Alle inzendingen over verrukt

Onwetend was ik dat de geur van regen -Althans, wat in de Canon wordt beweerd- Door geosmine wordt geproduceerd, Toch heb ik op die geur best wel wat tegen. Die natte geur gun ik de bioloog, Ik geef de voorkeur aan de geur van droog.…

Verrukt springen golven op. Dit minnespel dooft uit, stilaan wanneer de avond haar sjaal slaat en het land tegen de bergen aanlegt. Restanten van het festijn drijven als verguld glas de haven in. Nog lang pikken vogels de dag al fluitend in.…

Zinnelijk zingen rode monden onder grote strooien hoeden, gretige vingers plukken het licht en uit verrukte vuisten spat de ochtend op.…

Je raakte me aan even maar ik voelde hoe de winter van mijn wangen vloeide kijk, zei jij en wees verrukt een bonte vlinder aan jouw glimlach was een regenboog je wimpers dartelende vleugels in het blauw blijf, riep ik je schaduw na tot jij verdween en ik opnieuw de lente zocht…

Wonderschoon, bekoorlijk oord, Dat de zangen hebt gehoord, Waar, verrukt of weemoedsvol, Eens mijn jonge borst van zwol! Berg- en dal- en bronrijk land, Waar ik, aan der liefde hand, ’t Heil, zo lang door mij gezocht, Zoet en volop smaken mocht!…

in voorzichtig durven plukte drie turven hoog de gele narcis wat hij niet wist dat geel de lente opent die hij deelt verrukt dacht hij bezit te claimen keek groots om zich heen waar zon zijn pagina met geel had vol geschreven hoe leven voorjaar speelt…

Het liefst heb ik je puur Je ruikt heerlijk, erotiserend Dat kleine vleugje kaneel Verlies mijn zinnen lik hard en teder pracht proef walnootlikeur Ik bijt je middendoor bitterkoek, amaretto Je smelt hemelzacht Verrukt de papillen op mijn tong Ik wil meer, meer Je doosje leeg mijn klaargemaakte romige bonbon…

Verbaasd en verrukt laat deze stad zich vastleggen Als westerling geniet ik hier de tijd In combinatie met het allesbe- halve vormeloze landschap Rijdt de landrover in stijl en goed geoutilleerd door en óver de groene heuvels De koudste hoofdstad van de wereld is 's zomers een verademing Ulaanbaatar, zomer 2001…

liefde in de glans van stralen naast je liggend vertel ik mijn verhalen sterren dalen op ons neer ik kijk geboeid jouw ogen glanzen terwijl je met me stoeit gaan de sterren dansen het wordt een nachtelijk festijn ik dwaal verrukt op wolken terwijl wij keer op keer de liefde zo vertolken…

Haar ogen zijn als de zee vol hartstocht in haar branding als ze blootsvoets door een veld vol boterbloemen, madeliefjes en duizendschoon danst Het gras is warm van de zonnestralen ze bukt als ze een klaproosje ziet verrukt kijkt ze er op neer haar vingers strelen heel even maar de tere bloemblaadjes wat ben je mooi zegt haar glimlach…

Licht dat schaduw werpt en stilte, doet ademen en verrukt, moed geeft en vertrouwen wekt ook als niet alles lukt. Licht dat ons verzoent met einde, met oponthoud en pijn, dat vrede brengt en toebehoren, licht dat er zal zijn.…

Naderend tot niets zo klein een kleurenspel dat mij tot zwijgen dwingt zo veel zo vol ik blaas pluizen van een bol verbaasd dat zoveel zaad zo vrolijk aan de adem hangt ik ben verrukt van de beweging van het leven tussen het kruid ik wil maar kan niet schreeuwen wat ik schreeuw komt er niet uit bedwelmd door de bloesem die geurrijk…

Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en - vliegt daarheen!…

Door de klaterende hallen Wandelden verrukte hofdames, Terwijl de wervelende Hemelschilderingen lachten. Ik mocht mijn saxofoon bespelen Voor de Sultan, in een grote zaal Van marmerroze bogen. Nooit klonk de blues Lichter dan voor deze man Op deze plaats.…

Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en —­ vliegt daarheen!…

Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en—vliegt daarheen!…

De bloem, door gure najaarsvlagen Verschrompeld en verdord en van de steel geslagen, Verrukt het oog niet meer; Maar als de lente naakt, de winterboei verbrekend, En langs het grazig veld de schoonste kleuren tekent Dan rijst zij schoner weer.…

roept het kind verrukt ja, sneeuw! roept papa samen toveren ze sniej uit alle bomen in de straat een ongekend feest van kersenbloesem on cloud nine op een sneeuwerige dag in mei…

het doet mijn verwachten verzachten in een fluwelen droom, zwevend door alles heen, zonder enige rem het is mijn hart dat verrukt is op geluk achter de wolken aanraakbaar, zo dichtbij voor mij en voelt als een roepend baken, alhoewel, ik voel 'n opkomend kolken doch daar roept de dag naar mij weg ben je en ik, ongevraagd, vrij…

Aanstonds wakker geschud ligt stil op de loer het etmaal vol verlangen Een etmaal met een overvloed aan gedachten stilstaand bij de waarden des levens de blik verbaasd teruggeworpen Soms vreugdevol soms lijdzaam door het ochtenddauw ontwakend breekt nu eindelijk die dag Die dag vol herinneringen en in het geheugen gegrift verrukt ermee…

Ik was verrukt en ik heb geplukt de mooiste rozen uit de perken. Ik gaf ze jou, die blauwe rozen. Maar pas bij dag, zei jouw lieve lach, dat ik rode rozen had gekozen.…

En toen ging de telefoon op een hele gewone dag maar de stem die ik hoorde nam mijn hart in beslag Verrukt, verrast en intens blij onverwachts maakte jij je rentree ik luisterde met mijn ogen dicht en toch had ik er moeite mee Alles wat jij ooit had verwoest stond gebrand in mijn ziel moet ik geloven in jouw schone lei omdat die ander…

Ze lag te grabbel op de kofferbakkenmarkt verrukt ontwond ik haar als uit een kluwen touw heimelijk hopend dat ze me passen zou parelmoeren knoopjes sloten felgekleurde panden die vrolijk mij omhulden langs het Noord-Hollandse strand na jaren flaneren doe ik haar nog niet van de hand, een sjaalknoop middenvoor maakt nieuwe mode…

geef mij je arm leen mij je rug geef mij je schouder en voel verrukt ik luister naar muziek tussen ons en beweeg met eeuwigheid in de tijd verwaait het sterven tot een traan in ons hart open zal ik zijn en ik volg jouw voet door alles heen geef mij je oog leen mij jouw hart geef mij je oor en hou me vast en beweeg op de…

Een glanzende druppel glijdt langs je rug Wanneer je je omdraait pieken je haren voor je ogen die me verrukt bekijken Zo lang als het lijkt, wij samen in onze ark Van elke soort twee en het leven Blijft bestaan, beter dan voorheen alleen Je bent nog nat van de…

Toch ben ik sterk, trotseer de wereld, en laat de wind mij zacht bespelen, zuig de regen gulzig op, verrukt over mijn jonge leven. Reikhalzend naar een nieuwe dag, een zonnestraal om te verwarmen, gekwetter en een lieve lach. Ik leef…

Als ik nadenkend in haar blije ogen kijk, zij resoluut naar de piano wijst begrijp ik haar intens geluk haar nieuwe vriend laat haar verrukt een stuk bergopwaarts gaan, juichend verschuiven we een kruk en jubelen Zijn naam!…

O zoete zondagmorgen wanneer de dag nog even onderduikt de vogels aarzelen met zingen de zon nog even weer verdwijnt Twee harten die in warme gloed opnieuw het zachte lijf gevonden de zo vertrouwde geur van slaap verdrijven voor de zoete min Zo opgaan in verrukt weer zien en dan genietend zuchten van kussen en elkaar beminnen er is…

Voor Piet Scheerhoorn Zilveren namiddaglicht, Een dag is weer voorbij, Het laatste rondje Door de nu nog azuurblauwe Lucht die al gauw Verkleuren zal tot Vaalgrijs, misschien wel grauw, Waarna het avond zal zijn - Verrukt kijk ik naar vleugels Die beschenen door het laatste Restje uitbundige zon In ultieme regelmaat Een…

Langzaam kleedt zij zich uit in het lover, Rilt verrukt en verlangt een rover, Denkt aan nimfen en faunen. Nimfen die zich genotvol over- Gaven aan faunen, naakt onder lover, Begrijnsd door oude alraunen. 't Rimpelend water spiegelt haar week: Met haar voetjes in de ondiepe beek Voeren de golfjes guerrilla.…