Alle inzendingen over verstrooid worden

Aan de buitenkant is de hand van mijn vader een polderland met riet en pluimgras blauw gezwollen beken en hier en daar, verstrooid, wat zonnebloemen. Aan de binnenkant is de hand van mijn vader een stafkaart met snelwegen en wandelpaden.…

Mijn buurvrouw was de geleende vuilniszak en af en toe wat vulling voor de kattenbak dieper reikte het contact nooit ik ben enigszins verstrooid Ik kreeg vandaag een kaart dat haar klus was geklaard ik heb spijt als haar op mijn hoofd ik heb haar ooit eens een kopje suiker beloofd.…

je waaide sneeuw witter dan de winter ooit ontdooide ik rijpte hoog in bomen door de strenge vorst kristalliseerde in jouw kleuren toen ik zon als eerst zag komen maar vervaagde door jouw sneeuw die ons licht in diamant verstrooide…

ik draag een paar kleine woorden in mijn handen waar ik af en toe aan denk verstrooide verbanden diep in handpalmen verborgen als ze de weg naar elkaar niet vinden laat ik ze dan zonder overlevering verzanden als stukjes papyrus in het zand van de Sahara?…

k draag een paar kleine woorden in mijn handen waar ik af en toe aan denk verstrooide verbanden diep in handpalmen verborgen als ze de weg naar elkaar niet vinden verzanden ze zonder overlevering als stukjes papyrus in het zand van de Sahara…

de passen op strand ik heb ze geteld meter voor meter pas later kwam dan je hand verstrooid in bijna vergeten we stopten bekeken de sporen zo close omdat niets ons kon storen blikten vooruit in maagdelijk betreden ik in gebed jij heel tevreden…

zijn warrige woorden kunnen niet langer bezweren verstrooid waaien ze uiteen met karige bagage vederlicht onthecht staat hij aan de rand van de wereld de angst danst in zijn tollende hoofd: hij gaat vliegen niemand hoorde het breekbare geluid op het geruisloze asfalt…

De man werd ten slotte verstrooid - echter eerst gecremeerd.…

Sneeuwwitte vlaktes zandduinen als golven gestroomlijnd schelpen aangespoeld op een hagelwit strand het beeld overdondert gedachten dromen voort verbeelding draagt mij naar de horizon verstrooide as verdwijnt als sneeuw voor de zon stilte... ik verlies mijzelf in stil geluk.…

Wat aan mijn voeten lag gekluwend met najaarsdraden verwaait, verstrooid, weggedragen naar onbereikbare oorden. Geen verleden, geen toekomst meer het heden onbepaald onbewust van tijd en eind .…

zij marcheerden met vliegende vaandels en stampende tred woorden en zinnen formaties van strofen in het oudgediendensonnet wat pelotons losse rijm verstrooiden vertier en warmte op het winterse plein het defilé werd besloten met vuurwerk van dichters zelfs losse flodders hebben hun knal genoten…

iemand trekt met kalk een lijn op de muur rond jouw lijf jij bent getekend verdwijning in het donker zonder schaduw een lege koffer in je hand bevend stapt je rechterbeen in de stroming van de ongewisse tijd iemand herkent je aan verstrooide kalkresten door je dunne witte haar…

wat jij raakte schitterde als goud nu zijn je handen broos en oud het water uit je bron is langzaam opgedroogd jouw wilde bloemen op een hoop gegooid het zaad verstrooid door tijd en tegenwind dat hopelijk weer goede aarde vindt jij hebt alles weggegeven als je in de spiegel kijkt weet je wat er over is gebleven…

iemand trekt met kalk een witte lijn op de muur rond jouw lijf je bent getekend zonder schaduw verdwijn je in het donker je houdt een lege koffer vast een beetje bevend stapt je rechterbeen in de stroming van de ongewisse tijd een kalkrestje rust gelaten op het verstrooide haar iemand ziet je…

soms hoor ik nog het zachte ploffen van je dobber alsof ik jou tussen 't riet ontwaar terwijl het beeld verbleekt de zon hier warmer schijnt weemoediger ondergaat waar je verstrooide lichaam met de tijd verzonk, je ziel voorgoed met je oude stek verweven blijft…

Geluid dat uit de foto's stijgt Kale plekken binnen het hoofdgordijn Wie er allemaal verdwenen zijn Tegen de lijmstokken van de dood gevaren Roekeloos, as, verstrooid verleden Stomme film zonder gebaren Naar de dood richt ik elk grijs kanon In de haven van Toulon. ----------------------------------------- uit: 'De dorst der havensteden…

stil wereld verkleind ik hoor de zon niet meer maan huilt wind opgesloten verder bouwen kan ik maar niet statisch luisteren leegte verteld hoger ijler draad gerekt tot hij knapt met open hart ogende oren vlieg ik omlaag laat as de as verstrooid…

Het gebed tot God zegent de vroege ochtend evenals de late avond en menig verstrooid uur bij het drukke middag van de dag eens kort en krachtig blije woorden of vragen naar de hoogste Heer zenden is een onkwetsbaar schild sterk en steeds te gebruiken onder voortgaan vol geloof.…

Maak mij niet wakker Als de dood me beschildert Met verstrooide kleuren In een vertrouwd seizoen Neem me niet mee Als een late roos Nog bloeien wil, Vredig in het herfstgroen Beroof me niet Van mijn stenen schaduw Als bladeren vallen, Verdoofd door de wind Laat me rusten In mijn laatste traan, Die de droeve stilte In leven en in…

Schaamrood bloeit op zijn wang Het fleurt hem stiekem op Gekneld in schuchtere twijfel Blaast hij de afspraak op Siddert van verlamming Het kost geen moeite Zijn groet te laten ontsnappen Door overbodige handen Door lippen van ijs Verstrooid weent hij met droge ogen Vergeet de eerste zin En verraadt de koele koorts…

ik wandelde mijn schaduw voorbij hij leek niet op mij ik voelde het passeren liep sneller om hem uit te proberen verstrooide het licht, hij rende vliegensvlug uit zicht ging hem achterna liep de diepste sporen dacht zo te kunnen scoren hij belde aan, een nummer zonder naam mij liet hij niet binnen ik bleef staan, het licht…

opgehokt kakelende kippen stem die stokt paddenstoel met stippen een raakvlak ken ik niet mijn kader is geen kwetsbaarheid ik soleer naar verdriet toch is zijdezacht mijn hart gerafeld glee na glee verkaveld uitgepuzzeld bedacht in stukken uiteen gevallen, kant noch wal raken mijn momenten verstrooid verval ik in fragmenten…

Schoonheid weerkaatst magie betovert een traan glinsterend in zonlicht verbloemt verdriet onbereikbaar verlangen voert gedachten naar eindeloze tijd vriendschap kwistig verstrooid draagt ver over vlaktes van eenzaamheid boven de wolken een waas van sterren noodlot stuurloos levert strijd weerbarstig als de ziel…

buikdelers uit het verleden gewoond in dezelfde schoot die niet meer bestaat - verstrooid boven de Noordzee. vage herkenning van gewoonten en uiterlijk een woord, een hand een gebaar gedeelde herinneringen blijken verdeeld ieder zijn eigen verhaal zijn eigen bril buikdelers van vroeger er ligt een leven tussen…

nat lichten schaduwen op van het wegdek etalages spiegelen hebzucht te kust en te keur guur waait de wind door het tochtgat van geld na zes rondjes proberen lukt het te parkeren tussen kale bomen bladeren gratis verstrooid slechts poenige mensen warmen de winkels ons kent ons meer dan ooit…

Verstrooide vlinders harsbrokjes gloeiende bladerknoppen het geluid van vleugels blauwbleke splinterogen. Dit bos. Lichtgeurig deinend schaamteloos ademend naakt groen.…

De vogels op veld en in het bos zij worden echt niet moe zij vliegen af en aan zij vervullen de opdracht hen gegeven soms in nevelen gehuld verschijnen zij op aard zij zijn nog nooit geëvenaard soms afgeslacht of lang gekooid over heel de aarde wijs verstrooid hun leven kort hun wil intens hun stem gehoord zij brengen ons het woord…

De kleuter zegt oprecht bij het avondgebed Lieve Heer dank U dat ik vandaag van onze schooljuffrouw heerlijk mocht spelen in het poppenhoekje moge de volwassene met hetzelfde hart God uit heel zijn ziel danken voor vreugde en voorspoed bij het dagelijkse werk verstrooide geneugten van het kleine leven edel streven der mensheid.…

Terwijl zijn flair afnam nam de vergetelheid toe handen verkrampten sindsdien hebben snaren niet meer getokkeld hij wuifde niet meer naar de nieuwe morgen zijn mond werd stil het hoofd leeg en eenzaam zag ogen niet meer stralen de geest verstarde totaal verstrooid en uit balans vroeg hij haperend om zijn moeders rozenkrans en…

Jouw stoïcijns zelfvertrouwen Verscheurde mijn spiegel Verstrooide mijn zelfbeeld Over de bodem van mijn ziel Letterlijk onder de voet gelopen Je hebt mijn naam geroepen Getracht de snippers te vormen Naar jouw evenbeeld Maar het bleef bedrieglijk Anders Genen in je eigen kind Bleken gemuteerd Tot daadkrachtig wezen Ben je bang dat…