242 resultaten.
Sterven
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.787 Kleuren van een schoonheid
ongekend en fel
glijden langs ons geestesoog
verdwijnen in de verte
Waar een wazige horizon
hun inhoud doet vervagen
achter waaiers van licht
die het diffuse laten stralen
Zo gaan wij op weg
als we de stof verlaten
verdreven uit de dichtheid
zwevend langs heldere paden…
Verleden.
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.426 Waar eerst het verleden
een hoofdrol speelde
trok jij een streep
door het donker
het lijkt net of de dood
door jou werd verdreven
zomaar ergens tussen
tijd en ruimte
waar mijn gedachten
ook heengaan
ik verdwijn niet meer
op de golven van eenzaamheid
jouw ogen brachten mij terug
_in een stralende diepe rust_…
Humaniteit
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 118 Alles moet kapot,
verdreven,
of bespot.
Oorlogen om wat van wie
en delen
doen we niet.
Blind voor morgen
graven we ons
eigen graf.
Spijt komt altijd
te laat en
achteraf.
Jaren van nu
schamen ze zich
dood,
iedereen keek toe
en niemand die er
iets om gaf.…
Buiten stroomde de lucht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 98 Toen buiten de bomen waaiden
en het riet kraakte
rustte ergens een verscholen droom
Toen geharnaste wolken
dromen over verdorde vlaktes
van steen verdreven
Toen windstilte de zee
tot kalmte maande werd het water
beangstigend spiegelglad
Toen haar angst klapwiekte
tegen vensters en muren
werd zij stil als het licht
Buiten stroomde…
Automne
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 385 Boven de toppen van de bomen
een blauwe lucht met wolkenveren
en de geluiden van verkeer en
daaromheen vogelgezang
het duurt niet lang of klokken luiden
om mensen naar de kerk te roepen
om stil te zijn en na te denken
te luisteren naar oude wijn
de zon klimt, en de koele morgen
wordt met de oostenwind verdreven
hier zit ik, noordzij van…
het snoer van rozen brak
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 408 er vallen vlinders op
mijn mond
en ik breek, braak
de vleugels in aangevreten
luchten
het kent
geen einde meer
de oorlog zonder rozen, de stilte
aan het kruis en buiten zwijgt
de ochtend
ik hoor nog slechts gekerm
natgeregend, nabij
de wind
die lege spiegels waait
doorheen verdreven woorden
tijd verbrandt en ik wil…
Gestorven engel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.151 Haar vleugel gescheurd
Door etterende wonden
Die van binnenuit
Hun weg naar haar fysiek toe vonden
Oneindige duikeling
Van utopie naar een hol leven
Ze koos voor haar hart
Waardoor ze uit de hemel werd verdreven
De moeilijkste weg
Naar het grootste geluk
De kans veel groter
Dat alles mislukt
Vertrouwend op het lot
En een toekomst…
alsmaar verder
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 549 het afscheid komt van ver
telkens weer
wanneer de woorden
zijn volbracht, verdreven naar
de donkere ruïnes van het gelaat
ik keer terug; houd de wacht
behoedzaam bij de eerste zon
als zou het sterven geen naam meer hebben
geen fluistering of klank, niet hier en halverwege
niet voor jou en mij
van ver, van ver, van zo dichtbij…
Het onbekende
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 169 Regen en wind geselen de
ruiten het is een explosie
van frustraties het klein
zijn uitgemorst
zoveel jaren voorbij gedreven
door uitroeptekens mijn blik
kijkt voor wat er komen gaat
het onbekende trekt aan
alles lijkt uit mijn lichaam
verdreven zelfs de wind
spreekt zijn eigen taal
ik blijf mij er tegen verzetten
net zolang totdat…
Puzzelpijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 180 Verdreven door herinnering van pijn
verberg ik mijn hoofd onder kussens
wil ik een moment niet meer zijn
hoop ik weg te dromen
naar een wereld die niet bestaat
ondertussen besef ik wel
dat het leven gewoon verder gaat
zo moe gestreden
zou ik het uit willen schreeuwen
krijsen
in grote letters schrijven
maar in plaats daarvan
proef ik…
Waken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 336 Terwijl ons teken in het zand wordt verdreven
blijft de depressie hangen boven mijn hoofd
druppels vervagen de hartstocht in het zand
dat de warmte van de waakvlam uitdooft.…
Pandemisch leven
netgedicht
4.0 met 728 stemmen 56 schitterend
ben jij overeind
gebleven in deze
bizarre tijden van
pandemisch leven
uit alle spinsels
heb jij met magie
de pluisters van het
duister verdreven
op zoek naar licht
ook op nabije
helderheden werd
het zicht ons op
mystieke wijze
plotseling ontnomen
waar ooit houvast de
weg naar hemel was
zijn geesten weggebleven…
Ontmoeting (voor mijn trouwste fan)
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 904 Het verhaal zelf is vergeten
de tuin waaruit wij zijn
verdreven.
Aansluitend wordt het leven
nog alleen maar kleuren
en die ene avond daar
en jij.…
Beeltenis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 103 Het was als een roep toen
jij weer in mijn leven verscheen
ik had je verdreven tot ver
over de liefdesgrens
maar je bleef als een
schaduw in mijn leven
soms verkeer ik tussen
twee werelden, dan blijf
ik zweven zonder vleugels
maar naar jou luisteren is de tijd
durven te verliezen
wanneer ik de woorden op jouw lippen
lees golft…
abortus
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 293 Het hart
is verdreven uit de mensen
lachen is er niet meer bij
huilen al helemaal niet.
Onvermijdelijk is het
zeggen ze
om die zielen in leven te laten
om die zielen het leven te geven,
want als je ze laat leven
dan zouden ze
er toch maar voor gaan vechten,
krijg je oorlog.…
Vandaag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 151 herdenken wij
hoe mensen werden
ontmenselijkt
toen
van huid en haard
verdreven
toen
in kampen
opgesloten
toen
de wereld met
lede ogen toekeek
toen
nu worden mensen
nog altijd ontmenselijkt
vandaag
zijn miljoenen mensen
ontheemd
vandaag
worden ze opgevangen
in vluchtelingenkampen
vandaag
spelen zij die heersen
monopoly met…
stil geschreeuw
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 986 geschreeuw in het duister
verdreven stilte
verward zijn dromen
waar harten geraakt
leven aanvaarden
in hoop en verlangen
reiken naar morgen
waar liefde ontwaakt
in de glans van jouw ogen
mijn wereld in dromen
geschreeuw door de nacht
gefluister overdag
waar liefde gebleven
nooit verdwenen
gehuld in harten
in stilte wacht…
O klein lief meisje.
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.843 O klein lief vrouwtje
waar was ik nu zonder jou
Mijn hart gewoon herboren
en verdreven is mijn kou.
O klein lief schatje
met je zuiver gouden hart
met jou ooit aan mijn zijde
maak ik een nieuwe start.…
Door jou
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.224 Door jou kan ik weer stralen
gaat mijn lieve hart op reis
kan ik zorgeloos verdwalen
in jouw ogen als paradijs
Door jou durf ik te zweven
hier en toch zo ver weg
worden nachtmerries verdreven
zing ik plots alles wat ik zeg
Door jou grijp ik weer mijn kansen
mag ik weer voelen voor een vrouw
zelfs slapen is voor mij dansen
want deze wereld…
Goede vrijdag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 Wij zijn daarin gebleven
Hij werd er uit verdreven
De Schepper werd verstoten.
Door de mensen uitgejoeld
kroon van doornen op zijn
hoofd, genageld aan het kruis.
Hij herrees stond op zodat
we zijn stem konden horen
liefde zouden voelen om in
vrede samen Pasen te vieren.…
Het kind in mij
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 101 kind met hart en ziel
Dat genoot van alles om mij heen -
Kalveren, kippen en ons paard
Dat mij zonder met zijn ogen te knipperen
Begreep, zoals ik woordeloos hem begreep
Die voelde dat ik van hem hield;
Toen ik groter werd, en langzaam aan
Volwassen, gingen andere dingen tellen:
Cijfers, rapport, examenlijst,
Een titel en een baan, verdreven…
Definitief
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 862 Zo vele keren in mijn leven
heb ik steeds gezwaaid naar jou
omdat ik zeker weten zou
dat jij voor eeuwig werd verdreven
telkens weer als je beloofde
dat mijn verdriet niet nodig was
de angst van mijn gezicht aflas
dat iemand jou van mij beroofde
doofde ik mijn weemoedzang
en volgde stil de weg met jou
de lasten dragend, vol van trouw…
Zichzelf ontmoet zichzelf
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 281 Terugblik op een tijd geleden
In een kwetsbaar wankel heden
Verledens zijn verdreven
Functies uit functies ontheven
Vanaf gisteren is het mooi geweest
Viering van een levensfeest
Een scherpe blik, een gulle lach
Vanaf morgen is er weer een dag!…
Begin van wereldvrede
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 142 Gedoken bij de ingang
zat je daar ontheemd
je ogen schichtig bang
je was anders en vreemd
van grote schoonheid
waren je amandelogen
gevuld met droefheid
vroegen ze mededogen
verdreven uit je warme land
verstootte men jou ook hier
sta je ook nu aan de kant
voel je je als opgejaagd dier
kom geef mij je hand
en daarmee je vertrouwen…
De geleefde dag
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 265 mijn hand raakt het kozijn
terwijl ik het ijzer beroer
duw buiten weg, weg van mij
die bedompte lucht
van een gesloten cel
waarmee ik avondrood voer
het is hopen op koelte
wanneer de dag is verdreven
en de stilte haar diepte zoekt
het geruis in mijn lijf
neemt tijd om te zweven.…
Drijvende wolken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 175 nog steeds in de nacht
ook al is het dag
gaan dreunende tonen
door de zware lucht
of maakt een snijdende flits
telkens weer in het heden
gewag van de dode tucht
ook zijn er zielen,
vele miljoenen in getal,
die lijden in de gedachten
van hen die overleven
de oude vijand is verdreven
doch in een andere gedaante
hebben we nooit echt…
uit het hoofd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 100 verstilde liefde
lichamelijk stopteken
verkramptheid verstilt
verdraaide liefde
liefdestralen naar buiten
waar draait het echt om
verdreven liefde
de kernwaarde als drijfveer
waar drijft het naar toe
verbonden liefde
de basis om te geven
puur verbondenheid
verdwenen liefde
verloren door hoofdzaken
verlangen naar rust
verdwaalde…
Het verdwenen pad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 102 zelden hoor
ik nog de
fluitende wind
vocalen ontbreken
als bladeren
zijn verdreven
dan gieren
hoge tonen langs
sprieterige takken
alsof het bos
zijn man zijn
heeft laten zakken
het donker
passionele is alweer
van even geleden
in zomerse
overvloed brachten
bladeren hun groet
nu schraalt schichtig
wat omzichtig door…
Eerlijkheid duurt het langst
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.434 De nacht dat jij mij verliet
kroop de maan bij mij in bed
hij gaf licht aan mijn verdriet
maar heeft mijn ziel gevangen gezet
Die nacht versteende mijn leven
de tijd lette niet meer op mij
alle waarheden werden verdreven
in mijn hart volgde een steekpartij
Heel langzaam zal de pijn slijten
en heelt de diepe wond van angst
ik drijf verder…
Thans
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 461 het heden nog aan gister
zo komt het
dat ik thans een herinnering draag
waarop ik teer;
een dunne laag
zo licht als een veer
maar wel met een gouden rand;
handjes vol geluk
wil voor even gedragen worden
in geborgen gedachten
die zichzelf zalig aaneenrijgen
en niet op uitstel willen wachten
immers vaak
als de naderende nacht verdreven…