Alle inzendingen over vreugdevol zijn

Alvorens de lente bloeit bloesemt al mijn hart knoppen zwellen vreugdevol nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw…

ik wens dat al jouw geluk en al jouw ongeluk, al jouw blijdschap en al jouw verdriet, zich middels deze kus met mij verbinden zodat ik je zal vinden in al jouw geluk in al jouw ongeluk, in al jouw blijdschap in al jouw verdriet, vanuit de liefde in mijn hart want groot is mijn smart vreugdevol en droevig in al jouw geluk in al jouw…

wordt vreugdevol geboren, spreekt vernietigend in zoete hoon.. want elk moment van gouden adem ontvangt terecht geboren twijfel en heeft zijn eigen ongekende loon. Kracht vereenvoudigt het leven dat zonder "anders" niets meer was de stilte van geweten dat geeneens zonde vond.. kom adem diep uit en wees maar stil.…

Ook oude wonden kunnen helen, dus trek een vreugdevol besluit.…

Het is zover, ik ben in de overgang Na eindeloos vruchtbare jaren Barst ik los in vreugdevol gezang De tijd is voorbij van kinderen baren Over die overgang heb ik veel gelezen Opvliegers, dips, en ook humeurigheid Daarvoor zou ik wel moeten vrezen, en er zou wat veranderen in de sexualiteit Maar het kan me allemaal niet deren Weg met tampons…

Wat vreugdevol ervaren is geweest, kan bezadigd ronddraaien, voortdrijven. Men mag langs die herinnering wrijven, liefkozend, gelijk een huiselijk beest. De verzen uit gekoesterd verleden willen zich anders tonen, scherp smaken, knusse viering streng tegemoet treden.…

De dag wordt door iedereen anders beleefd, vreugdevol binnengehaald en genietend volop, tot de dag het einde geeft en we een vol jaar moeten wachten op, De dag van het gedicht.…

Een heel klassiek gedicht dat kan bevrijden, met beelden die de lucht weer blauw doen zijn, wat zou ik graag daaraan mijn woorden wijden, hoe vreugdevol zou zo'n gedicht de pijn van velen toch en beetje ooit verzachten, wat zou de wereld blinken in het licht!…

Maar als we de achterdocht, wrok, zwarte gal door helder en rustig vertrouwen vervingen – zoveel als maar kan, elk moment, overal – in plaats van misnoegd ons de handen te wringen, wie weet of de engelen weer zouden zingen een vreugdevol lied voor een kind in een stal?…

Het kind springt vreugdevol in haar, begroet Maria wonderbaar want God heeft haar gered. Het nieuwe leven in hun schoot glanst als de morgen rozerood en brengt de wereld licht. Twee vrouwen vol van tederheid bezingen wie hen heeft bevrijd, Wie wonderen heeft verricht. Voor de vierde Adventszondag…

Een zomerochtend toen mijn werkelijkheid verzuimde onder het felle zonlicht van een verdwaalde stad liep ik hand en hand met haar, mijn onzichtbare vriendinnetje alsof we slechts in een droom uit het verleden bestonden touwtje springend door het leven we babbelden met elkaar over onbelangrijke dingen zongen samen een vreugdevol liedje een…

mensenhand ach voorlopig hebben we er nog niets aan want de doorsnee mensen interesseert het niet of je hieruit kunt herleiden hoe de aarde is ontstaan nee die heeft hele andere wensen nee echt het interesseert hem helemaal geen snars maar één Nederlander het is niet verzonnen was zo blij alsof hij de Nobelprijs had gewonnen hij maakte vreugdevol…

In dat licht kunnen zij wonen waar ook wij eens mogen gaan; laat ons maar vertrouwvol hopen op dit vreugdevol bestaan.…

sleept over eb modder en slip bedekte blootgelegde schuur en vuur vonkstenen Onomstreden onheilspellend krassend over de pas gestopte tot flinterdun vloeipapier versleten aangevreten schimmelpanelen Het zand tussen de aangeslagen stukgebeten pijpsteel tanden wrijft langs de ontblote zenuw einden teneinde de herinnering van heel vroeger vreugdevol…

Die maanden dat ik niet kon gaan besefte ik ten volste het gemis geen bandje kon de liefdesband vertolken van tekstbelevend zingen op echo’s van ons voorgeslacht in een doorlevende bezieling, het vreugdevol de Levende ontmoeten de warmte van Zijn Woord over je heen gespreid de liefdevolle ogen van wie om je geven de vrede…

gestaag in haar bladeren omhoog gekropen Om haar sprankelende schoonheid langzaam te doen uitvagen Voelbaar voor het warme hart dat haar beminde Zuchtte de onlangs gestorven lelie Haar laatste ademtocht uit Als een kalm briesje op een schemerige herfstavond Door rimpelige handen werd zij eerbiedig begraven Terwijl zij in de bloemenhemel Vreugdevol…

doorgeeft Het pamflet, het is de wond Waaruit dagelijks pikt de adelaar Voor altijd hangt het daar Om het kind terug naar zijn kamer te sturen Maar in de late donkere uren Waarin het voorbeeld voorbeeld is Waar, in een tijd van duisternis En er veel is te verduren Daar broedt een vogel op zijn ei En maakt wel zeven kinderen blij Die wonen vreugdevol…

De koningin ziet terug op een tijd van vreugdevol overwinnen, ook treuren, waarin peinzen, klagen en opbeuren met elkaar woedden, voortdurende strijd. Steeds grootmoedig was de vorstin bereid tranen te tonen bij droef gebeuren, kon druk of stil samenzijn blij kleuren, bouwt een toekomst, die haar leven verwijdt.…

onvergetelijke welke je uitbundig zingen zult alle stille valleien vult tonen spelen met echo’s van de wind tot in oeverloze verten van het onmetelijke wanneer jouw geest daarna nog stiller wordt dan stil weet dan dat je lied gehoord is daar, waar geen leemtes bestaan dan zal leegte plaats maken voor stille verwondering zing jij vreugdevol…

onze ogen verslinden zich aan de weelderige pracht die liefdevol in armen ligt van trots en blij de ouders die de snaren van passie zo vreugdevol bespeelden uit puur genot vormden zij diep en magisch jouw leven dat zij met glimlach wiegen terwijl hun vingers dansen over jouw roze wangetjes als spelen zij zacht gitaar in akkoorden verdrinkend…

wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend Ontwaakt de dag en reikhalzend licht streelt warme gevoelens intens vreugdevol…

(Aan iedereen, een vreugdevol met veel liefde bezegeld Kerstfeest)…

Als Gods geest, zwevend over de ledigheid van de rode aarde per abuis de vleugels van een rover schoon blaast, kan deze zich hierna eindelijk weer vreugdevol oprichten. Zoekend om te scheppen, daar waar God ophield. Deze onzichtbare geest wordt alleen opgemerkt dankzij de gevolgen van haar zijn.…

daar waar wij gezellig de volle oogst genieten korten zich dagen sneller naar lange nachten de grijze ochtenddauw glinstert als diamanten gevangen in het zijdezachte rag van de spinnen tot zij in druppels zich traag dan vallen laat niet omdat zij mij de zomer voorbij verklaart wel omdat zij ons het verval zo kleurrijk kroont geniet ik vreugdevol…

Het maakt me rustig en ook blij, de dag wordt dan gemakkelijk, gaat vreugdevol voorbij. Toch ben je er al lang niet meer. Jouw gezicht is vaag in mijn gedachten. Maar in mijn dromen duidelijk en klaar. Hoe kan dit zo gebeuren, ergens is het toch wel raar. Maar we waren zo lang samen, een leven lang zo zij aan zij.…

Mijn rekken zijn vol En ik word hoorndol De rek is eruit Ik koop een klerekast En iets wat past Een stapel en stapel onvermand Toch die sterke bananendoos Tegen de wand Goedkoop, mooi en ze zijn zoet Stress doet verhuizen Geen goed Strikbarend hoge prijs met vlijt Voor een iets groter thuisverblijf Is het een cadeautje zonder spijt Vreugdevol…

Je gaat andere wegen, maar ik had een huwelijk met jou best aangedurfd of whatever, maar nu verlaat je dus het te saaie Gouda voor jou, zie ik je dus nooit meer vreugdevol kunstzinnig bezig zijn, liefste, de zomers hier zullen winters zijn zonder jouw liefdevolle glimlachen, Je zult nooit meer op markten staan met je kleurrijke, warme…

Het is vreugdevol, wanneer de ander in een laat stadium toe zal geven ... dat de pijnlijke momenten juist verbreden. Een mens heeft nooit zomaar geleden.…

Hoe mooi zou het daar zijn daar waar onze bestemming is nog niemand kwam terug als ik me niet vergis Hartverwarmend wordt je daar ontvangen daar waar we naar toe gaan als we ons aardse bestaan verruilen voor een meer vreugdevol, vredig en zonnig bestaan Zoveel licht, warmte en verdraagzaamheid het kan niet anders of het is er fijn het…

Gaf de geboorte je een vanzelfsprekend gezicht jij straalt nu gevoel uit met het je eigen gemaakte, soms zo vreugdevol of dat met verborgen verdriet. Niet de rouw van wat we innerlijk dragen je blekere huid of je haardos kleuren de dagen, het is om wat we soms zelf tonen of zelf zo zien. Zien en voelen met eigen ogen, met ons hart.…