Alle inzendingen over verdriet OR littekens OR nostalgie

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

… maar wel niet van verdriet!…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

, je voelt je leeg Mijn hart is beschadigd door het leven Het heeft vele scheuren verkregen veel scheuren zijn al geheeld mijn hart zit vol met littekens Een herinnering van al de pijn en verdriet uit het leven Nog niet alle scheuren zijn geheeld Voor dat ik sterf komen er nog veel meer littekens Mijn hart heeft littekens van het leven…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Liefde is een leugen woorden zijn bedrog want de betekenis staat niet vast Verdriet moet tot de lippen reiken pijn doen als een vuur dat littekens schroeit een brandmerk dat achteraf uitgelegd kan worden als bezit onweerlegbaar van jezelf…

Boer Jasper deed tot mijn verdriet, In één klap al die nostalgie teniet.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

ergens dreunt een beat en sledged meeslepend jazz soult een klarinet die huilt en nostalgie verruilt voor even leven hij kent het riet en weet verdriet nog toon te geven vingers licht verkrampt ademt hij applaus genietend de avond naar zijn hand…

Ondergeschoffeld in het verdriet sla ik mijn handen om mijn bestaan, ik draag geen andere naam. Stille stiltes worden doodse stiltes, de littekens staren mij aan. Soms lijk ik verder te gaan, soms blijf ik stilstaan. Draaiend rond mijn loodzware as verzet ik aarzelend een pas maar in het harde licht lijk ik niet te bestaan.…

Littekens op mijn hart een aantal keer op rij. Gevoeligheid neemt nu wel af maar wennen doet het nooit. Het voelt zo langzamerhand of al mijn gevoel is gerooid. Weet ondertussen echt niet meer wat ik nog aan je heb. Hoop stiekem dat je nog terugkomt, terwijl ik mijn bloedend hart dep.…

pijnlijk verleden herinnering gebonden weefsel verleden litteken een momentenspoor onderbroken door gave momenten.... wordt bindweefsel.…

met mijn mond hang ik aan de ingewanden van haar wereld gedachten in bewusteloosheid vreemde chemieën hebben zich in mijn bloed vermengd geboren ben ik uit een vreemde moeder die ooit mij in haar geslacht vloeibaar opzoog blinkende leugens op mouwen spelde geschreven uit de leegte van littekens ik ben niets ik zal nooit leven…

vlijmscherpe leugens verminken het vertrouwen en nog zoveel meer…

onder je kleren de verborgen littekens geëtste sporen van verdrongen leed telde iemand de slagen die jouw rug raakten een bitter zwijgen de tastbare geseling onder je kleren…

zijn kinderogen volgen de sporen van littekens op de vaderrug littekenweefsel een mijnenveld van geweld papa, hoe kwam dat? een ongelukje lieve jongen, domme pech doet het pijn, papa? nee, ik voel niets meer soms een beetje in mijn slaap, domme pech, papa? domme, dikke pech ik doe mijn mooie hemd aan kijk, alles is weg!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

O, hoe kan ik je nu troosten bij je oneindige verdriet? Stil stromen droeve tranen om wie jou hier achterliet. Toekomst lijkt zo grauw en donker, de zon is weg, het gras verdort. Doch na weken, maanden, jaren staat vast dat het weer lichter wordt. Want de tijd heelt alle wonden, alleen littekens blijven bestaan.…

Ik werd gepaaid, onterecht, gevangen in de netten van het geniep, het verdriet je ziet de littekens niet maar de huid wordt nooit meer zacht…

Nostalgie is schuilen onder de paraplu van het verleden…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Het verdriet de grens heeft bereikt wonden langzaam gaan helen. Littekens achter zullen blijven, die nooit helemaal meer verdwijnen. Dan zal licht het leven weer kleuren warmte en ook liefde gaan schenken.…

een doos vol vinyl met veel plezier maar ook verdriet draaiend komen zij tot leven om de bands weer hun muziek te geven zangeressen met een tik en hier en daar een ruis maar onmiskenbaar thuis de eerste beats in een totaal vernieuwen van het genre popmuziek in de hitparade repliek nu nostalgie van het beste soort in de afgelopen…