Alle inzendingen over verloren OR vrienden

familie, vrienden en kennissen Toch laten vele van ons kanker, Kankerleier als scheldwoord horen Terwijl we er allemaal mensen aan hebben verloren Familie, vrienden en kennissen die een zware strijd hebben geleden hebben gevochten maar hebben verloren Dan willen we de woorden kanker, Kankerleier als scheldwoord niet horen Uit respect…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

Hiep hiep hoera, weer een jaar overleefd Ouwe problemen overwonnen, nieuwe problemen gevonden Ouwe vrienden verloren, nieuwe vrienden gewonnen Nieuwe liefde gevonden maar ook weer verloren Mijn hart geheeld, maar ook weer gebroken Nieuwe herinneringen gekregen terwijl we de ouwe langzaam vergeten Ups en downs in het leven, soms zit het mee soms…

Je zei eens "In moeilijke tijden leer je iemand kennen" ik had nooit gedacht dat je gelijk zou krijgen En besef steeds meer daardoor dat ik in jou mijn beste vriend verloor Pa, ik mis je...elke dag…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Daar zit je dan, Wachtend op een vriend die er voor je is op dit soort momenten. Daar zat je dan, door de wereld achtergelaten alleen, bang en verloren...…

Een oude vriend die hij al gisteren verloren was, verloor hij daar en toen nogmaals in een misplaatste lach. Hij gniffelde zijn voicemail aan elkaar: “Ik ben die ik ben.” Ja en wee.…

Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel. Ik weifel bij de tuinbank die ‘t geheim van diepe stonden weet… Was dit wellicht mijn laatste lied van eigen lief en eigen leed?……

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden - een lijden met U groeiend door de tijden, en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht rondom uw huivre leden, tot het mocht als dolken-kroon u door de slapen snijden: ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…

zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan of moet ik haar koesteren en zachtjes in mijn armen wiegen en bezwerend zingen van opzij haar laten kabbelen op de stroom van al mijn verdwenen angsten het papier mijn oude vriend noemen om niet te vergeten wie ik verloren heb…

zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan of moet ik haar koesteren en zachtjes in mijn armen wiegen en bezwerend zingen van opzij haar laten kabbelen op de stroom van al mijn verdwenen angsten het papier mijn oude vriend noemen om niet te vergeten wie ik verloren heb…

Een verloren zoon! een verloren broer! een verloren werknemer! een verloren ondernemer! een verloren kind! een verloren vader! een verloren vriend! een verloren netwerker! Een verloren mens? een verloren ziel? Een verloren stem? dat maak ik zelf uit!!…

In het verloren huis de kartelrandkiekjes van oude vrienden, onafscheidelijk, maar buiten het lot gerekend, neemt de tijd een achterwaarts loopje en van lieverlee hoop je dat het ooit terugkeren zal...…

Maar kreeg geen woord gezegd, toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek, En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor, Mijn beste vriend.…

Toen samen met jou. Rode lippen, gras zo groen. Zorgeloos die tijd.…

Blaadjes die vallen. Bomen worden kaal. Straten worden donker. Laatste granen gaan door het gemaal. Het gras wordt bruin en rot. Donkere dagen komen eraan. Traditie getrouw doet een ouder echtpaar de lichtjes aan. Samen voor nog heel even... lichtjes hebben helaas ook niet het eeuwige leven....…

Waar ben je geweest Verloren, gewaande vriend Eerst een omhelzing Dat heb jij wel verdiend Kon je niet vinden Weggerukt, afgezonderd Verlangen verstoord En nu, zo verwonderd Over de glimlach, zo gemist In omhelzing losgemaakt Vandaag, zo'n mooie dag Ingebeeld en ontwaakt...…

Hij schreef zijn grote vriend een afscheidsbrief. Je bent altijd weer welkom hartendief. Ik voel me hier zo eenzaam en verloren. Maar Boris denkt: de man is zwaar gestoord die moralist wil weer het laatste woord.…

(voor Jotie) Een lange nacht in Gent om een dode vriend te eren wat god wat een dwaasheid is maar de armen doet groeien in een slagveld met de duivels die verloren wordt opnieuw zoals hij openbaarde en ik een in memoriam er achterna uitvecht niet ver van Oudenaarde gedeeld in bloedende letters.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Jij beseft zo goed, ...wat ik toen verloor. De trage overwinning, zo moeizaam verdiend. Ik zie weer toekomst, bedankt,...lieve vriend.…

Jij beseft zo goed, ...wat ik toen verloor. De trage overwinning, zo moeizaam verdiend. Ik zie weer toekomst, bedankt,...lieve vriend.…

Een vriend is een kostbaar geschenk. Dit gedicht draag ik dan ook op aan jou. Ik schrijf het nu voor dat ik me bedenk, want gozer ik hou van jou. Echte vriendschap vind je niet gauw. Ik weet niet wat ik zonder jou zou. Mijn steun en toeverlaat. Een broer, die ik nooit zal hebben, en kameraad.…

Vriend een moeilijk Te zeggen woord Ja ik heb `t ooit gezegd Mijn vriend Maar Nu en door Moeilijk Zeer moeilijk Voor mij hoor Wees niet bang Vriend maar En Vriendschap maar Vriendelijk Blijf vriendelijk Vriend En Daarom moeilijk te zeggen.…

De weidse gebaren van jouw golfstroom beademen het voorjaar met nieuwe zomer in de stilte van die heimwee ben ik het kind van de duinen te klein om de horizon te aanschouwen te groot om de zandkorrels te tellen in de verte van dat grote verlangen zeevriend, leen mij de weemoed in jouw ogen laat het land van mijn hart jouw schip zijn de…

de zon schijnt uit een ander perspectief kleurt nog vaag oranje schaduwen rafelen zacht klappende handen maken een grijs gebaar nog dwaalt een verloren schreeuw als spook door de aangeslagen stilte verwondering in toon omdat de vriend verloren ging op wie men dacht te bouwen verdriet omdat de helden gewone mensen zijn die spelen…

mijn vriend de tijd is mild hij slaat zijn ogen op als ik dat wil loopt met mij door de dag in mijn vertraagde tempo klagen daarover doet hij niet hij wacht geduldig als ik hem herinner aan of treuzel bij verloren uren gegeven als ze zijn hij telt voor mij de dagen één voor één legt zich tenslotte neer bij het onbekende maar blijft…

ze zijn er voor elkaar staan op elk van de uren altijd voor je klaar ze weten als geen ander hoe moeilijk het kan zijn om tranen te verbergen herkenning van de pijn ze willen je graag steunen als baken in de zee en drijf je daar verloren dan drijven ze ook mee ze helpen op te bouwen ze zijn de basissteen ja een echte vriend te…