Alle inzendingen over verzen OR dode OR graf

de sterren te doden…

Je hield niet van dode bloemen, en zei altijd, die dode dingen, die moet ik kwijt, als ik dan bij je plekje aankom, zie twee dode bloemen op je graf, dan haal ik ze er gewoon vanaf. Want je hield niet van dode bloemen, net zomin als ik!…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De verzen zijn bokalen, Waarin een dichter zijn gedachten giet. Een vers is goed of niet, Naarmate ’t vol is tot de rand, die niet kan halen, Of over-vliet.…

Verzen zijn de beweging van 't leven, klaarluidende, al naar het menshart gaat, of droeviglijk schreiende zacht, of kwaad als een donderslag door des levens kalm beven.…

Tegelijk gaan ze open de zevenhonderd vensters bijna onhoorbaar een eerste wiekslag de hemel opeens een geopende bundel waaruit alle gedichten wegfladderen witte verzen, zwarte verzen over vrijheid en ruimte en sterrenbeelden die elke seconde van betekenis veranderen het zwerk rijmt eindeloos onnavolgbaar het ritme van kwetterende zinnen…

Hier ligt Jochem de Edammer in het graf, Die, toen hij leefde, niets om de dood gaf; En hij is zijn eigen gelijk gebleven want nou geeft hij niets om het leven.…

eeuwen oud, bomen omzomen het graf de dood heeft mij mijn leven ontnomen voor straf geen woorden vuil daar lig ik dan ongerijmd…

En weer: is er een mens opgegeven, kanker diagnose, uitbehandeld niks meer aan te doen. Alles is gedaan kreeg hij te horen, uitgezaaid in zijn hele lijf. Weer is het kanker, je kunt zeggen: waarom niet, maar ik zeg: waarom wel? Waarom deze mensonterende je van binnen opvretende ziekte? Waarom?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Laat mij dus maar teruggaan ook al ga ik dood van angst, naar het graf van de gelofte, waar geloof nu opgestaan is, dat ooit pijn en rouw verwaaien.…

ik zoek niet de rust van het graf wel het wiegen van lange halmen en bloemen in het gras zij hebben dood zien passeren in droefheid en rouw konden zich pas profileren in lente na verdwijnende kou samen zien wij bekenden zij ordenen het groen tot weer een keurig graf waarvan de inhoud op de eeuwigheid wacht in dit schisma van leven…

opstandig zijn we allemaal alleen wie rolt de steen weg van zijn graf durft stilte en de knusheid van het dode leven te doorbreken ieder heeft zijn kruis van spot verraad en pijniging te dragen naar de heuvels van calvarië de vierentwintig staties te doorlopen die leven van de dood doet scheiden na de kruisiging sta op maak korte…

Wie ik liefheb wil ik niet verliezen liefde is mijn levens grootste schat daarom ging ik voor zij die mij verlieten kamers bouwen vele kamers en geen graf. vele kamers en geen graf daar wou ik niet voor kiezen omdat ik zoveel om hen gaf. wie ik liefheb bestaat niet in de dood.…

op je graf plaats ik een pompoen met waxinelichtje ik drink met jou op leven en dood scheiding is nu ijl ik neem een slok de andere giet ik uit op de aarde…

Een dichtbundel is een verzameling Verzen dat zich GEDICHT (mag noemen) & zich GEOPEND (wil laten lezen....!) Een dichtbundel is een verzameling Verzen dat zich GESCHREVEN & GEPUBLICEERD (wil laten recenseren....!)…

ik zal alleen maar korte verzen schrijven want kort of lang ze zullen niet beklijven dus waarom zou ik dan nog lange verzen schrijven…

(bij een teveel aan letters) tegen 5 december weet de dichter zich ontheemd blijkt het pijnlijk gemis aan bloemrijke verzen... deze tijd van frivole rijmelarij maakt de dichter juist neerslachtig het teveel aan letters van banket heeft hem voor enkele dagen op dood spoor gezet…

Op een voetstuk stond hij Zijn leven lang geëerd Zo goed was hij, en zo geleerd Met prijzen overladen Door het leven gegaan Tot aan zijn dood - Toen zijn de prijzen Met hem het graf in gegaan…

onbewust droeg ik mensen naar hun graf ik hielp hen nog te leven, maar dat leven was een straf met de dood op de hielen draag ik zwart en ik maak het af…

welke droom hebt u vroeg de dichter en hij verdeed zijn ziel toen hij dagen en weken en jaren in het graf van zijn woorden dook verzen neerschreef stiller dan het geluid van minnaressen luider dan hemzelf en de muren, uitgediept tot in de kerkers van het weten hij wilde stil verdwijnen maar telkens de nacht begon droeg hij zijn geluk…

Ze stond bij het graf en boog was met de dood oog in oog er was niets anders meer gekruisigd was haar Heer hoe kan ze nu nog leven wie nu nog uitzicht geven In haar ziel brand er een traan wat hebben ze Hem aangedaan waarom huil je klinkt het dan omdat het echt niet anders kan Het lege graf brengt nieuw gezicht het is nu vol met engelen…

wat kust ge deze verzen, Lieve schone, kus ze niet: Of zijn verzen zo veel waardig, Wees dan, schone, wees rechtvaardig, Ik ben louter minnelied!…

poëzie is op sterven na dood laatste woorden sleept zij omzichtig uit de trouw van haar strofen perst het voedsel naar boven kruimelt letters in verzen meandert langs uitgevreten paden komt tot stilstand op het kerkhof waar nog toekomstdromen werden geschreven in het laatste inlevingsvermogen…

Dood - Doder dan dood De kleur, de Buitenkant waarmee Je de strijd Gestreden hebt, Op het oog Voortijdig aan Je eind gekomen, Is daar het Zilver dat uit Je doodzijn Groeit Zilver, zo mooi, Zo zacht, zo Kunstig gevormd, Schoonheid uit De dood opgestaan…

hoe diep kan het graf van mijn adem zijn dat ik met duim en vingers graaf wanneer het zand likt en kijkt naar mijn wimpers als naderende nevel voorbij het ijzeren hek van doodse stilte wat tussen jou en mij bestond, verdwijnt geluidloos, steeds dieper in de nacht tot de maan valt en niet verder mijn huid dunspijlig…