Alle inzendingen over vergetelheid OR slaap OR even

dagen gaan niet sneller, dat lijkt maar zo, ze duren nog steeds even lang vroeger was een voetbalwedstrijd een spel waar op het eind de Duitsers altijd wonnen nu is aan het einde van de rit alleen papier geduldig en is alles tot marge geslonken…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Wit, Blijvende gedachten. Ze jagen door je hoofd, de onwetendheid, nooit word je geloofd. Je voelt medeleven maar ook minachten. Zien zonder verband. Verbindingen verdwenen. Thuis zijn zonder land De massa bestaat uit velen. Nooit zul je weer weten, wat je vroeger hebt gedaan. Alles ben je vergeten, En wat je weet, daar heb je niks…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

er is geen houvast in dit ijle zijn geen heldere lijn die ‘t hier en daar markeert ’t gewone zijn waar vorm met koele hand nog tastbaar heerst ligt achter mij er lijkt beweging in de straten maar in geblindeerde winkelruiten zie ik slechts mijn oude zelf er is geen binnentreden meer geen bel die rinkelt of de vertrouwde winkelier…

vinden in meer uren de vampiers zijn ook terug ik zag de bloedvlekken in mijn eigen bed kabouters hebben daar weer geslapen zij kwamen hun slaapmutsen halen die zij vergeten waren er spelen weer zaken die vroeger tijden raken die wij verdrongen hebben omdat wij er niets mee konden en hun taal niet meer verstonden zij zijn in de vergetelheid…

vergetelheid dimt elk licht er ligt een mist in je ogen blikken vinden niet meer wat jij ziet is geweest en verweven met de jammer van gemis er is geen morgen in jouw toekomstbeeld van leegte vergeven rest je geen streven dan iets te beleven nog even…

Kon ik ze maar even stoppen. Even laten zwijgen, even stil. Ze doen niet wat ik wil. Ze knijpen nooit een oogje toe. Doen niet wat ik verwacht. Ze zwijgen nooit, vooral des nachts. Een paar uur vraag ik maar om wat vergetelheid. Ze gunnen me niet die tijd.…

ik breek de doorns van de rozen zet ze een voor een in de vaas die omgekeerd op 't aanrecht staat het water laat ik weglopen in de hoek van vergetelheid waar vragen tevergeefs wachten op antwoord die al even gelee aan de waslijn te drogen waren gehangen…

Even die zonnestralen proeven door het kleine wolkje van geluk heel even maar die intense warmte voelen in het zicht van de nacht waar de koude weer bezit neemt van mijn onstuimige gedachten terwijl ik diep onder mijn vier- seizoenendekbed wegkruip in de duistere vergetelheid en de onbegaanbare wegen aanschouw in het zicht van…

Mohamed plukte de sterren van de hemel Bij het vallen van de nacht. Hij maakte hallal van ons heelal En verhief de boerka tot klederdracht.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik wil slapen slapen slapen er even niet meer zijn.…

Kon ik maar even weer baby zijn oorspronkelijk, ongemaskerd puur. En dat ik dan kon worden gewiegd en getroost door mijn moeder die mij liefdevol en zachtjes in slaap sust. Me knuffelt. Zodat ik vredig vertrouwd in haar warmte kan slapen. Kon ik maar even leven zonder de zorgen van vandaag. Kon dat maar! Even.…

ik volgde je als schaduw maar lichtte op in evenbeeld als jij maar even naar me keek dan mocht ik in jouw licht uit de coulissen treden op de voorgrond van het heden mezelf laten zien met jou het sprankelend duet der liefde te dansen uit vergetelheid naar onthullende waarheid van beeld en evenbeeld…

ik keek naar de kleine wereld jij staarde naar een ibis door het venster van de tijd mijn kind vond vergetelheid in de trappen kaboem kaboem naar boven ik zag een schitterende beeldenzee zij was altijd in beweging ik nam een voorschot op het verlies jij nam me in je armen ik was even in Arcadia…

Maar af en toe is er ‘n verlangen, Een arm om mij heen, Voor het even gevangen. Even niet alleen! Maar het einde komt altijd, De zon die komt weer op, En ik zie de waarheid, Niemand raakt in vergetelheid!…

oud naar jong naar levende vergetelheid mijn moeder is niet meer dank zij haar mag ik rijk leven…

Met gisteren als verleden tijd die ik door elke nieuwe dag verving roert mij geen wroeging meer, noch spijt om alles wat verloren ging in nevelen der vergetelheid. De hoogtepunten en 't verdriet bewaar ik zonder om te zien; en ligt er niets meer in 't verschiet, dan huil ik morgen misschien, maar vandaag nog even niet.…

soms vlamt de ziel in een fles vol muizenissen weer even op zij straalt haar valse warmte in kortdurend welbehagen onder de dop wenkt om glazen vol gezelligheid later de kater en veel spijt toch blijft zij gesloten het zegel wordt echt niet verbroken van die namaakwereld in vergetelheid…

Even stilstaan bij de bloemen Even stilstaan bij het gras Even stilstaan en benoemen Even stilstaan bij hoe het was Even stilstaan bij het leven Even stilstaan bij de dood Even stilstaan en beleven Even stilstaan klein en groot Even, als het kan heel even Even, als het kan intens Even, als het kan beleven Even geven aan ieder mens…

Ieder heeft behoefte, even helemaal alleen te zijn afgezonderd van jachtig leven afgesloten voor gedrein. Gevoelens tot rust laten komen de ruis van gedachten zeven de nare weg laten stromen de goede bewaren al is het voor even.…

Niet wetend wat jij voelt, hoe jij dit alles hebt bedoeld. hoe jij met mijn gevoelens speelt, en hoe jij je daarin nog niet verveelt. Ik wil je zo graag duidelijk maken, dat jij me hebt weten te raken Dat je een plekje hebt in mijn hart, en dat je me steeds meer verwart Nu nog de woorden zien te vinden, om jou voor altijd aan me te…

Even ben ik er geweest in die korte koude dagen wollen borstrok, kachel aan een liedje nog, dan moet je slapen gaan Even zomaar langs geweest ik zag twee mensen in een tuin haar grijze hoofd, het hoge gras alles was zoals het was Even mocht ik binnenkomen in een leven haast vergeten kom mee, dan gaan we vlinders vangen de warmte van die…

Even niet meer... Maar toch ben ik gelukkig. Met de kleine dingen en het geluk dat ik heb. Dat ik de liefde die ik heb nog kan geven, aan wie ik lief heb.…

Kon de hemel maar even opengaan. Kon ik maar even om het hoekje kijken! Kon ik je maar even zien staan. Kon ik maar even naar boven reiken. Kon ik maar even je lach horen. Kon ik maar even de glinstering in je ogen zien. Kon ik je daarboven maar even storen. Kon ik maar even met je praten, een minuutje of tien.…

langzaam sterf ik in een huis dat wacht regen in de ramen ik poets de laatste dag hang wolken aan de nacht koud, steeds bleker de lippen achter glas ik praat nog over stenen en leg ze op mijn huid alsof de stilte slaapt in een verre dag na deze het is de hoogste tijd het regent op mijn mond buiten valt het raam…

Nachtmaan schenkt even macht wonderbaarlijk ademkracht mijn kus tongen vast blaas mijn adem in jouw prachtig lijf -blijf verspreidt mijn gevoel zuurstof adem ons naar èèn orgasme knallend vallende bloemenvuren elkaar bespelen voelen beleven overgeven aan niets -geen reden.…