Alle inzendingen over vlammende vleugels

aan volle takken hangen vijf lampionnen vlammend oranje in een bewolkte kamer blijft zonnewarmte zichtbaar…

Een brandend veld als een blauwrood lint met vlammend haar samen dwaasrood van schaamte steekt je hand uit boven het laberint.…

Vlammend valt een meteoor door de steilten van de nacht.…

dood als brekende wind verbleekte takken in het vergeten vlammend rood…

Vrij zijn op jouw eigen vleugels Tussen de wolken Wilde jij. En jij wilde Steeds weer vrij zijn, dus jij vloog zo vaak jij kon. En jij bleef er steeds maar langer Vloog immer dichter naar de hemel en de zon Planeten blijven links liggen Putin negeren, de rest Lanceren met een broodje... OPM.…

Groene veren van vreemde vogels vliegen voortvarend ver voorbij violet van vlammende violen Koningsvarens vergen vrijheid…

Voor jou schreef ik driehonderd vijfenzestig vlammende gedichten, voor elke dag was er een. Toen jij ze allemaal had gelezen was ik toch weer helemaal alleen.…

Voor jou schreef ik driehonderd vijfenzestig vlammende gedichten, voor elke dag was er een. Toen jij ze allemaal had gelezen was ik toch weer helemaal alleen.…

Vlammend vuur brandende liefde gij zijt voor immer verbonden met mij Loden last rustend op mijn lichaam laat mij nimmer vrij…

ANGST IS de dans van de geworden dingen naar het Ontworden VLAMMENDE LOGOS angst voor de Vlam EENHEID vlam ---------------------------------------------- uit: De feesten VAN ANGST en PIJN (1918-1921)…

De zon verblindt mijn zicht Mijn glinstering voor later De zee brandt in het avondlicht Oranje vlammen kleuren water Met de golven aan mijn voeten Zeg ik eenzaam de zon vaarwel Om de maan te kunnen begroeten Spelen zij hun haat en liefdesspel…

Vlammende stilte in het ochtendgloren, dempende nevel boven het stille land, waar je enkel nog de stilte kan horen. En ik sta hier genietend aan de kant. Drukkende drukte die straks zal winnen van de stilte die nu nog aanwezig is, zal weldra met veel kabaal beginnen, nu de stilte nog zo lekker bezig is.…

ik heb haar op de gouden rand zien staan van een lichtende wolk met donkere kant omgord met een stralend koord het vlammend zwaard geheven in de laatste dagen van ons leven zij oordeelt niet maar klieft waar goed en kwaad verbonden zijn in pijn heelt zeer om weer naar rein te schonen ooit zal er weer een nieuw bestaan zijn bezieling…

kleuren bekijken die de zon aan jouw doeken in vorm en combinatie heeft meegegeven weer in de stemming raken die het mogelijk maakte om in hoog tempo zoveel moois neer te zetten ook toen heeft jouw innerlijke kracht in je gulle lach alles al gegeven wat je had nog is de verf niet droog om goed af te lakken maar geniet van de vlammende…

nog laait poëtisch vuur en tatoeëert succes in helder rood je ziel jij geeft jezelf kwetsbaar bloot in vlammend samenzijn maar wie voelt dadelijk weer de pijn als stilte smeekt om rust en even eenzaam zijn omdat jij je sporen weer moet vinden in het wad weg van hectiek en bulderend gelach niets is vergaan want onder grijze as…

laat je geest eens dwalen door vlammende verhalen uit de open haard het beuken blok net achteloos gedropt vertelt zijn laatste uur reeds danst de rook in smeulende herinneringen opent vuur de eerste jaarringen sist en knettert namen in een knisperende vonk strooit spetterend wat anekdotes rond in het verzameld werk van meer dan…

. ------------------------------- Uit: 'Vlammend marmer', 1984.…

uitbundige boerenbruiloften: wapperende vaandels mutsen vlammend rood tussen het grauw zogende moeders plassende boeren dansend paar hondje centraal.…

roep tot het licht ook nu in vlammend schijnsel langzaam dooft achter de horizon in schittering van vele kleuren en haar echo keert in golven weerom.…

de wereld was onze adem een vlammende vogel onze vogel een eenzame ster de ster een kleine planeet een gouden schommel voor twee ---------------------------------------- uit: 'Orensnijder, tulpensnijder', 1975.…

Ja, iemand ziet me het schenkt me vleugels, weg van hier, weg van het kwade Vliegend naar het goede. Tussen rotsen tussen bergen. Daar lag ik.…

Als je me onderweg, toevallig dus ziet staan, twijfel dan niet, maar landt dan even en laat me op je vleugels zitten gaan. Dan vliegen we samen, met z'n twee, of willen er nog meer personen mee?…

Haar vleugels beweegt ze nog ietwat gedwongen, maar opnieuw gaat ze op in het genot van haar vlucht en reeds hoog in de lucht wordt een loflied gezongen. Want nú pas beseft ze een vogel te zijn, geschapen met vleugels die haar zullen dragen naar antwoorden, die ze nog zoekt op haar vragen. Ja...nú pas beseft ze een vogel te zijn!…

eerste nestwarmte een vrijheid zonder grenzen zwevend op de wind…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

we wisten dat wij vleugels hadden alleen zagen we ze niet onze gedachten vlogen al voordat wij konden denken later in de op te nemen wereld werd het echte vliegen werkelijkheid maar fantasie en dromen behielden hun eigen mogelijkheid evenals vlinders in de buik liefde gaf de mens zijn vleugels door het extra kloppen van hun…

Omzichtig toon ik een gevonden vleugel. 'Aan de hand van filosofen laat ik je graag de beginselen van het vliegen zien.' Mijn droom van vleugels wenkt aan de wind in het gras buitelende opgestreken pluimveren ('aangescherpte slagpennen').…

Als zo de dood is, dacht ik gewaagd, dan wil ik vleugels en een staart geen stewardess die mij dan vraagt: mag ik even de instapkaart? Alle vrienden, broertje, Pa ook tante Griet want die is lief; als ik langzaam met mijn vleugels sla, oh, wacht!…

Ik stelde voor 'n avondje "vleugels maken" leek me wel wat voor dichters eerst nog gevleugelde woorden opgezocht in de van Dale daarna papier,bamboe en bisonkit uit m'n lade lekker frobelen 't laat zich raden maar 'n ruzie en 'n twist 'n vuistslag hier, 'n muilpeer daar Snel ging ik op eigen vleug'len was voor ik…

Als een vogel zonder vleugels Die loopt en kijkt, naar boven Naar het boven, waar hij hoort Zonder vleugels is moeilijk geloven In een bestaan. Het gaat voort Zij heeft mij in haar teugels Haar liefde maakt mij zo klein Kleiner dan haar leven.…