Alle inzendingen over voorbij de lijntjes

Pluk de dag, want voor je het weet: is het avond!…

Er zijn mensen, die bergen verzetten, ik nog geen kopje Er zijn mensen die de hele dag ploeteren, ik kom hem net door Er zijn mensen die ik weet niet wat, presteren, ik doe niks Er zijn mensen, die alles uit een dag halen en ik? Ben altijd weer blij als de dag om is.…

Je kunt je leven lang Enkel binnen de lijntjes kleuren. Alles verloopt zoals verwacht Er zal weinig spannends gebeuren. Je kunt ook besluiten Je leven meer te gaan beleven Door er meer een excentrieke Richting aan te gaan geven. Even wennen Kleur bekennen.…

Het gebeurde dus daar, bij de oude toren -- Hoe oud is die dan?…

Ik kleur jouw verlangen roze de mijne laat ik wit leunend binnen de lijntjes kijkt er 'n vogel van buiten naar binnen, z'n veren net gekamd open de deur met grote zwaai en zie hoe jij vlinders vangt die even te voor nog aan mij toebehoorden…

Ik leg je heel even neer als handen toch weer vastpakken schud ik lijntjes tot een lach wijsheid, soms glanzend, soms mat, geeft gulle handen nog geen vingers om te wijzen wanneer ik je omdraai schicht het eerste daglicht en scherpt het zicht narcissen blijven gedijen ongegrond…

in één oogopslag waren de lijntjes in je gezicht te lezen lente maakte je huid veerkrachtig gevoelig en zacht we hebben samen de zomer geschreven verdiept in fronsjes en lach de eigen trekjes genoten het leven in schaduwvol karakteristiek nog oogst het licht schoonheid uit lijnen in jouw herfstwarme gezicht…

je naam heb ik nooit echt geweten de droom raasde veel te snel voorbij maar die aroma's zal ik nooit vergeten van scherpe bloesemgeuren allerlei bloesems en patchouli geuren heel kenmerkend voor jou meisje van vele felle kleuren besef hoeveel ik van je hou elke droom voelde ik mij verloren wanneer je me opnieuw verliet vele tranen werden…

ik pluk de schimmen van het verleden de zoete geur nu nog zo sterk dringt in mij maar...kan niet blijven langzaam doet de tijd zijn werk…

Een gegraven graf omkranst door bloemen een foto, een kaars, een lint, een laatste groet voorbij ... Afscheid in woorden een lied vol emotie een gebed, dat verhaalt het leven is eindig, voor eeuwig ...…

Voorbij het elkaar woordeloos horen wij hebben verloren ik jou en jij mij Voorbij…

als ik voorbij dit leven ben weet ik wat er allemaal zal zijn dan ben ik voor altijd gelukkig eeuwig verlost van alle pijn eenmaal heb ik mijn lichaam verlaten maar keerde terug helaas werd door een kracht teruggetrokken ze noemden mij een vechtersbaas maar als ik zelf had kunnen kiezen was ik daar dolgraag gebleven in het witte mooie…

Je hebt gekozen voor je vrijheid en daarmee niet gekozen voor mij Op de één of andere rare manier lijkt het me zelfs beter voor mij Hopelijk vind ik mezelf weer terug en krijg ik eindelijk weer rust Ondanks dat ik alles aan je mis hoe je lacht, loopt, praat en kust Eindelijk rust in mijn hoofd en lijf daarmee weer rust terug in mijn leven…

Vroeger is geweest die is voorgoed voorbij toekomst voor nieuwe dingen voor jou en voor mij. Vroeger is voorbij sta er niet meer bij stil toekomst ligt open ik maak ervan wat ik wil. Vroeger is zwart gekleurd toekomst is licht geef dan je toekomst je eigen gezicht. Vroeger is voor niemand gelijk misschien woede en pijn.…

Het is voorbij Maar ik hou nog van je alleen hou jij niet meer van mij…

soms lig ik wakker naast je in de nacht en luister naar de zachte fluister van je ademhaling huid aan huid, maar lichtjaren van elkaar in dit huis waarin jij en ik alleen bestonden heeft de tijd toch haarscheurtjes gevonden en allengs bleek, dat wat eerst waarheid leek, gewoon gelogen was hartstocht afgezwakt tot sleets gebeuren…

Voorbij, die leuke momenten met jou, ik weet niet meer wat ik moet doen. Je reageert nog maar heel erg flauw, het is helaas niet meer zoals toen. Voorbij, jouw warme aanwezigheid, je was er elke morgen weer. Jouw lieve woorden ben ik kwijt, en dat doet me heel erg zeer.…

Terwijl het levenswerk in een ijl tempo voortjaagt langs gesprekken van de dag spelen op straat de kinderen een glimlach elkaar toe tot later en nog later heel erg moe de moeder binnenwijst. Met de verdieping onder zich vandaan geruimd spelen zij binnen verder uur hun schaduw is een vogel op de muur hun leven wordt een langzaam stil gaan staan…

Wij waren een voorbij aan het herhalen. Het was te mooi om waar te zijn. Blijft de herinnering aan waar je woonde: de achterkant, de huizenrij.…

het stel schoenen staat klaar voor het boenen een veter achteloos los denkt toevallig andersom de kamer vol met specerij speelt het kale kader voor een drama zonder weerga als de veter start met domineren treft hem de gladheid bij languit de zwoele omhelzing korstig bruin gevlekte getuige als een eiland in de ruimte die nog geurt naar…

Eind, Einde, Eindeloos. Ik wist dit duurt geen eeuwigheid. Maar tussen eeuwigheid en Slechts 10 weken zat, Naar ik hoopte, Nog een zee van tijd. Ik wist dat hij ooit eens zou komen, Een nieuwe ridder op zijn witte paard, De luchtkastelen die wij droomden, In duigen slaand met bijl en zwaard. Wat blijft is de herinnering, Van golven…

De dagen gaan voorbij, wanneer kom je nou weer, het duurt nu al zo lang, soms weet ik het niet meer. Je niet kunnen aanraken, een kus op je wang, je nooit meer kunnen zien maakt me verschrikkelijk bang. Ik kijk naar je foto en wacht op een "sein", "mam, wees niet bezorgd, ik heb het hier fijn".…

een stille lach op jouw gezicht verraadt een beeld dat ik niet schiep de zon wil ik je geven als die wolk maar niet ach kon ik maar een beetje warmte in je handen leggen maar jij bent al niet meer hier…

Gezegd waar het op staat, het heden is gekomen, het is toch al te laat, je verlaat nu ook mijn dromen. Tijden ontweken, jaren van pijn, mijn hart bezweken, maar zo moest het zijn. Alles een reden, vragen gesteld, maar toch ontevreden, genoeg verteld.…

Het pond suiker werd na schooltijd gehaald bij de kruidenier aan de overkant van de winkelstraat opa gaf gepast geld want stel je voor het zal toch niet negen was ik wist ik veel nu weet ik beter…

Weer loop ik door dit grote huis nu verworden tot een stille kluis. Mijn voetstappen verdwijnen welhaast peilloos diep, langs stille kamers en dode gangen. Eens was dit huis een bron van licht het zoete leven..waar kinderen draafden door marmeren gangen vol tomeloze energie en rode wangen. Zij zijn inmiddels van mij weggedreven en uitgezworven…

Dansen in alle stilte terwijl de muziek zwijgt dansen in tranen Voorbij het lied het lied van de altijddurende liefde voorbij het intense geluk Dromen van jou en mij veranderen langzaam in nachtmerries dromen ooit zo mooi zijn nu voorbij…

Als de wind zich draait de schreeuw vanbinnen klinkt en de eenheid is verscheurd Dan is er geen weg terug en is de liefde voorbij terwijl tranen zorgen voor regen in ons hart We komen nooit meer terug in die ooit zo mooie wereld die ooit de onze was.…

Daar is een dag geweest alweer een geest in mist een dag voorbij heb niks gemist alleen de mist trekt langzaam weg weg van mij op weg naar alweer een dag voorbij…

Voorbij Jouw twee armen om me heen Terwijl we lopen Langs de vloedlijn Het is voorbij Voorbij Je zou altijd van me houden Je hele leven lang; Loze woorden Want het is voorbij Voorbij Jouw alles eisende Dwingelandij Je vroeg meer dan ik kon geven Maar het is voorbij Voorbij Verdriet om wat geweest is Vermengd met opluchting…