Alle inzendingen over vertederd

Toch ben je een beetje gestreeld door tijd en door mijn blik vertederd.…

Lieveheersbeestje het enige torretje dat ons vertederd.…

Een klein torretje dat veel mensen vreugde schenkt en ons vertederd.…

Geraakt, bejubeld,vertederd, bereid zelfs tot vergeven. Zonnelicht zingend en zegenend vandaag tot toebehoren.…

Daar zag ik iemand die wat op mij leek, en stil vertederd naar wat eendjes keek.…

En als mij ooit een tijger openrijt, denk ik vertederd aan die lieve meid.…

voormaals vertederde ik jou met zachte handen waar jij nu warentig mijn hart verbrijzelt met stenen mijn tred is wankelmoedig alsof ik dreig te verzanden jij ging plots ongerijmd hene…

groot zijn de leden stappen voeten in de maat uit dikker hout gesneden daar 't om lolifanten gaat slurf aan staart aan slurf stappen ze in formatie voorbij imposante gedaanten vertederd deze aanblik mij…

In de diepte gekeken, In de diepte gevallen, Er weer uitgekropen, Erdoor heen geslopen, Gevochten, gehuild, Gevlucht, geschuild, Geslagen, vernederd, Ineengekrompen, Nooit vertederd. Alleen...... Met helemaal niemand om me heen.…

Ik ben naar de stad gekomen om een meisje te verleiden geen één punt zeventig meter lang kort blond haar een brutaal kopje waardoor ze op een scholier lijkt met een bepaald volwassen lichaam waardoor ik tegelijkertijd vertederd en opgewonden raak…

vertederd kijkt ze in het wiegje naar het kindje uit haar schoot ze schoof een generatie op haar baby ademt lief en zoet de handjes voelen teer en klein het huidje zachter dan satijn als moeder niet onsterfelijk blijkt zal`t kind uit haar nooit kind meer zijn ook dat schuift dan een plaatsje op…

weduwe en weduwnaar zijn verliefd op elkaar hun handen zijn verstrengeld mensen kijken vertederd hoe zij samen genieten van hun broos geluk ze zijn bijna tachtig tellen elke nieuwe dag die hen gegeven is afwezig nu de dood die ginds om de bocht ze nog wat extra tijd gunt…

Ik kijk vertederd hoe je slaapt...zo..mooi. Streel met mijn vingers de lijnen bij je ogen weg Een zachte kus op je voorhoofd. Luisterend naar de zee die gelijk ruist met je ademhaling Met je lichaam dicht tegen me aan Gaan wij de ochtend tegemoet. Waar de zon ons wakker kust.…

gelijk aan mij geraakt de aarde in alle sferen zo bezwangerd uit ondermaanse maagdelijkheid geraakt stof bevrucht in de levende moeder vaak is dit een moment als alle jaren waar we intens naar uitstaren nog zuchtend in de barenswee mag ik, de mens, opnieuw en vertederd de verduistering uitvaren…

Verstrengeld in warmte vertederd door armen het kriebelen van woorden zo waar ze raken mij diep van binnen. De neiging ontstaat om mijn geluk weg te geven - ik vind wel weer nieuw - weerstaat zonder twijfel de roep van verbondenheid waarbij ik speels een lach bezorg in de glinstering van jouw ogen.…

verdwaald op het strand waar overal dezelfde zandkorrels liggen gestrest en gestoord ik hoor een stem in mijn hoofd die mijn naam roept een klemmende kaak het hoge woord moet er uit een open kerkdeur de drie engeltjes die je gevonden hebben glimlachen slechts het vlees van de roos wordt vertederd tot zijde en een stukje zeep…

Je ligt zo stil in je wiegje Ik kijk met vertederde blik op jou neer. Mijn engel tranen lopen over mijn warme wangen, ik weet het niet meer. Je kwam op de wereld, zo klein, zo zacht, maar je schreeuw kwam te laat. De zuurstof naar je hoofdje had gefaald.…

zij had losgelaten keek vertederd hoe de jonge loot in nieuwe grond ontsproot boog haar takken in verwachten tot zijn kroon het licht bereikte om samen te gaan kijken hij groeide haar voorbij in zijn ontdekken van de hemel ontplooide frank en vrij zij ziet hem gaan ondanks samen wortelen voelt zij zich verlaten in bestaan…

De kleine wezens die tijdens onze vroege jaren vreugdevolle herinnering schiepen bij verteluur of eigen verbeelding geven het volgroeide brein vertederd medelijden met wie we eens waren "prille onschuldige zielen beheerst door velerlei schimmen" het sprookje toont een ander aanzien van het heuse onzichtbare leven dat ons voortdurend…

Leg mijn woorden voor je voeten lees hier, ze vragen hoe ik ooit zou moeten, zonder jou Neem mijn zinnen in je zachte handen hoor ze van verliefdheid vertederd zingen, alle dagen, alle streken in de wind Vlecht mijn letters in je haar en draag ze mee over verre horizonnen Neem mijn zwijgen en hoor me aan: Ik hou enkel maar van…

hartstochtelijk kijken kinderen klein het kleurrijk krioelen dat achter glas eieren levend barend miljoenenvisjes doen vertederd kijken de eigen guppy’s ook de ouders groot die zij kozend lief uit rivieren hartstocht het leven schonken hun telgen kijkend zouden stilletjes zij hen vereeuwigen willen als die missionarisvisjes veilig…

Ooit een glimlach verliezen met je ronde, zachte en intelligente ogen Lippen gelijk de golven van woeste manen net een stuurloos ruiter de nachtelijke ster die de weg baant door je lange zijdeachtige vacht je postuur die me vertederd moest je..…

Dromerig volgde jouw blik Twee om elkaar heen buitelende vogeltjes Ze dansten verliefd Over fladderend zonlicht Door de slagwiekende vleugels aan flarden gereten Als donzige veertjes over jou heen Ook jij kwam in mijn armen En met een vertederde stem schonk je mij dat moment Het prille geluk dat verliefdheid heette en ook ons weer…

dromerig volgde jouw blik twee om elkaar heen buitelende vogeltjes ze dansten verliefd over fladderend zonlicht door de klapwiekende vleugels aan flarden gereten als donzige veertjes over jou heen ook jij kwam in mijn armen en met een vertederde stem schonk je mij dat moment het prille geluk dat verliefdheid heette en ook ons weer dartel…

je kan noch niet echt praten maar je koppie zegt genoeg en ik zucht weleens als jij wakker bent, zo vroeg en ik brom soms op jou omdat je levensgevaarlijk doet en ik zoveel van je hou kijk dan vertederd naar die toet ik heb mijn ouders nooit verstaan totdat jij in mij was ontstaan nu weet ik zoveel meer omdat ik van je leer pure onschuldigheid…

Lief klein meisje zacht zing ik voor jou een wijsje mijn kleinzoon zit op mijn schoot tjonge, wat word je toch groot samen kunnen wij zo lekker babbelen de kleine gaat nu ook al brabbelen vertederd kijk ik jullie aan ik voel mij zo voldaan wat is oma zijn een heerlijk gevoel ik hou van jullie een heleboel echt jullie zijn oma's hartendief…

ze tekende mijn beeld op haar verweerd behang dat vertederde mij onverdeeld plots was ik niet meer bindensbang wij werden vrienden voor het leven minnaars vol geluk in harmonie tot het na veel gepieker en geworstel voorbij was, einde van de symfonie nog onlangs ontmoette ik haar ze kwam langs op Internet was naar Amerika gegaan en was nu…

Mopperend ga je kijken, vertederd kijk je hem aan, zoals hij daar ligt, met zijn gezichtje vol traantjes. Kleintje toch, denk je, kom hier. Het lijkt bijna niks, maar het is al heel wat. Wat precies, dat weet je nog niet. Je zult het ontdekken!…

Het is zo moeilijk om te houden Van de dingen die je maakt - Je kijkt vertederd naar een hand Vol kaf en koren En je bakt je brood verkeerd; Je last met sleutelende ogen, Met een hart vol werkzame ontroering Twee linkerkanten aan mekaar.…

bedankt de wind blij voor de stilte hem gegeven zodat hij zich kan spiegelen de wind en de zee genieten mijn dank dat ik mijzelf zie samen wachten de zee en ik tot de opkomende wind de spiegeling breekt lucht wind en zee huilen druppels vallen op mij en bespikkelen de rimpels ik haast me naar jou in je spiegel bekijk je je haar vertederd…