7403 resultaten.
Ik had zo graag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 180 Rest mij dan toch, de lente zelf
waardoor ik zachtjes fluit,
maar ook het beeld van het verzonken land
en droefenis, gedeeld, van wat niet is.…
Verzonken land
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.096 over de laagte van het veld
glijden mijn vingers naar
een schaduw wanneer
mijn handen traag bewegen
ik schrijf wolken leeg
in het ondergelopen veen
waar afgestorven bomen
het landschap verlaten
langs oude baggerputten
en het smal begroeide spoor
verstomt de avondwind
op het dorre blad papier
steeds dieper schreeuwt
een vogel in…
De zachte krachten zullen zeker winnen
poëzie
3.0 met 43 stemmen 8.021 De zachte krachten zullen zeker winnen
in 't eind - dit hoor ik als een innig fluistren
in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduistren
alle warmte zou verstarren van binnen.
De machten die de liefde nog omkluistren
zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen,
dan kan de grote zaligheid beginnen
die w'als onze harten aandachtig luistren…
waterscheiding
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 1.012 afgesplitst land
hemel komt los
van de aarde
oorsprong
op afstand
aloud besef
verzonken
in
vergetelheid…
Stop hier niet bij
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 986 speel je bal maar over
verover vrij het land
dat je tegen stond
hier ligt de grens maar
stop niet bij dit ommuurde
verzonken graniet
ga niet denken dan
verdwaal je hier
geef bewegen aan
de angsten van je
voorgevoel en spring
de diepte in…
vergetelheid
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 293 het is negen uur
in de ochtend
ik schrijf
over de eeuwigheid
mijn pen sleept langs woorden
verzonken in de stilte
ik wil geen eind forceren
noch een gezicht onthullen
dat ver teruggaat naar kinderjaren
en enkel op een zwarte bladzijde
wakker te krijgen is
ergens moet er een land zijn
een zacht land, een heel zacht land
wie wil…
Op drift
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 470 Waar ben ik
nu mijn leven stuurloos is
nergens een boei of haven
zelfs geen hand in zicht
om te bereiken
het land waarop ik ging
verzonk de richting
van het spoor
wist ik waar
en ik zou gaan tot morgen
maar de nacht
drijft me verloren…
De Maas
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 211 Het leven speelt zich af
Om haar heen, in en op
Urenlang kunnen turen
Naar het kabbelende water
Jochies die steentjes keilen
Boten die haar bevaren
Als men naar haar kijkt
Verzonken in gedachten
Vergeten zij even
Hun zorgen en kwalen
Scheidt zij Zuid
van het vaste land
Ook al behoren zij
tot Rotterdam.…
Verwondering
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 779 In gedachten verzonken
gaat de dag aan mij voorbij,
'k zie één voor één de beelden
en ik verwonder mij hierbij.
Die bloem, wat eerst een knopje was
siert nu een stukje van de tuin.
het is of het me aankijkt
zo mooi met z'n kopje schuin.
Die hele kleine groene sprietjes
morgen weer bedekt met dauw.…
Verzonken stad
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.426 jij luistert
hoe herfst valt
op blad en wind
in doffe straten
waar het gezicht
schaduw verbleekt
in’t geluidloze gewoel
van blinde dagen
over de brug
stroomt te vaak regen
naar spiegelruiten
die verzinken in onbeminde kamers
jij hebt gehoord
en stormen begrepen
maar de nacht is moe
heeft mij
en het uitgeputte blad
in de stad…
Eindeloos verzonken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 128 Eindeloos verzonken
in de diepte van jouw ogen.
Eindeloos verliefd
maar toch zeer overwogen
leef ik.
Eindeloos golvend
in de tijden die
gaan komen. Met jou
verder naar het leven
van mijn dromen.…
Verzonken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 330 en toen ik eindelijk keek
zag ik naast me op de bank
een blad
de leegte bleek
getekend
door een onbekende
ik zweeg
en streek voorzichtig
scherpe vouwen glad
beschaamd
daar ik te lang
in eigen werk gelezen had…
Verzonken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 196 "Een verzonken dorp."
Tussen wal en schip
en met het komen van de herfstvloed,
in havenzicht verdronken.…
verzonken
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 173 wat is
wordt was
wat rest
is as
ontregeld
ontdaan
ontzet
wat ging
vooraf
aan dat
wat rest…
Verzonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 168 Je lavend aan de muren
van een verzonken haven
- Ik blijf nog even gluren -
Wil jij de monding staven.
Ik overweeg je ogen
Wil weten waar ze zijn
Bij de antieke bogen
of in het groen venijn.
Ik zink neer in 't warme gras
Sluit de kijkers en hoop gauw
Dat jij zal lezen wie ik was
Zijn je ogen diepzeeblauw?…
Verzonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 138 Je lavend aan de muren
van een verzonken haven
- Ik blijf nog even gluren -
Wil jij de monding staven.
Ik overweeg je ogen
Wil weten waar ze zijn
Bij de antieke bogen
of in het groen venijn.
Ik zink neer in 't warme gras
Sluit de kijkers en hoop gauw
Dat jij zal lezen wie ik was
Zijn je ogen diepzeeblauw?…
Verzonken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 87 Brug over water
verzonken weerspiegeling
landschap in wording…
Verzonken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 142 je hebt me
In je ogen verdronken
Zo blauw zo diep zo diep
Toch voel ik me opgetogen
Want een liefdevoller
Verzonken zijn
Bestaat er niet…
En toen!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Verzonken in gebeden.…
Op verdorde aarde
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 67 Leven niet meer zichtbaar,
Verzonken in verdorde aarde,
Oppervlak alleen nog dor en doods -
Slaapt ongezien nog in de diepte,
Waakzaam tot het uit de dood
Weer op zal staan - opstanding
Die immers mogelijk blijkt
Als grote volle druppels
Vallen op het verschroeide land
En het nieuwe leven ontkiemen zal
Vanuit het allerdiepste dal…
goudomrande dagen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 375 milde herfstzon schijnt alom
warmt mijn kale kruin in goud
omrande dagen
laat de bladeren trager naar
de aarde keren, langer aan
mijn takken kleven
vogels vliegen rond mijn stam
al zwierend in verzonken
avondlicht
waar 't land stilaan vervaagt
in paars gesluierde nevels…
Verliefd zijn
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.643 Verzonken in gedachten
Dwalend naar niets
Een weg inslaan
Naar hunkering
In stille verliefdheid
Liefde voor hem
Verzonken in gedachten
Rondzwevende vlinders
Een zalige verliefdheid
Die nimmer kan ontluiken
Het geheim in gedachten
Stille adoratie
Verzonken in gedachten
Nooit zal diegene weten
Dat er iemand
Op deze aarde
Waanzinnig…
exodus
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 58 op
zijn schouders droeg en hoe
Atlantis in de oceaan verzonk…
Aan de waterkant
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.751 Nooit was de horizon zo verzonken
in de mist, nooit was het land
zo onbemand
maar het kind dat blootsvoets
in de verte uit het mistlicht
verscheen
wist zich veilig
aan de waterkant te houden.…
In de kiem gesmoord
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 126 Turend naar de vloedlijn
zie ik brede golven
voor eeuwig op dit land
kapot slaan
en de frisse wind
ongrijpbaar licht
als lucht
door de haren gaan
In de verte
ver verwijderd
van het achterland
glijden schepen
met verzonken
patrijspoorten geduldig
naar de overkant
In het kielzog
slechts het wassende water
dat stroomt
als nooit te…
De vlinder gevlogen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 702 dit teruggezette leven
geeft mij weer een morgen
herstelt mijn zicht zoals dat ooit
vol van bloeiende velden was
daar ginder troont nu leegte
waar mijn land zo diep verzonk
dat ik verstomd de kreten dronk
van verkillende vissen
hopend op verheffing
tot ik zelf een uitweg vond
zwevend naar het oosten
herwon ik vijftig zonnejaren
voor…
In gedachten verzonken
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 1.056 dringt hun betekenis door
als ik mijn ogen niet sluit
in gedachten verzonken.…
Rouw
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 216 Denkend aan Holland
zie ik vanaf nu voortaan
40 stille zwarte wagens
plechtig door het laagland gaan
over wegen en rivieren
in dat groene weidse land
door een laan vol populieren
mensen zwijgend langs de kant
ieder in zichzelf verzonken
met een scherf van het verdriet
met de woede en de beelden
uit dat onbekend gebied
40 stille zwarte…
Tegenvleugs
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 38 zo her en der
lijkt aarde
tegenvleugs
gestoffeerd
waar rotsen
nog eruptie-
warm zijn
verschroeit het
opkomend gewas
baant lava
zijn wegen alsof
de infrastructuur
er al eeuwen ligt
is land eonenlang
verzonken in de tijd
waar rood zand zijn
vele woestijnen weet
door oases benijd
de geosfeer
lijkt te spelen
met een overvloed…
geen verval
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd…