Alle inzendingen over vlinder OR vleugels OR bloemen

doet ik ben een vlinder die niet thuishoort in dit gedicht laat mij fladderen van bloem tot bloem.…

eensklaps vleugels…

Een vlinder wil uit die cocon slaat de ogen naar omhoog kijkt verlangend naar de zon wappert snel haar vleugels droog. Hoort het suizen van de lucht waarin honigbijen zoemen neemt uit die somberheid de vlucht naar het land waar bloemen bloeien.…

vlinders en vleugels ontsnappen de dag dragen de lach in het blauw over velden zoeken thermiek en drijven in kleur langs wolken als helden ik heb je gezien handenvol bloemen ogen vol geur ze glansden verliefd zonder namen te noemen ik kijk naar de blik in je ogen dans zonder vloer de muziek van je hart jouw stilte kust zo…

Vrij als een vlinder ontpopt uit de cocon Vlieg ik met de vogels op vleugels van het bestaan…

vliegensvlug slaat de rups zijn vleugels tot vlinder een nieuwe dag ontpopt zich…

Zij fotografeerde een vlinder in Frankrijk op weg naar het zuiden, gewoon langs de baan en vond het al altijd een beetje belangrijk dat vlinders op foto's 'opengeplooid' staan. Maar hij, met de vleugels toe, wou niet poseren al vroeg zij: 'Toe vlinder, geef mij toch een kans'.…

ik voel me goed zo lekker in mijn sas soms wou ik dat ik een mooie vlinder was!…

De vrijheid van een vlinder, geeft haar een mooi bestaan. Van bloem tot bloem, zal zij zich verplaatsen. De vrijheid zoals een vlinder dat heeft. Dat zou voor de mens ook eens moeten bestaan. Helaas, is dat niet zo natuurlijk hebben wij veel vrijheid. Toch er zijn wel regels, waar we ons aan te houden hebben.…

van een jaargetij mijn armen vlinderen naar jouw glimlach, blozend tussen bloemen blij mijn hart bewaart elkanders vleugels , bevrijdend in de wind het is de liefde die ons in zachte dromen samenbindt…

Geteisterd door gedachten Niet eten zegt een stem Bang om er tegen in te gaan Gehoorzaam ik hem De toekomst niet hoopvol Ik zal toch niet slagen Mijn wensen vergeet ik Ik moet de stem behagen Steeds zwakker wordt mijn lichaam Steeds sterker wordt mijn geest Tegenstrijdige gedachtes Daarvan baal ik nog het meest Mensen die denken dat…

Ranzig, onzin, vetmakende troep, dat is wat de duivel in mij roept. Waarom zou ik het nodig hebben, ik kan het zonder ook wel redden. Kom op, eet nou wat brood je wilt vast niet zo jong al dood. Het kan echt helemaal geen kwaad, zegt de engel die in mijn praat. Ach joh, steek gewoon je vinger in je strot, je moet slank zijn, tot op het…

Gordijnen sluiten zwijgzaam als een waas voor mijn gedachten en de stenen bouwen zelf een muur rondom mijn hart. Mijn hart dat is gebroken in duizend stukjes pijn mijn liefde voor jou blijft stromen maar zal nooit meer hetzelfde zijn…

Deze vingers Deze handen Vurig hopend Hevig verlangend Vrouw/moeder/kind Doordrenkt... omdat niemand anders die moeite voor haar nam…

Ik hou van jou maar dat mag ik niet Ik mag je graag maar dat geeft verdriet Wat is verboden, wat is gedaan Wat geeft het gevoel ik ga eraan Ja houden van het is heel raar Maar het komt ineens en is zonneklaar Jij bent te jong en het zou zijn gedaan Maar het is ons geheim , Het is ons bestaan Hoe lang gaat het duren dat is niet gezegd Maar…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

Zij dragen bloemen overal en trippelen naar het carnaval. Vanavond hebben alle kinders vleugels als verheugde vlinders - en ze fladderen komiek op de maat van de muziek… ------------------------------------------------------- uit: Lampions in den wind, Amsterdam, 1921.…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

zo zon, 's morgens je lach, beminnen de wind in je naam op speelse armen pasgeboren de krokusstilte de tijd rond dauw mijn hart, het linnen de regen, zo goud je haren vol vogels de ochtendzang van vier seizoenen mijn liefste uur zo zonder haast je ogen ademen vlinders op bloemen ik dans met jou verbonden vleugels een…

een mooie bloem wat eenzaam ogend aan de graskant van de sloot wiegend in de wind een laatste hommel drinkend van de nectar tot de herfstregen hem verstoord een vlinder die nog even dartelt de vleugels gespreid een vrouw die in de vroege morgen haar venster opent zichzelf goede morgen wenst een kushand toe glimlacht aan het nieuwe…

en dan plots verstild bestaan vlinder zonder vleugels leven als op een foto bevroren beweging een stilleven…

Als een vlinder zonder vleugels ligt hij in Montpellier op de i.c.…

Vlinder, jij die fladdert zo vrolijk op de golven van de zomerwind. Zo broos en breekbaar je vleugels gespreid, met de allermooiste kleuren. Vlinder, jij zo dansend in je korte levensdagen, brengt tederheid in mij naar boven.…

Jij schitterende vlinder je streek neer op de rand van m'n balkon Met trillend gespreide vleugels je heel even koesterend aan de stralen van de zon je ragfijne vleugels gingen langzaam dicht toen vloog je weg de vrijheid tegemoet en liet je een glimlach achter op m'n gezicht mooie vlinder je te aanschouwen deed me goed…

Heel soms dwarrelt mijn gevoel als een vlinder met één vleugel en vecht het in de lucht zonder te vallen soms…

Zo stekelig als ze zijn zo zacht hun bloemen vlinders weten het…

Ze fladderen wat, de pasgeboren vlinders – radend naar bloemen.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

blijft en haar cocon niet wil verlaten haar vleugels zijn nog veel te teer om felle zon al te verdragen Het plotse onweer laat de dichter anders kijken een grijze duif gaat scherend over land en in de nacht huilt lang de wolf als een verlaten hond op 't kerkhof van het heden de vlinder waagt zich naar de bloem door mijn geopend raam…

een vlinder landt op een bloem voor zijn laatste rust hij is op.....verloren en helemaal uitgeblust maar die bloem is niet de plaats waar zijn rust is gevonden hij voelt zich meer thuis in een ander dorp waar hij langer was verbonden zijn geliefde neemt het besluit geeft hem een nieuwe bloem met kleuren dicht bij hen ....een warm gevoel dit…