kant, iets
heeft in mij een pop van stro verbrand.
Ik wou je lezen en ik zag het niets.
Schamel rest mij 't vuurvaste woord, mijn land.…
Roem
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 140 Ook de riool van een verdoemd
dichter kent zijn uitwegen !…
distelvink
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.202 je zweeg, je had genoeg gezegd
aan alles komt een eind
een snijdende jeugdherinnering
hamerslag op een dikke duim
vloeken die je vergeten was
jouw eerste woord
de verdoemde pijn
van zachte heelmeesters
maken stinkende wonden
gemis het hart in sluipt
zaagbekt en bijt
bloed brakend tussen gesloten vingers
jij zwijgt en wijst
naar buiten…
Gevangenis
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.143 Kapot
In brand gestoken
Mijn hart verdort
In duizend stukken gebroken
Verteerd
Zwart gekleurd
Mijn ziel weggerot
Door gevoelens verscheurd
Leeg
Langzaam vergaan
Mijn lichaam overgebleven
Alleen ´t lege omhulsel zal blijven bestaan
Alleen
Niemand om me heen
Mijn leven verlaten
Tot ik uiteindelijk in ´t duister verdween
Verdoemd…
Winternacht
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.410 Weet je nog de stilte bij de boom,
Kerima
de dag van mijn eerste nominatie
die jij mij gaf in beloofde stilte
omdat ik zweeg als een dichter
die zijn ziel niet verdoemde
sindsdien veranderde er veel
woorden bleven niet hetzelfde
jij werd beroemd, ik bleef achter
bij die boom in een droom
er waren mensen
die mij konden verhangen…
Marcus Aurulius
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 643 Bejubelt op pleinen in Rome
De arm gestrekt bloedig rood
Ik gelauwerd en vereeuwigd
Verdoemd verankerd in de dood
Gekwelde dromen bittere nacht
Verschijnen doden die ik bracht
Wee mij veldheer in grote slagen
Geen roem doch leed is mij te dragen
Verlost mijn zege van de vloek
Golvend over velden bloed
Gedreven waanzin van haat…
De zin van het onzinnige bestaan
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 387 de geborene brengt vreugde
Een wreed succes resultaat van verdwazing
En altijd weer dat onbezonnen proces
De drang van voortplanting in de stress
Gewraakt is de minachting der goden
Gniffelend aanschouwen zij het gepeupel
De goddelijke hebben geen ongelijk
Ware het niet dat ook zij min beminnen
En de nieuw geboren alom wetende god
Verdoemd…
Gebroken moederhart
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 699 gezet mijn kind
beloofd je te beschermen je alles te
geven wat ik bezit
genoot ik dagelijks van je ontwikkeling
hoe je mij zienderogen steeds minder nodig had
tot die ene dag
de grond onder mijn voeten wegvaagde
waardoor ik jou verloor mijn kind
hoe ik ook met mijn handen steen
voor steen weghaalde brak mijn
hart om jou mijn kind
verdoemd…
De Katastrofe
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.604 Hij was mijn vriend, al was het vaag en ver,
ik was zijn vriend en zag in hem geen wonder,
toch dacht ik soms aan een verdoemde ster
bij deze ramp zonder een zweem van rouw –
Hoop loert altijd. Hij ging volkomen onder
in de onbeduidendheid van een geliefde vrouw.…
sterren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 243 ‘t zwarte hongerschip
zeilen in bloed gedrenkt
waart over onze wereld
in grauwe doodsnevelen
boven de drie stille masten
schaduwen duistere harpijen
ze sturen het vliegend spooksel
doods en stil door de tijd
ziekte onheil uitbuiting en vervuiling
koude blikken minlachend gericht op
slagvelden en starende misdeelden
verdoemd in vuilrood…
Voor die onzichtbare vriend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 573 Hoe ging het toen, in het geheim
van blonde zomernachten
toen een vriend je liefde
bang voor ontdekking
voor het anders zijn
dan leeftijdsverschil
alles wat ’t leven in petto had
blauwe plekken, schrammen
in een bad verdoemde dromen
is het nog altijd zo, ben jij ook zo
leeft ’t steeds in het dronken duister
allemaal mensen op zoek naar…
DE ONOVERKOMELIJKHEID VAN DE GEBOORTE
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 122 vreugde
resultaat van een alles omvattend liefdesmoment
Een gedreven proces
drang van voortplanting in stress
Men beroept zich op de raad der Goden
Deze aanschouwen gniffelend zoals zij geboden
De Goddelijke tonen in deze erbarmelijkheid
ook zij beminnen opdat ze eeuwig heersend zijn
Wetende dat ook het nieuw geboren Goden kind
verdoemd…
Bekering
gedicht
3.0 met 43 stemmen 15.837 Ik deed van alles wat gedaan kan worden,
het meest misdadige - en was verdoemd.
Maar Gij hebt God een witte naam genoemd
met die van mij. Nu is het stil geworden,
zoals een zomer om de dorpen bloeit.
En moeten ook de bloemen weer verdorren:
mijn lendenen zijn omgord, mijn voeten staan geschoeid.…
David
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.166 levenslicht aanschouwen
omdat de mensen om me heen
daar niet in vertrouwen
ik heb twee jongens David
en dat liep niet zo goed
dat is de reden jongen
waarom een derde kind niet moet
maar David ik heb je voor altijd
in mijn hart geplant
daar haalt niemand jou vandaan
zelfs niet de sterkste hand
nooit zul jij de mijne zijn
ik voel me min of meer verdoemd…
Novalis
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.993 Hij wist met kalme angst hoe alles moest
Leven: voortleven, zalig of verdoemd.
Niets wordt vernietigd, spoorloos verwoest;
Een geur, een toon die in de stilte zoemt,
Iets blijft - hoe ook verijld, versteend, verbloemd,
Leven moet alles tot in eeuwigheid.…
Á LA ROSSETTI
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.047 Soms tracht, ontwijkend, ik weer één te worden,
Vraag zelfs een vrouw of zij mij steunen wil,
Hoewel ik altijd innig-zeker wist
Dat ik verdoemd ben, al mijn kracht verspil,
Chaos behoor en nimmer raak tot Orde.…
Gordiaans
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 108 we ons schip
getuigd, werd het door
angsten weggespoeld
als jachtig galjoen, een
vliegende Hollander
overtuigd, geankerd
in een nauwe wambuis,
gekapseisd in ondiep
water, waar het lot het
zwaard in vast liet lopen,
bolde winddruk de zeilen
met 12 gordiaanse knopen
van vaste koers verstoken,
stuurloos met een
gebroken kompas,
verdoemd…
Veterliefde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 205 een lus
(of ontknoop ze van gister)
mijn vingers pakken beiden
en streel ze, geef een handkus
soms hebben ze een oog gemist
buig dan dieper naar hen
en als ik ze tussen sok
en leer heb uitgevist
voel ik
dat ik hen naderbij ben
om te strikken,
ook wel omhelzen genoemd
immers ik hou van een zachte veter
niet te jong, niet te oud of verdoemd…
Gens Isala
netgedicht
1.0 met 15 stemmen 107 De gens Van Zeiss van Bessen Coorenmael
Sinds eeuwen aan fort Doorenweerd verbonden
Hun oorsprong stammend van
de IJsselmonden
Verzwakte, zonder nakroost,
per gemael
Baron de Clyotard van
Tetteroode
Uit Kleine Schaers, het oude
hoge huys
Via endogamie met Brakell
Buys
Verwant aan 't oud geslacht
van Clufftezoode
Verdoemd als…