Alle inzendingen over verdwaald OR spiegeling

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

lijkt te zijn op mijn wang, vind ik plots de grens van pijn, tegelijkertijd zie ik de spiegel van mijn leven, zucht de barsten uit het zicht en knipoog ietwat verlegen terug naar die ene ster, kijk nogmaals in de spiegel en denk ja ...…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Met verbazing kijkend naar de wereld Als een vreemde in mijn hoofd Een nieuwgeborene Alle kennis verdwenen Staar met afgrijzen Naar een bodemloze put Hoe ben ik hier verzeild Wat doe ik hier? Voel de cocon Hermetisch afsluitend Verstikkend in mezelf wil ik schreeuwen Vechtend tegen apathie Ben ik radeloos om niets Om alles…

weet je nog..die ene keer? we liepen samen in de wolken en aten broodjes in de zon ik weet nog heel goed wat je zei hoe je keek en straalde, want dat was toen voor mij totdat je wegging op een dag je zonder woorden, zonder lach mijn laatste hoop verslond doch in mijn treurigheid daarna toen ik mezelf vermande op weg naar niets dan werkelijkheid…

Onze liefde is verdwaald en is eenzaam in haar lot Klop ik aan bij vele deuren is mijn liefde zelden thuis Zit mijn hoofd met vele vragen is mijn hart vervuld met pijn Kan mijn liefde niet bereiken zelfs niet zwijgend in de nacht Is hij alleen in zijn verleden houdt zijn kennis jaren vast Heeft zijn dromen ooit verloren gebroken goden…

Oud jaar De laatste dag Van het jaar 2021 Ik ben Alleen En verdwaald De weg Kwijt Maar Laat me Laat me vrij Vrij om Mijn eigen Weg te vinden…

je rijdt in je rolstoel door de gang tot aan de afgesloten deur naar het trappenportaal je wacht op de bus ik geef je een kus je bent verdwaald in jezelf je kijkt me aan met nietszeggende ogen alsof ik in de verte sta woorden die ik zeg zweven schijnbaar hulpeloos zelfs: 'je bent de liefste, ma'.…

hun bloemen in extreme kleuren bloeien in het korte moment van bestaan jij hebt ze laten gaan zonder plukken omdat hun geuren licht lijken te geven in een duisternis die niet is van dit leven ooit heb jij je vingers gebrand aan deze fictieve macht die jou kracht en richting zou geven zonder klappertanden en beven maar je verdwaalde…

of de WC die langdurig is bezet niet de rijen voor de kassa noch de jeugd die ongeordend hangt niet de stugge vissers langs het water of de jonge hond die angstig jankt zelfs niet de timmerman laat op de avond noch de beelden van het Journaal evenmin de nieuwe coach Betaald Voetbal of De Gelderlander waarvan ik baal: 't is de lach verdwaald…

Twee ogen kijken me vragend aan Zuster, hoe kom ik hier nou terecht? Weet mijn moeder wel dat ik hier ben? Weet u het zeker, echt? Huilend komt zij naar mij toe Zuster, nu moet ik toch echt gaan Straks wordt mijn vader ongerust Dan heb ik het echt gedaan! `Wees niet bang`, zeg ik ik heb het hen net verteld Dat u bij ons logeren komt Ik…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…

Het schrijven van een vers eist Gründlichkeit. ‘k Wou over alle ins en outs beschikken door op het net op elke link te klikken en daardoor kwam ik op Geert Wilder’s site. Kijk, dát vind ik van internet nou slecht: ik klik op links maar kom bij rechts terecht. ... Nieuwsfeit: Uw dichter struinde het internet af, naarstig op zoek naar…

Is het allemaal niet zo zwart dat ze dreigt verloren te gaan haar hoofd nu totaal verward vage nevel is waarin ze drijft breekt haar in duizend stukken waardoor haar hart verstijft moeizaam sleept ze zichzelf voort draait rond in cirkels hulpgeroep in de kiem gesmoord…

Ik keek in de diepte, Verdwaalde erin. Hapte naar adem, En kwam niet meer terug. Alles vervaagde, Ik dacht nergens meer aan. Alleen hoe heerlijk het voelde, Om zo de weg kwijt te zijn. Ik voelde de zoete dingen, Verdriet kende ik niet meer. Ik had toen moeten weten, Dat dit alles maar schijn was……

Waar is toch de lach gebleven die met de zon ten onder ging weende met het opkomen van de maan en fluisterde tussen rotte bla'dren van de laatste novemberdag verdwenen van een verlaten gezicht voorbij starend aan de wereld schreeuwend naar de sterren in het strakke donker gericht oh mens gij die 'm vind in verloren landen schenk…

verdwaald is de dichter in zijn eigen woorden op doorreis in zijn zinnen in het gat van donkerte traag in maat van onvertrouwen in vreemde drang kunst gekweld in kruising van esthetica missend de elementen van zijn kunnen in scherpe scheiding van zijn schepping er valt niets meer te vullen in de gapende uitgestrektheid je schreef…

Bonjour, I want to met u allen sprechen about deux langues. Wenn das al beter is dann mussen four, mais merde, hier gaat ’t mis, ich ne know plus what I genau wou zeggen. Je suis, in different Sprachen welbespraakt par ça de draad completely kwijtgeraakt. ------------------------------------------------- ....Nieuwsfeit: Wie tweetalig door…

kruipend meter voor meter in deze dreigend donkere grot. In paniek schreeuw ik "mijn god ik ga aan mezelf kapot".…

Je reikt me je hand ik zie je gezicht, maar met ogen betraand tast ik mis, keer op keer Wanhopig zoekend naar jouw overkant raak ik in vertwijfeling, maar nergens zie ik meer een brug Mijn schrijden vruchteloos mijn stappen tellend, geef ik toe: tot hier ben ik verdwaald en keer ik zonder jou terug…

Dom driest duifje dat al dagen dwaalt door drentse dreven in diezige nevel en duister gezang, langs dromen niet af te dwingen, waarmee de doem niet is te verdrijven, die als een dief in het dalende duister, post bij het braakliggend hart dat dorst als een dier na dorre dagen Ik maak vandaag voor jou en mijzelf, nog aarzelend,…

Verdwaald in een onbekende ruimte Overal gevoel van angst Niet weten hoe je eruit kan komen Niet weten óf er een manier is om er ongedeerd uit te komen Niet weten óf je er levend uit kan komen Er kan van alles gebeuren Er zijn gangen met rook Ruimtes met water Kamers met valkuilen Zichtbare afscheidingen Ook ónzichtbare muren.. .. begrenzingen…

Waarom loop je mee in de stoet? Waarom laat je je meevoeren door de wind als een pasgevallen herfstblad? Bedolven in de grote zee, geen identiteit, onzichtbaar Blinde aanname, het doel missen Geen eigen benen om op te steunen De paden zo smal, bestemming in de mist Jaren verstrijken, stoffig de boeken Levenslang, de sleutel verloren Datjy(…

sinds ik je ken helemaal aan het zweven Ik raak de grond al nauwelijks aan Jij weet een boost te geven in mijn leven Ik laat me bij jou met gemak helemaal gaan Niks lijkt er toe te doen, zolang jij maar bij me bent Niemand anders die het bij jou haalt Met jou beleef ik altijd een heel fijn moment Ik ben verrukt dat ik met jou in de liefde ben verdwaald…

Ergens ben ik afgeslagen, En daarna omgekeerd. Heb toen een bocht genomen, En nu de weg verleerd. Ergens ben ik afgeslagen, Weet nu niet precies meer waar. Zou het herkennen als ik het zien zou, Maar hoe kom ik daar? Ergens ben ik afgeslagen, Wist toen wel waar ik zat. Ergens, niet ver van hier, Ligt mijn oorspronkelijke pad.…

Mijn zoon, hoe is het zover gekomen wat is er gebeurd heb je de verkeerde afslag genomen of ben je meegesleurd door die donkere duistere kracht die ik zo ontzettend haat die heeft jou in zijn macht en jij die dat toelaat Ik sta aan de andere kant en als je ooit zover bent dan reik ik je mijn hand, zodat je weet, dat je weer op de goede weg…

Getergd dwaal ik in de straten mijn ziel verloren in het onbekende het geruis dat mijn oren tart is niet eens vervelend te noemen. Waar zonlicht langs de toren schijnt en mijn wangen zacht verwarmt brengt een glimlach mij terug in de wereld die ik nog niet ken.…

Ik ben mijn mammie kwijt, zei mij het kleine meisje stil Ik mis haar reeds lange tijd ’t is nu dat ik haar terug wil Waar woon jij, o lieve meid vroeg ik aan dat kleine kind Mamma zoekt jou al een tijd ze is stellig blij dat ik je vind Ik woon aan een stille weg waar die hoge bomen staan En voor ons huis is een heg met gemene prikkels…