Alle inzendingen over volgroeid

Als de wortels volgroeid zijn De stam dik genoeg is Als de takken niet wijder worden Zullen de bladeren dan nog blijven?…

Morgen zijn de bladeren volgroeid.…

volgroeide velden onder trilling van de zon het groen was rijper dan de dag die hij met volle teugen drinken kon ranken tilden hem omhoog zijn plek, zijn graf dat hij gewon zo vol en zo verfijnd dat hij er stierf totaal verwijnd…

woorden als voetstappen soms vereeuwigd in cement volgroeid bedekt met tegels ben ik je gelijke of gescheiden met een buffer tussen ons beide melancholiek geschreven verborgen heden niet meer dan een geest van de nacht geen drama geen raadsel maar dit leven op zich…

Voor ons ligt het nieuwe jaar een onbeschreven blad besneeuwd landschap zonder voetstap een wolkeloze lucht na dagen regen een volgroeid veld, rijp voor de oogst zo komt het nieuwe jaar ons tegen aaibaar en onberoerd wie is het die dromen uitvoert?…

daar loop je dan met je rare zwarte pootjes rood-oranje een vlek op de rug je moet vooruit er is geen terug de vaste lupine drie of elf stippelig volgroeid zuig je luizen malen je kaken heel lief een eind aan een leven…

tegen ’t raakvlak van licht en schaduw leunen mijn ogen aan op momenten, zo heftig of luw die na een ogenblik vergaan blikvelden zie ik, volgroeid van gedaante in vol ornaat fluisterend en luisterend geboeid naar het bestendige waarom 't gaat…

twee kinderogen kijken mij aan de afgekloven teddybeer vastgeklemd in twee nog niet volgroeide handjes jouw ogen twinkelen in het donker je lacht nu lig je nog in je veilige ledikantje straks ben je volwassen en bevind je je ineens in een heel andere wereld maar daar weet je nu nog niks van…

nu jij wijl het nog zomert reeds winter meedraagt sterven laat horen telkens als jouw niet volgroeide vruchten te haastig de grond raken stel me gerust dat je doorgaat met leven beloof me in een nieuwe lente een rijke oogst ik mag je zo…

wanneer is het mooi geweest is de bomenrij volgroeid het landschap doorsneden met witregels als groeven in aarde zonder voetnoot tot punt achter de einder is dit een droom, een weg evenwijdig aan de grens van levensvatbaar, laten we vuur achter, verwaait de rook in een speldenknop zoals het altijd was geweest…

In zijn lijf zitten namelijk leeftijdsverschillen: want volgroeid zijn z’n schouders, maar jong zijn z’n billen, En je krijgt van dit beest nog het volgende beeld: dat de stier bij die boom zich ook stierlijk verveelt.…

schrijven met het hart van een kind met in mijn volgroeide hand een pen bloeien als een roze pluizenbol al is het maar voor een dag of drie denken als een vogel met iele pootjes zonder grond vele hemels verder vliegen naar boven kijken het jonge leven blazen in mijn kloppend oude hart wat ik wil…

vooruitgeworpen schaduwen op een late septembermiddag gekoesterd in het gloedvolle licht van een voorbijgaand seizoen Wetend dat deze laatste wijkende zonnestralen de aankondiging zijn van een naderende inkeer In de zon gerijpte aarde vrucht van de jaarlijkse kringloop Het moment van oogsten is aangebroken van wat ooit gezaaid is en nu volgroeid…

er knapt dood hout en glijdt langs takken die bewegen nog zwiept de wind een laatste keer en valt wat over is gebleven niet volgroeid in vele lentes magertjes gebloeid na zomeren in schaduw en nu aan aarde terug gegeven toch zijn de wortels gaaf de stam is fijn vertakt zij wordt nog niet gekapt…

Verpletterend een geschenk uit de hemel Lamgeslagen kind voor jullie beide Onthutst een zoon volgroeid en prachtig mooi Complicaties dat het jou moest overkomen Vechten voor je leven zo klein als je bent zal je moeten knokken Met de liefde van je mama en papa is jullie band héél bijzonder…

fluister het tegen de wolken vertel het aan de wind leg het te rusten in de takken om haar te koesteren als het ochtendkind ontwakend in vele armen verscholen onder een bladerenbed doet ze zich te goed aan zonnestralen die haar weldra in het middelpunt zetten ontstijgt ze al gauw het aardse uiteindelijk is ze volgroeid om haar vleugels…

Water klopt al in je oren, je navel sopt, wier slaat onaardig tegen je volgroeide ogen terwijl het fietspad langs de beuken golft…

De kleine wezens die tijdens onze vroege jaren vreugdevolle herinnering schiepen bij verteluur of eigen verbeelding geven het volgroeide brein vertederd medelijden met wie we eens waren "prille onschuldige zielen beheerst door velerlei schimmen" het sprookje toont een ander aanzien van het heuse onzichtbare leven dat ons voortdurend…

blij dat ik hier woon tussen muurloze dromen ben ik wel geschikt voor thuiskomst vroeg je me ooit blij dat ik nu leef sommige tijden duren eindeloos voort met elke stap strekken lange paden zich onherroepbaar uit misschien is dat dodelijk saai of spat er vuur vanaf zolang innerlijke kinderen volgroeide planten water geven…

wat me al dagen belaagde leek opeens vervlogen toen ik zo licht als een veer door het warmend geel van volgroeide zonnebloemen werd opgenomen bijna dronken in het groen van parelend gras boven water kwam en wat me bedrukte plots verdwenen was terwijl ik naar ‘t weidse van helderblauwe luchten staarde er 'n vleugje vertrouwen…

Ja ik ben een bloem, in dit leven een Bol, in mij ligt veel moois te wachten en ik streef er naar, aan het eind van mijn leven te zijn volgroeid, voor dat ik weer verdor.…

Bladloze bomen in een gure herfststorm die als grote donkere grijphanden wuiven naar de vogelzwermen Verkleumde sprietige vingers herbergen hun verlaten nesten Rustplaatsen die zij maanden geleden hebben verankerd in het toen nog zo levendige loof Hun reeds volgroeide jongen zijn allang gevlogen Vergetend de grote donkere grijphanden…

er liggen rozen op het strand mooie rode in de knop zoute tranen in hun knop er liggen rozen op het strand nog lang niet tot bloei nog lang niet volgroeid…

Waar ogen kunnen voelen Nee, het moet een mysterieus wezen zijn Vreemd van al het mooie glinsterwerk Met al zijn kleuren In de wereld van het overleven En het is allang geen kwestie meer Van willen weten maar van Het ontdekken van de mystieke Wereld in nieuwsgierigheid Van zoeken naar onontdekte vraagstukken Ik sta stijf Als een volgroeide…

jij bent volgroeid een markante boom karakteristiek in de omgeving toch draag je de laatste jaren minder bladeren en meer dood hout jij bent nog echt niet oud en versleten maar ruizelt zacht vergeten de screen is al geweest voor het lichte falen van je geest verborgen wortels komen langzaam bloot in het fysiek mankeren het…

Alles is zo nietig, waar het voorheen groot was, alles is ineens zo klein, waar het voorheen volgroeid was, alles lijkt ineens zo niet ter zake doende, waar het voorheen ontzettend belangrijk was, alles lijkt ineens zo niks, terwijl het gisteren alles was!…

Met liefde kerfde jij je naam in de bast van een jonge boom bleef daar toen een tijdje staan vertraagde tijd als in een droom Vaak kwam jij daarna nog spelen speels lachend in het vrije veld en wat alleen de jeugd kan velen de dagen werden niet geteld Nu, staat de boom op eigen erf volgroeid en rijk aan vruchten geeft schaduw aan mensen…

Een boompje dat werd geplant Ergens op deze planeet Het boompje staat nu vast in Nederland En vroeg zich af wat het daar deed Het voorziet de mens van zuurstof en kijkplezier Het wordt "gebruikt" voor hout De bladeren die als voedsel dienen voor het dier De boom nu volgroeid en houdt zich staande in het woud Het woud omringd door gevaar…

de herfstwind de gevallenen voort In het zachte mos lag zowaar ‘t end Opeens was daar de hemelpoort De zomerwind had speels aan ze getrokken En nooit hadden ze vermoed Dat ze spoedig zouden ontvallen Om gedragen te worden in de stoet De lentewind had mooie beloften gebracht en ’n ruisend gezang over d’oneindigheid en zij waren de volgroeide…

Stel dat ik me iets herinneren kon van de tijd voor ik werd geboren toen ‘k beschermd en aangenaam volgroeide in het moederlichaam en niets m’n drijven kon verstoren Maar al wat ik had raakte ik kwijt ik werd door de natuur verdreven mijn angst werd allereerst gebaard en nadat m’n wegen waren geklaard ademde ik schreeuwende het leven…