12887 resultaten.
En toch verlies
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 455 ik blies het glas
dat onze liefde was
tot fraaie ronde vormen
jij koelde dat
wat moeilijk was tot
de gebruikelijke normen
er was geen breuk
en toch verlies want
alles moest in het geniep
onze kunst mankeert
nog steeds een warm
en enthousiast publiek…
Verlies
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 77 Als de zon het land terusten kust
en het nachtduister de avond begroet,
ben ik mij wel heel pijnlijk bewust,
dat ik jou moet missen, voorgoed.
Ik hoor je stem in de warrelwind,
die kringelt rond mijn lege hoofd,
dat nog wel duizend beelden vindt,
donker, want jouw licht is gedoofd.
Bracht ook duisternis in mijn hart
en ijskoude tranen op…
verlies
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 375 Het verliezen van je eigen kind
het allerergste lot wat je kan treffen
dat kind – je eigen
je bent het zelf
Jij bent dood en ook weer niet
Nooit wordt je weer compleet
wat was – geen ommekeer
Je blijft de gelijmde vaas
waarvan je altijd de breuklijn ziet
Nee geen vergelijk – geen vergelijk nu
Maar toch geloof me
je hond moeten
laten…
Verlies
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 117 Als het zijn weer breekt
En de pijn meer dan schrijnend is
Dan is het samen willen zijn
Meer dan voelen
En het stappen in het nu
Zwaarder dan lood
Tot het voelen
Van naast elkaar gaan
De kracht geeft, het sterk te staan -…
Het verlies
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 Als een sluipmoordenaar komt Hij aan,
Hij trekt zijn zwarte zware zwaard.
De tempelier loopt in zijn einde zijn eentje.
Geen vervloekte vrede vergeeft vervolgens zijn daad.
Nog negeert Hij zijn verleden.
Hij kijkt niet om naar de kille kalme kamer vol gebeenten.
De hemelse hel heeft hem bespaard.
De moordenaar loopt in zijn eentje,
De helse…
NA HET VERLIES!
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 147 na het verlies,
heeft zij zich hersteld als traag
wegtrekkende mist…
Verlies
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 Een verlies,
als je dat mee moet
maken,
valt dat zeker niet mee.
Je hebt verdriet en
tranen,
waar je geen raad mee
weet.
Als mens moet je het
dragen
en mee om zien te
gaan.
Tranen
van verdriet om een
geliefd persoon het is
vreemd en zo bijzonder
stil.
Een plekje geven:
eenvoudig
is dat niet.…
Verlies
snelsonnet
4.0 met 12 stemmen 156 Klaarblijkelijk verlies je met je haren
Ook kennis met het klimmen van de jaren.…
Verlies
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 133 We laten elke dag iets los
We laten elke week iets gaan
We laten elke maand iets vrij
Dat weggaat uit ons bestaan
Soms is het goed dat dingen gaan
Maar soms doet het ook zeer
Want soms wil je iets vasthouden
En dat kan opeens niet meer
Je verliest een stukje van jezelf
En je voelt jezelf leeg
Maar als het om liefde gaat
Brengt…
Waar
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 293 Zou zo graag zo veel van
je dichten totdat
de doodsban
je loslaat in je bad
Naar je vliegen
Tot die sferen
Zonder liegen
Mijn leven is nog steeds te deren
In m'n dromen
Doe je het bed
Kreuken, de douche stromen
Maar blijf je verlaten, ongered
Achter elke hoek zie ik je net niet
Waar ben je lief?…
Onze-Lieve-Vrouwenkathedraal, notre dame
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Al eeuwen liggen drie noem relikwieën,
noem ze de tijdloze klokkenluiders
van Christus bewaard onder andere
dat ene attribuut hier, de doornenkroon.
Noem ze iconen, de tijdloze klokkenluiders,
een stuk uit het kruis en een van de nagels
waarmee Christus gekruisigd zou zijn.
Keert tijd het getij ook onze lieve vrouwe om.
Staan mensen versteend…
Schouwen creëert afstand
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 84 Eeuwig verdriet probeer
Ik onder ogen te zien,
Niet weg te duwen,
Maar een plaats te geven
Waar ik bij moet kunnen
Als ik het niet langer
Harden kan - zo wil ik
Jouw verlies, kind, beschouwen -
Aanschouw ik het beeld dat ik
Zo hartverscheurend lief had -
Ik merk dat het schouwen
Alleen al een afstand schept
Tot mijn diepste verdriet…
Vergeten kinderen
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.292 Twintig stenen
op een rij
zo klein, zo koud
en er komt er een bij
hun plaatsen
ik tel ze
hun namen
ik spel ze
de letters
en woorden
die hen toebehoorden
vervagen
in dagen
en harten en hoofden
die ooit beloofden
vergeten
het weten
van het korte bestaan
helaas mijn lief
helaas
je ligt niet meer vooraan.…
Flarden mist
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 800 Lachend kom je op me afgerend
valt in mijn wijd gespreide armen
schaterend laat jij je verwarmen
met kleine kusjes wordt je verwend
Mollige handjes bollen mijn wangen
ik knuffel je wiegend tegen me aan
streel je haren voor da’k je laat gaan
en plagend naroep: "ik ga je vangen!"
Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker
die dribbelend…
UITGEGETEN
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.766 Je hebt alleen
het lege bord
weer in de kast
gezet
en hongerig
en onvoldaan
ging je meteen
naar bed
Het rommelt nu
al uren lang
steeds weer voel je
de pijn
dan speelt het op
de wrange vraag
hoe ‘t hoofdgerecht
zou zijn
Het zoete dat je
proeven mocht
smaakt enkel
bitter na
Heel even maar
was hij jouw zoon
en jij was…
een kind kwam om in het verkeer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.345 Als zo ons zaad
Langs weg en pad op wind vergaat
Vertaalt ons hart dit kwaad
Als bitterdiep verraad:
Dit kind van ons reed op een doodgewone straat
Waar kruiste zij Uw weg die hoger gaat
Wij hebben enkel borden voor normaal verkeer
En ook geen kinderen meer
Dan die wij hebben Heer
Dan die wij hebben Heer
O God wat doet dit zeer…
Eeuwig kind van mijmering
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.159 droeg
en mezelf mijmerend vroeg
of ik als moedertje zou slagen
Ik stelde me ons leven voor
waarin jij centraal zou staan
ik zag je al over rozen gaan
gebed in een gelukkig spoor
Al dit moois mocht niet zo zijn
mijn armen wiegen enkel lucht
elke ademteug slaakt ’n zucht
en de leegte trekt me in ’t ravijn
Veel te vroeg werd jij mijn kind…
Pappa's meisje
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 2.044 Witte zachte bloemen
bloeien op je graf
en naast
je kleine steentje
de teddy
die ik je nog gaf
Ach, mijn lief klein meisje
dagen gaan voorbij
maar in
de zware nachten
dan huil
ik je weer bij mij
Dus kuis ik nu de plek
waar jij zachtjes rust
en wacht
in mijn gedachten
tot jij
mij eens wakker kust…
De dochter van
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 2.075 Nu speel ik nog, soms, als ik dicht bij jullie wil zijn
Verlangend naar een tijd dat ik nog een kind was.
Nu ben ik de vrouw van, de moeder van, de zus van,
de schoondochter van, de vriendin van…..
Maar nooit meer, nooit meer de dochter van.…
Gebroken moederhart
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 699 jou verloor mijn kind
hoe ik ook met mijn handen steen
voor steen weghaalde brak mijn
hart om jou mijn kind
verdoemd daar
mijn kind verdween
in het grote niets
falend in het beschermen
noch dat ik je kon begraven
in 'n eigen graf…
Verbitterd Verlies
hartenkreet
1.0 met 10 stemmen 1.762 Het verlies
van iemand
die dierbaar was
is niet in woorden uit te drukken
Voor het verlies
van iemand
die dit niet was
maar wel had moeten zijn
is er slechts een woord:
bitterheid...…
Sprong
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 897 ik spring
met nooit geziene hoop
in de poel van levensloop
een druppel
een kind van grote woorden
op reis naar onbekende oorden
naar verzadiging
van langverwachte daden
moed houdend vastberaden
alwaar nu hier
aan rand van water
een val in bron van later
en verlies
mijn waterloos gezicht
in tijd van te vervullen plicht…
die niet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 302 vertel mij van de smaak van bramen
of blauwe bessen, trots
van zelf geplukt
verhaal mij van de eerste keer
het kinderlijk ervaren
van een plotseling volwassen kus
herinner mij aan zout van tranen
het intense zoet
van liefde
als van goede wijn
maar spreek mij morgen niet
over een bitter einde
of zuur verlies
noem mij die smaken niet…
Hier en nu
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Elke seconde
Tik je
Onverbiddelijk
verder weg
Van mij
Elke minuut
Denk ik
Zwijgend
Aan jou
Elk uur
Is gevuld
Met herinneringen
Met beelden
Elke dag
Ben je
Bij mij
Maar niet meer
Fysiek
Hier en nu
Is niet meer
Het is verdwenen
Tijd betekent
Niks meer,
Jij, des te meer…
Doodskop
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 196 De zwarte vogel ligt ontveld
op je gepigmenteerde rug
je perzikhuid is afgepeld
je schouderbladen voelen stug
wat jou optuigt als versiering
maakt mijn betraande ogen blind
nu je bedelt om een piercing
verlies ik mijn onschuldig kind
vul mij in je inktpatronen
zodra je wordt getatoeërd
laat me eeuwig in je wonen
tot mijn doodskop is verteerd…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
In de lange avond
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 160 morgen worden meegezogen
waar ondanks ongrijpbaar verlies
en andere aardse tegenslagen
de wijsheid bloeit en mildheid groeit
in dragend en delend mededogen;
.…
Wennen
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.197 afscheid,
weer alleen en onbemind
nee het zal nooit wennen
pijn, verdriet, verlies en spijt
omdat ik verwaarloosde
die ik zo liefkoosde
die ik zo liefheb
mijn allerliefste kind
voel je door mij bemind
ik zal je mijn liefde weer geven
door
dit gevoel
ontdekt
ooit zal het wennen...…
gemis
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 225 Wat een gemis....wat een pijn.
Kan er niet bij, waarom het zo moest zijn.
Elke dag wakker worden met een brok in de keel.
Dacht dat hoe langer het duurt, tijd alles heelt.
Het besef wordt sterker en de pijn steeds meer.
Het gegrief, waarom het zo moest zijn komt terug.....keer op keer.…