Alle inzendingen over verwerking OR pijn OR angst

we worden pijnlijk getroffen en er zijn er die het niet na kunnen vertellen wat troost moet brengen is het leger van hen die het leed verwoorden met heel grote woorden maar wat het echt brengt is chronische apathie die menigeen doet verlammen zelf heb ik maar twee letters nodig om die pijn te beschrijven en dat is genoeg…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Toen kwam het zwijgen, het terugtrekken in alleen-zijn het denkend verwerken van de pijn het niet durven uitspreken, de duizenden angsten voor het niet begrepen zijn, een moedeloze nooit eindigende strijd. Dikwijls heeft zij zich afgevraagd: hebben zulke mensen dan geen geweten hebben zij nooit een gevoel van spijt?…

Ik heb me opgesloten onder een glazen stolp alles kan ik zien, niets kan ik horen ineens hoor ik nergens meer bij men kan mij zien zo heel alleen toch ben ik niet eenzaam, ook niet verlaten volledig afgeschermd van het bewuste leven intimiderend klein is mijn wereld geworden ik mis geluiden, gesprekken, aanrakingen aan zuurstof geen gebrek…

opgaan in mijn pijn en mijn verdriet Als ik dit nu niet verwerk lukt het verder gaan zeker niet…

ik en mijn littekens herinneren mij aan de verdringing, ontkenning en verwerking van de inmense pijn, die ik in elke voetstap heb achtergelaten. ik en mijn littekens zijn nauw met elkaar verbonden, maar ik zal nimmer vergeten waarom ik ze kreeg, de geboren onmacht in de één, werd de gewonde pijn in mij.…

ik wist dat ijlte en kou met hoge tonen door mijn ziel konden snijden zonder muziek in de melodie van rouw is herhaling als refrein een remedie tegen existentiële pijn omdat schaduw als fantoom nog altijd zichtbaar is in het licht van diep gemis juist als loslaten het kwetsbare toont van de eenzame verwerking van een…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

ANGST IS de dans van de geworden dingen naar het Ontworden VLAMMENDE LOGOS angst voor de Vlam EENHEID vlam ---------------------------------------------- uit: De feesten VAN ANGST en PIJN (1918-1921)…

een knuffel voor jou, mijn lief een troostend woord en een arm om jou heen wil je even laten weten, laat je nooit alleen samen moeten we het verwerken dit imense verdriet en eenvoudig is dat niet... ik geef je een knuffel en hou je stevig vast ik zou zo graag de pijn verzachten maar dat kan ik niet...…

hoe bedreven de geest verrijst boven de klanken van geduld laakt het lichaam de behoefte aan warmte en wijsheid bedwelmd schittert het blauw van de tv door een traan van het rechteroog alhoewel dag veertien volmondig het weten flankeert van wijze witte jassen woorden is deze onrust als knisperend van grind op mijn graf geen dag zal nog…

Zo graag zou ik een gedicht willen schrijven dat tranen over jullie wangen laat lopen Die jullie de diepste pijn laat voelen op plekken waarvan het bestaan nooit geweten is Zo'n gedicht die jullie meesleurt in momenten van doodsangst en jullie op het einde doet hopen Maar woorden schieten tekort in een overvloed van emoties en zo blijft…

De pijn is rood Van innerlijke verwondingen De pijn is paars Van radeloze angst De pijn is zwart Van verstikkende duisternis Het enige licht is de bliksem Die de pijn nog dieper laat zijn…

Wie zijn verdriet verdringt zal het nooit verwerken…

Van ver ben ik gekomen Met angst en pijn gevoed Vervormd door verdriet Tot Jij mij zag en zei Wat ben jij prachtig Mijn angst kwijnde En de pijn verschrompelde Vreugde verving ongemerkt het verdriet Langzaamaan werd mijn tred Vast en recht En ik als nieuw…

Laat je leven Niet stil zetten Door angst en pijn…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Angst om alleen te zijn Alleen te blijven En je leven te leiden in pijn Angst om te vallen Niet meer op te kunnen staan Alleen in een donker gat te zijn Angst om te falen Niets meer goed te doen En alles om je heen te verliezen Angst om foute keuzes te maken Wanneer je de kans had Ergens voor te mogen kiezen…

Verdwaald in donkere spelonken Van herinneringen en emoties In oeverloos verdriet verzonken Zoekend naar gelukgaranties Waar gevoelens ooit verdronken Veel leed om te verwerken Pijnen bijna niet te verdragen Verschuil het onder grafzerken Wil voor alle komende dagen Mijn welzijn versterken Gevoelens naar boven halen Die pijnlijk en beschadigd…

troost vanuit het hart vervangt een duizend woorden verlichten pijn en smart bezorgt je nieuwe dromen elk gebaar in tederheid stopt heel even het verdriet soms zal het nooit verdwijnen maar verschuilen helpt je niet laat je tranen niet verborgen verwerk ze samen in verdriet voel ook nooit de eenzaamheid schuil heel even in de tijd…

Verdriet gaat altijd samen met pijn, Maar het maakt ons tot wat we nu zijn. Verdrietig zijn heeft altijd een reden, Uit ons verleden of ons heden. Het is hoe we het verdriet verwerken, En hoe houden we het binnen de perken. Verdriet maakt ook dat we emotioneel groeien, Om na een tijd weer op te bloeien.…

Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn. Angst giert door mijn lijf. Ik wil dit niet maar het moet. Van mezelf. En wees hard. Wees het waard, wees mooi. Doe alsof er niets aan de hand is. Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn, Angst giert door mijn lijf. Maar ik kom hier uit. Dood of levend...…

en weer… duikt het oude verdriet de pijn op maakt het prille. mooie liefde klein samen met mijn angst voor het eeuwige goed genoeg of niet zijn het doet pijn nog steeds zo veel…. pijn…

Telkens overnieuw beginnen, achterlaten wat je lief was, de herinnering blijft, de pijn het gevoel de angst ook. Denken iets te hebben, iets moois, breekbaars, maar ach..., deuren sluiten, er gaan nieuwe open, maar het gevoel blijft. Pijn bij de herinnering, verdriet bij het gevoel en angst dat het je weer overkomt! maar...…

Jouw sterven is zo moeilijk te verwerken het doet nog zo veel pijn te moeten leven met de gedachte dat jij nooit meer bij me zult zijn Jouw sterven is zo moeilijk te begrijpen afscheid nemen ging niet meer te weten dat ik jou voorgoed moet missen dat doet zo verschrikkelijk veel zeer Ik had je nog zoveel te zeggen nog zoveel dingen uit…

Laat mij dus maar teruggaan ook al ga ik dood van angst, naar het graf van de gelofte, waar geloof nu opgestaan is, dat ooit pijn en rouw verwaaien.…