Alle inzendingen over virtueel

Wat zou het wat zijn Als ik in het geheel Verder kon leven Als uitsluitend virtueel Verlost van vermoeiende zaken In nullen en enen opgelost En zelfs mijn ademen Dat geen moeite meer kost In respect opgedragen aan Fleur Bloemen en Tim Ribberink die vanwege hun pesters de zelfdoding verkozen boven verder leven.…

kus je zacht ja virtueel geen woord te veel in raken op rode lippen alleen zinnen mogen tippen aan het gevoel dat jij me geeft vingers ooit in tasten het vasten bleek zo mooi maar zonder warm emplooi geen woord te veel ik kus je daar in liefde waar het nooit verveelt…

Onthoofde liefde uit hoofde van het marketen van lijf en lendenen Zo zat ze daar virtueel gekaderd blikken priemend op de vijftig bites van haar blacklight torso Hoofd en onderbenen in de dimensie van de anonieme schaamte En hij greep in zijn tot economie verworden kruis Vraag en aanbod op en neer verkocht en log out…

Wat eens zal kunnen, en nu virtueel wordt geprobeerd; zal dan met feiten aan ons nageslacht worden gedoceerd.…

Met onuitwisbare herinneringen gedachten en diepe gevoelens in gevleugelde woorden met passie geschreven virtueel neergezet breng ik een ode aan hen die door bezieling gedreven alle prachtige en ontroerende gedichten hebben geschreven maar ook de mensen achter de schermen die ze hebben geplaatst dat vergat ik haast want www.gedichten.nl…

pas heel even of eigenlijk nog niet het klinkt wat overdreven hoop dat jij mij ook ziet al zijn we heel verschillend toch spook je door mijn hoofd ik ben dan ook welwillend als door jouw mail verdoofd ik luister naar je woord al is er geen geluid mijn liefde aangeboord ga daar nu maar van uit ik wil van je houden maar niet enkel virtueel…

mysterieus, tot de verbeelding onbereikbaar virtueel bezetenheid, een geestesspeelding onbegrensd obsessioneel een kweeste voor de desperado wanhopig zevend naar karaat verdwalend in zijn eldorado graaigrijpend in het zand en zaad over zijn vuiggewreven armen begaaid, behaard als een primaat strelen vrouwenhanden met erbarmen tot banvloek…

ik ben even weggeweest naar het gedachtenland waar alles van mijn hand geboren is in de ideeën tuin heb ik gestruind tussen de hypes en trends die nog moeten komen geen vage dromen maar volop in ontwikkeling van virtueel hebbeding tot lieveling van de media heb alles zien ontstaan maar ook het teloorgaan van talenten door…

Maar helaas, hongerig als ze was, wilde ze voorlopig alleen virtueel. In het echt, gaf ze nog niet zo'n gas. Zo gaat dat op het internet, Oord vol lust en honger: Fantasie, met een béétje echt. Een ieder is ouder. Of jonger....…

magische boeken mystieke gezangen religies die meerdere levens omspannen als rugdekking voor mijn games die ik speel vandaag het spel wordt steeds echter de mensen slechter zij schieten zonder normen en moraal vinden doden normaal zonder enig geweten scrupules zijn vergeten als ik stap over de velden met mijn dode helden nog virtueel…

iemand zien lopen aan de fluisterdichte overkant zwijgend antwoorden zien vertrekken met onbekende bestemming verzinken in gedachte, in aanhef een weg vervolgen fantasie bedrijven, water inademen denken aan een briesje langs de wangen geloven in goede afloop, virtueel ontmoeten het gesteente van een steen aanvaarden oprapen, bewaren,…

Jouw glimlach koestert het verlangen bij al die mannen die virtueel in jou gevangen zijn. Mona Lisa, grote diva Eva voor de eeuwigheid. Sprakeloos houdt jij mij gevangen. Verleidt jij mij voor altijd.…

Virtueel bestond je niet en ook lijfelijk niet, niet meer. Des te meer herinneringen, herinneringen, herinneringen. Des te meer sluimerend verdriet, het verleden ging te keer. Surfend naar jou, vallend over golven, jij onbereikbaar. Een eiland met af en toe een brug ernaartoe, rustend Op steeds wijkende warme gedachten als drijfzand.…

Digitale taal virtuele vonken Beeldscherm en toetsenbord een woord, nog een woord als vanzelf elkaars klankbord gevonden op het net Liefde jij, ik en een "klotsend waterbed"…

ik voelde nog vaag jouw tweede huid in tedere omhelzing zacht rode lippen kusten ingetogen schermend blauw met het eindeloos repeterende nabeeld ik houd van jou woordloos koos verliefd het manuele spreken waarbij het scherm voorkwam dat wij ons al snel verveelden zelfs in de meest subtiele lichaamstaal waren wij nooit klaar…

zij drift zonder gewicht op de wind beweegt als een vogel in glijvlucht haar lach tekent zon op het strand kleurt zonder schaduw een witte golvenrand waar gedachten dwarrelen uit haar losse hand ook zij deelt de database die schepping heet kent de momenten van loaden tussen cloud en heet zand…

virtuele min sluit werkelijk aan op een fantastisch contact…

Ze lijkt slechts virtueel te bestaan Foto’s ja van mooie ogen van ’t leven ergens tussen tiener en vrouw Ze lijkt met woord begaan in poëzie rond naakte taal hard maar welgemeend geslepen en dapper grauw Ze laat me in de waan van zoveel meer dan voelen haar zekerheid van steen in zichzelf gevangen aandoenlijk trouw Soms…

ik deel warmte aandacht en attenties maar krijg geen bevestigende blik wel ogen die niets anders zien dan lege vertes slechts gefocust op het eigen ik hun lente is geweest het grote feest van zomer heeft de geest gegeven in de herfst van het virtuele leven nog maar 50 tinten grijs voordat wit zal overheersen in gelijk zijn aan elkaar…

mijn schreeuw deed het glas breken duizenden scherven konden hun vorm vergeten waaierden rond vielen als druppels regen kleuren verspattend op de marmeren grond ik zag je ontwaken bevallig het kristal loslaten waarmee ik jou had omgeven in schoonheid zonder leven heb angst onderdrukt virtuele bloemen geplukt om jou te groeten je…

ze kijken me aan alsof ik hun blikken trek zie hun hoofden licht voorover glanzen in de zon totdat ik in hun scherm stap en zij betrapt opveren het oogcontact is heel shockerend ik ben er echt een snelle groet in opperste verbazing realiteit zonder verdwazing…

je groeit in aandacht en contacten maar de bloei is broos de enkele bui die valt beregent toch tekort het oppervlakkig wortelen pas als je dieper steekt meer van jezelf geeft ga jij de mensen kennen dan kun je zomers voluit bloeien in plaats van snel ontluiken en verschroeien…

De zon is al maandenlang een smiley met een neerhangende mond en ik waad al eeuwenlang rond in een terneerzuigend moeras, waar piranha's mijn voeten en benen afkluiven. Zie dan maar eens voort te struinen. En ik goochel wat af om mijn ellende te transformeren en ik verzuip mezelf in bacchanalen van virtuele hugs en tederheden. En in de…

we balanceren in gedachten zonder net het koord trilt lichte ritmes de einden zingen rond we zetten dichten als gezichten op het net zonder stem met blinde ogen virtueel net echt we kussen woorden warmen zinnen als in bed we belijden liefde die zijn werkelijkheid heeft afgelegd ik ontmoet je in je geest ijl spinrag van contacten…

ik zie je in mijn hand ontluiken jouw lente binnen en de winter buiten een pril begin in teder groen mijn blindzijn kon er jaren niets mee doen ik heb je kleur ontdekt het groeien in de warmte je hebt een geur gelekt die voorjaar zacht omarmde we stuiven mails hopen op bevruchten maar msn is niet zo snel zij speelt met onze lusten…

Steekt er wellicht soms iets kwaads in het virtueel een plek aanschouwen waar zoveel verdriet en leed en zoveel pijn is van wat ik niet weet van bekende en onbekende mannen en vrouwen. Hier rusten ze de eeuwige rust. Schoorvoetend scroll ik langs de zerken. Mijmerend bestudeer ik zo hun werken mij van de eindigheid meer bewust.…

wij cirkelen op het internet in data zijn onze gegevens vastgelegd talloze dossiers verhalen over het doen en laten en wij hebben weinig in de gaten denken ons heel anoniem in gaan en komen big brother ziet alles behalve nog je dromen het lezen van dit virtueel verslag geeft ons zicht in tijd maar geen werkelijkheid pas in…

Rechtermuisklik: keuzemenu beeldicoon voor groter scherm linkermuisknop klikken: arte's hulstbladlogo, cinema (haardvuur in de gaten houden bij koude voeten: te laat blokken op het vuur gegooid) ...japanse kostschooljurkjes een rode parasol, een bruiloftsstoet, de hoofdpersoon vouwt haar papieren wens ik link van virtueel naar echt…

Achter mijn beeldscherm, alleen Verlang naar gezelschap, virtueel kom bij me, kom en deel, help me door de avond heen Het beeldscherm knippert, 0 online Je vrienden doen het aangename Tastbaar, hebben lief, tesamen Geen ander kan zo eenzaam zijn Nog steeds niemand Ik schaam me, het wordt pathetisch Help me! o, is daar iemand?…

ik betrad het huis van glas wist meteen niet meer wat boven of beneden was ook binnen buiten gaf problemen omdat lichten dwars door muren schenen kamers leken virtueel in transparante scheiding toch beperkten zij de ruimte in voelbaar substantieel alles leek te zweven tussen kelder en het dak alleen door het bewegen zag je dat…