Alle inzendingen over viool OR herinnering OR geruis

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

niettegenstaande het droge geschrijf hakkelen woorden door huiver over torens naar het nieuwe in stadse stappen door schemerig geruis waar toekomst de straat is met soms nog wat losse tegels waar het onzekere licht uitbreekt door de holtes van het laatste verdriet waarin onze harten razen in de storm van volwassen liefde…

Ik zit geboge' en schrijf, - muf-geel duft het papier en rins ruikt de inkt; de lamp zingt hoog en treurig ... klinkt dit kirrend schreien niet tot heel hoog gillen op, kreet van een veêl, schriel tot te fijn gekrijt verminkt? Ik zit geboge' en schrijf, - er wringt moeilijke wrangheid in mijn…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Viool na viool zingt, violist na violist wordt zanger. (De doolhof heeft een uitweg.)…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

De wind is een ding en de bladeren zijn een ander. Ze ruisen onderling al lang samen met elkander. Ik sta daarbij en luister mij niet moe. Soms schijnt me alles vaag, soms alles klaar. En als ik even mijn hoed af doe, is muziek een beweging door het haar.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

ik herinner mij een tuin die vol spiegels was waarin men glazen schoenen droeg de zon scheen er bleek boven onze jonge waanzin het veroveren van de borsten deze dagen die verdriet verslonden kanonnen vuurden op ons ritme ik herinner mij de eerste stenen een omhelzing in lantaarnlicht dat jij in de hoek van de tuin een viool bespeelde,…

een viool kerft in de winterstilte de woestenij door vogelvorkjes geprakt een glazen rag van bevroren dromen in de zucht van duizend naalden je kinderhand die met brutale warmte het ijs van mijn herinnering likt een bedwongen traan tot dooien brengt mijn gekloven lippen danken voor je kracht twee kriekjes op je porseleinen gezicht…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

ingeslapen muzieknoot blaast nieuw leven in waardoor zich een vloeiende melodie ontbloot instrument al eeuwenoud bespeelt zijn magische snaren adembenemend door al zijn eenvoud naderend slotstuk heftige klanken snijden door mijn ziel doet deze stervende muzieknoot weer leven…

Pure geluiden uit vurenhout, nu eens fel, dan met zoetheid verrijkt, vormen een ware klankenwoud als de virtuoos haar snaren bestrijkt. Gevoelens vloeien van blij tot verdriet, dan weer van nietig tot krachtig Gedachten van stoer tot durfniet volgen verlangens van teder tot machtig. Het is niet in woorden te omschrijven wat vier snaren…

jongen nu een volwassen geworden man de viool speelt als vanzelf zachte muziek danst over de muziekbladen en valt teder terug wie had mijn ogen gesloten?…

Meisje met de frivole viool gevoelige snaren stemmen late avond muzikaal als in echte waarheden geboren heldere gedachten gaan mee in de droom fragiele bloemen op de warme aarde ze dwaalt langs aangespoelde droefheid wij zijn onze stemmingen lichtgevende sterrenstelsels diepe dromen in de oude stad dit land wil een lied vol romantiek…

In de natuur speelt De mens Altijd de 2e viool En wie dat forceert Krijgt een Rammelend orkest Niet om aan te horen Maar vooral Niet om aan te zien Natuur en cultuur Gaan prima samen Als de natuur maar De 1ste viool Mag blijven spelen!…

Eigenlijk was ze helemaal aangezicht dat kwam door haar viool…

onder het balkon klinkt de viool van mijn kat stradivarius…

Stradivarius kwam mij bij de voordeur een viool afgeven...…

twee knopen houden de snaar strak die ik te grof, te gretig ontstem een golf trilt door het trommelvlies tot in de haren van het slakkenhuis tonen wringen binnen hun maat elke tel volgt de harstslag elke ademstoot een zin ik struikel over kwinten en kwarten één noot hupt over de maatstreep heen het galmt door een gepolijste kast…

Hoe klein zijn viool wel lijkt of hoe groots Gil Shaham ook speelt Brahms in zijn binnenste beeft…

Wanneer we de klok terugdraaien, zullen we beseffen dat grote violisten, klein en veelbelovend zijn begonnen. Nog mooier is het om erbij te zijn, wanneer we tijdens het prille begin, even stil mogen komen luisteren. Naar het grappige tokkelen. Naar het allereerste strijken. Naar het raken van onze eigen snaar.…

Jouw viool heb ik omzichtig daar geplaatst in die cirkel tussen mensen, niet ter vermaak maar om te wensen dat jouw klanken kunnen blijven, tot het laatst. Warm zijn zij, liefdevol en goudgerand, een terugverlangen naar mijn zonnedagen. Muziek als antwoord op al mijn levensvragen, als troost, verdriet, ten langen leste opgebrand.…

Viool uit de kist: Serenade aan kade, Door niemand gemist.…