14349 resultaten.
Wordt het minder?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 211 Zeg me,
wanneer het minder wordt,
het gemis,
zeg me
wanneer het minder gevoelig wordt,
geen pijn meer doet.
Zeg me
hoelang ik je zal blijven missen,
zeg me!
'k ben de wanhoop gepasseerd,
niemand heeft me ooit geleerd,
hoe om te gaan
met dit moordende verlies,
zeg me,
wanneer het niet zo schrijnend meer is,
dat ik je…
Druppels regen, of tranen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Ben 'k even zielig
niemand die het ziet,
mijn stil en weggestopt
voel- en tastbaar verdriet.
Lopend in de regen,
hou ik mijn tranen
niet meer tegen,
dat doet de regen ook niet!…
We lopen met een masker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 267 Soms is een traan een uitweg,
een uitlaadklep,
een emotie van liefde, vreugde
of verdriet, het is maar net,
hoe je die traan op DAT moment ziet.
Soms, of vaak of: helemaal niet,
is het datgene wat je juist NIET ziet,
maar waarvan je ook niet wilt laten zien,
dat.....verdriet, emotie en blijdschap
kort bijeen liggen…
Ontelbare tranen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 207 Niet te tellen
de tranen
niet te herstellen
het verdriet.
Niet te stelpen
de tranenstroom
dus doet ze gewoon
niks, laat de stroom
Lopen.
Want verdriet
stop je niet!…
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval
Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.
Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn.…
Vaderschap
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.666 Hij ziet ook nu nog niet
van zijn eigen kind
het stille diepe verdriet
en is dus ziende blind.
Ook na een ouderlijke scheiding
is er plaats voor vaderschap.
Een kind vraagt om begeleiding,
verantwoordelijkheid is een zware hap.…
Hoe liefde vergeet....
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.170 De vrees der Goden
onbemind
verdriet verscheurd
slecht gezind
Niemand
geen arm, geen schouder
verlaten, donker
met de dag... ouder
Je gezicht
vegeten, onherkenbaar
niets rest
alles wordt te zwaar
De tunnel lonkt
aan het einde licht
een laatste zucht
voor de dood gezwicht…
verscheurd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 284 's avonds in het vervloekte huis
sluiten de man en de vrouw
tevergeefs de geesten in
hun hokken op
's nachts kijken ze achterom
de man en de vrouw en ze zien altijd
hetzelfde: hun diep beschadigd kind
de tijd wil maar niet verstrijken
het wrakke leven wankelt
het wacht niet langer op de
afgepelde toekomst waarin hun dromen
bij opbod…
Regeren is vooruitzien
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 450 zal maar leraar zijn tegenwoordig
ik benijd die mensen niet
geen vak wordt zo ondergewaardeerd
regeren, vooruitzien..., 't is 'n groot verdriet…
Een dagje ouder
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 502 Een dagje ouder is zo snel gezegd,
een week erbij, is zo snel geroepen,
een maandje extra,
alleen in de bak waarderen ze dat niet,
maar ze zegt, met in haar achterhoofd
‘t gevoel van machteloos verdriet:
geef me een dag, een week een maand,
of kwartaal, geef me een jaar
ze wil het allemaal,
maar heeft geen inbreng op dit scenario…
Ouder worden
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 858 Stil staan bij alle verdrietige momenten,
maar niet voor lang.
Doorgaan moeten we, net als het leven,
want dat stopt niet.…
Door verdriet omgeven
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.566 Gedenkend aan haar
Plaatsten de ouders haar foto
Tussen twee kaarsen
Herinnerend aan de warmte
en het licht in haar ogen
De tragiek neemt bezit
van hun leven
Sinds de dood
van hun kind
door verdriet omgeven…
slikken
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.168 vlekken op het deken
tevergeefs
tracht ze haar tranen
weg te vegen
en hem
die van haar jeugd geniet
eeuwig ontevreden
duwt hij haar hoofd
tussen zijn benen
papa alsjeblieft
ik kan het niet
wanhopig blijft ze pogen
nog even flink
het is zo over
ze slikt
en stikt
in een wereld vol verdriet…
Vreemde vrouw...
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 3.839 Hallo, vreemde vrouw...
daar zit je dan
stilletjes in een stoel,
zonder kinderen, zonder man
zonder enig levensdoel...
Wegkwijnend in verdiet,
de fles in je handen.
ooit bij iedereen zo geliefd,
nu heb je alleen nog maar vijanden...
Je koos ervoor anderen pijn te doen,
en alleen nog maar om jezelf te geven.
Je deed dingen die niet door…
Vader
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.465 Stoned van de morfine
Geen controle in zijn ogen
Schrik ik van hem,
Daar halfnaakt liggend bij het raam
Mijn lieve zieke vader,
Die mij verwekte
De drager van mijn naam
Wat is hij mager en zo klein
Ineengekropen op dat bed
Waar is die grote vent gebleven
Die vroeger bergen heeft verzet
De aanblik doet zo'n pijn
Bij hem en meer bij mij…
door de sterrenruiten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.440 je doorprikte haar met woorden
felle hagelstenen
kerfden een voor een
zwartomlijste zinnen
in de cirkel van geween
een ingesloten schreeuw
bedekte jouw fluwelen adem
het zachte kleed van dromen
gedragen tot de nacht verscheen
droge ogen keken
achter sterrenruiten toe…
huwelijksadvies
netgedicht
4.0 met 33 stemmen 5.555 waarschijnlijk heeft ze haar décolleté
wat verder open laten staan en jij
dacht dat ze dat speciaal voor jou
had gedaan, evenals de zoom
van haar rok tot de knie omhoog
je bent geen boer van het land
die weet beter en uit eerste hand
hoe het in het leven aan toegaat
tussen beer en zeug, koe en stier
niet het zicht maar geur en smaak
trouw…
Vaders
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.419 Vaders
Op straat hield ze
me even aan
en vertelde
zomaar
over haar leven
ze was toen zes
over haar vader
zo opeens weg
was hij
nu al meer dan
vijftig jaar geleden
begrijpen deed ze het nog steeds niet
zei ze
en liep door
ik bleef staan
en keek om
begreep het ook nog steeds niet
over míjn leven
van meer dan vijftig jaar nu…
Ouder worden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 508 Zoals een kleine druppel de berg verlaat
langzaam maar onomkeerbaar
na trage snel vervlogen dagen onzichtbaar
vaderlijk Rijn en Donau gadeslaat
zo trekt de kiem van grijs verdriet gestaag
diepe groeven door de wangen
en blijft jeugdigheid in de lange reis omlaag
slechts in zijn glinstering bewaard.…
spiegels
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 270 hij heeft de spiegels
te hoog gehangen
geen kijk meer
in het omlijstend zelfportret
het geheugen wordt bevroren
wat het vasthoudt dooien
en craqueleren
als een oud schilderij
terwijl de dood
op schootsafstand kwam
vroeg de oude man
zijn zoon
hoe ziet mijn gezicht…
MIJN OUDERS
hartenkreet
4.0 met 28 stemmen 1.569 is er voor mij
door andermans onverantwoordelijkheid
ben ik mijn beide ouders kwijt…
Mijn vader
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 935 Mijn vader die ik altijd respecteerde.
Mijn vader waarvan ik dacht,
dat ook mijn mening belangrijk was.
Mijn vader die zegt wat hij denkt,
daarin geen blad voor de mond neemt,
ongeacht wat anderen ervan vinden.
Mijn vader die het geluk van vreemde belangrijker vind,
dan het geluk van zijn eigen kinderen.
Mijn vader die denkt te weten wat voor…
Daar waar nergens heen lag
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 571 Ik zag ons lopen, daar
mijn ouders en ik,
onder Gouden Regen,
groene bomen, bruine boomtakken
en op zilveren tegels.
De straatlantaarns schenen
in de duistere, donkere avond,
bijna nacht !
Ik liep daar met ze, altijd bij ze
tussen hen, hún beschermend
en ik liep, ergens, achteraan.
Achteraan in een bepaalde ontwikkeling...…
Fleur Bloemen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 452 Die arme Fleur, maar ook die arme ouders,
Wat krijgen die verdomd veel op hun schouders.…
MOEDERVLEK
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 330 Bijzonder lastige ouders die bezat zij
die steeds wel om iets moeilijk deden
Ze voelde zich daarom nooit echt vrij
zich gewoon, als een tiener, te kleden
Haar haar, ‘t zat eigenlijk nooit goed
althans volgens haar ouders dan toch
Maar het bedekte toch menige sproet
en als ‘t nu niet zo was.…
Mijn vader wil naar huis
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 349 je wilt
naar de kleuren, geuren
van je vaders bloementuin
er je voeten zetten
ze horen kraken in het grind
je ziet in mij je zus
niet meer je eigen kind
je wilt je jas aan, opstaan
naar huis gaan
maar, het mag niet
de geest mist
het denken struikelt
vervreemding tekent
matheid op je gelaat
dat waar je van hield
zie je het nog…
Nog altijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 287 is het niet te bevatten
het gemis hemelsbreed
vanaf het moment
dat jij voorgoed
jouw ogen sloot
totaal onverwachts
zonder een woord
van afscheid
stelde de dood
ons voor een
voldongen feit
jij zou nooit meer
de zon onder zien gaan
vogels horen fluiten
jouw kleinzoons op zien groeien
de kinderen bellen
nu doe ik dat
maar dan anders…
Heb je het kind gezien
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 540 dat in zijn onschuld, al werd verguisd
omdat zijn ouders voor moord de doodstraf kregen
en wie bekommert zich nu om zo’n kind?
Heb je het kind gezien?
dat nog eenmaal mocht afscheid nemen
voor zij werden geëxecuteerd
en het hartverscheurend verdriet van beiden?
Heb je het kind gezien?…
In vijf minuten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 In vijf minuten ga ik
Met mijn ogen dicht
De vroegste episode van
Mijn leven door -
Herbeleef ik tot in
Het miniemste detail
Alles dat mij in de
Eerste vijf jaren van
Mijn leven overkwam;
Vijf minuten lang ben ik
Dat kleine bange kind dat
In verwondering om zich heen kijkt
En op zijn ouders na niemand heeft
Om bij te horen…
MOEDER VAN VER AL 3.
gedicht
3.0 met 4 stemmen 3.156 Zo gaarne, moeder, wou ik zoveel weten
wat in de hemel en de grond gebeurde
wat in het gras geboren werd en geurde
en onbedachtzaam overdag vergeten.
Ik wou de achterkant zien van de wolken
de wind in zijn begin, horen vertellen
hoe lelies overwinteren en libellen.
Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken
verovering verval, maar weinig over…