Alle inzendingen over verlegenheid OR gevolgen OR konijn

Mijn monster heet verlegenheid... Eens, eens komt mijn tijd...…

Mijn haar danst caleidoscopisch op de hoogglans van het licht als de wind mijn droefenis uiteen dwarrelt Ik scharrel vol verwachting rond in je timide wateren en strijk mijn hand over jouw zandkleurige dromen van ziltige verlangens en schaapachtige wolken We verdoen onze tijd met onuitgesproken liefde in een storm van verlegenheid waar blosjes…

Bij het uitdelen van de gewetens stond ik per ongeluk te ver vooraan En dat heb ik geweten O wat knaagt en knabbelt zij Een konijn kan nog veel van haar leren Had ik ’t maar geweten Dan had ik me nog bedeesder opgesteld want echt ik heb het niet zo op konijnen…

Jij hebt met mij de dagen gedeeld die zich aaneenregen tot een band van uitgesproken momenten jaar na jaar het heden beweegt mee met elke ademsteun waartegen woorden leunen houden van blijft ongezegd maar in die basis wortelt toekomst cliché’s worden vaker stilgezwegen als zijnde bekend noviteiten blijven ongehoord die maken verlegen…

deinend op de geurige muziek dwing je me, je aan te staren en ik heb geen repliek op je allesomvattende gebaren: je handen, ze schrijven geheimen rond diepe bas-tonen en ik draai mijn hoofd blijf kijken, jou ontcijferen bekijken, als een peuter die een prinses tussen rozen aanschouwt en ineens... na oogcontact begint te blozen…

Wat heb ik lang verlangd naar jou toen we eindelijk samen waren wist ik echt niet wat ik zeggen zou zat daar te draaien en te tollen en lachen als een schaap. Toen jij zachtjes op mij aankwam schoof ik beleefd een stukje op hield mijn handen angstvallig op mijn schoot want om je aan te raken geneerde ik mij dood. Maar toen jij met…

In gedachten Huppel ik naast je Houd je hand vast Geef je een zoen Maar in het echt Is alles heel anders Nee, dan durf ik Niets te doen!…

In gedachten Huppel ik naast je Houd je hand vast Geef je een zoen Maar in het echt Is alles heel anders Nee, dan durf ik Niets te doen!…

Het echte leven bestaat niet, het is bedacht -- uit verlegenheid.…

Konijntje kan zijn oortjes stellen, Konijntje kan zijn oogjes schuinen, heeft al zeven springgezellen om te hollen op de duinen. Langoor, Schuinoog, Huppelbeentje droomt nu in zijn eentje. -------------------------------------- uit: Onze baby's (1920)…

Ik zie je liggen in je hok zo klein, alleen en koud. voel mijn lip trillen door jouw dood ik weet, ik zat fout ik had niet mogen raken mogen slaan met een spaan jij verdiende te leven en niet voor even was mijn handen onder de kraan..…

hij sprak niet veel tijdens de wandeling natuur was iets vreemds en zeldzaam hij wist dat een koe een zoogdier was zonder er ooit een te hebben gezien hij wees zoogdier en staarde het beest aan het beest staarde begrepen terug ze hebben een band hij weet zo’n dingen er werd niet gepraat enkel dorst gaf aan dat de rugzak open moest hij nam…

zo spoedig mogelijk van vel en leven dan gelukkig voort zoals dat bij konijnen hoort. De zwarte dacht dan ben ik blij zegt geen meer roetmop tegen mij De witte slaakte vreugdekreten nooit zou hij meer een bleekscheet heten..…

Mijn konijn ging dood “hij gaat naar het licht” zei mijn vader “maar waarom, vroeg ik hem, trekt hij dan zo’n raar gezicht?”.…

Gespitste oren verraden in het grasland een waakzaam konijn…

Je bent veel mooier dan Nijntje en Bugs Bunny en veel aaibaarder...…

een hok met een konijn dat knaagt…

en verhandeld nog nooit is gevat. ---------------------------------------------------------------------------------- ‘Onvindbaar (voor het jarige konijn)’ is op 25 januari 2007 verschenen in het eerste nummer van de vijfde jaargang van literair tijdschrift 'Het Liegend Konijn'.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Heb mezelf langzamerhand Leren kennen - leren leven Met wat op het oog Een tekortkoming lijkt Te zijn - Haperen, stotteren, Vallen over eigen woorden Dat soms clownesk Overkomt bij de Nietsvermoedende luisteraar - Verlegenheid die mij Bijna aan de afgrond bracht Maar nu tot mijn grote Sterkte is geworden - Verlegenheid…

is zij de tijd verloren en diep van binnen bleef dit meisje klein nog koester ik tot aan het ochtendgloren mijn armen rond het lachende konijn…

Konijn hupt naar mij Snuffelend aan mijn voeten Wat moet ik ruiken?…

In de schemering wippen de witte pluimen -- van de konijnen.…

Jagers schieten in hun verrekijker een bedampt konijn…

het is Pasen als ook dit maal ons klein konijn weer het haasje is…

Verkleed als konijn zie je de wereld anders dan Casanova.…

hij plukt het konijn uit de suikerspinnen wolk als de wind juist staat…

- Drie broers, en nét zo stom als hun konijn ! Terwijl zijn hart zich vulde met chagrijn liep hij naar zijn bureau, en knarsetandde.…